Κριτικές...

Νέοι ταλαντούχοι Ελληνες μουσικοί

Του Νικου Α. Δοντα

Εντυπωσιακή ήταν και στην φετινή της εμφάνιση με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ) η νεαρή Δανάη Παπαματθαίου - Μάτσκε. Ως σολίστ στη συναυλία της 13ης Νοεμβρίου στην Αίθουσα Φίλων της Μουσικής απέδωσε με κλασικό τρόπο το γιγάντιο όσο και απαιτητικό Κοντσέρτο για βιολί του Μπραμς. Εξέπληξε ιδιαίτερα το ρωμαλέο, μυώδες παίξιμο, απαραίτητο στην παρτιτούρα αυτή του ώριμου ρομαντισμού. Επιπλέον, η 21χρονη μουσικός διέθετε ωραίο, μεστό ήχο, τονική ακρίβεια και μεγάλη σιγουριά. Η μουσικότητά της, όχι μόνον στο αργό μέρος αλλά και στα γοργά, έδωσε όση πλαστικότητα ήταν δυνατόν στην ερμηνεία, καθώς η ορχήστρα περιορίστηκε σε συμβατική συνοδεία.

Διηύθυνε ο Στέφανος Τσιαλής, Ελληνας αρχιμουσικός που σταδιοδρομεί στη Γερμανία. Ως εναρκτήριο έργο επέλεξε τα «Φαιδρά καμώματα του Τιλ Οϊλενσπηγκελ» του Ρίχαρντ Στράους, προδόθηκε όμως από την ορχήστρα που δεν διαθέτει την απαραίτητη ακρίβεια ώστε το έργο να αποδοθεί με την δεξιοτεχνική ελαφράδα, την ευελιξία, τη ρευστότητα και την κομψότητα που του πρέπει. Καλύτερα ήχησε η «Ημιτελής» του Σούμπερτ, της οποίας τον γενναιόδωρο μελωδικό πλούτο ανέδειξε ο Τσιαλής με επιτυχία.

Κουαρτέτο «Τετρακτύς»

Στις 10 Νοεμβρίου, το νέο στον χώρο Κουαρτέτο «Τετρακτύς» πραγματοποίησε μία ακόμα συναυλία, αυτή την φορά στον «Παρνασσό». Από τα απαιτητικά προγράμματα που σταθερά προτείνει, διακρίνει κανείς μια βιασύνη να κατακτηθεί η κορυφή. Οι ικανότητες των τεσσάρων μουσικών είναι αδιαμφισβήτητες και το δέσιμο μεταξύ τους κάθε φορά και καλύτερο. Ωστόσο, έργα όπως του Κουαρτέτο «των Διαφωνιών» του Μότσαρτ, το 1ο από τα Κουαρτέτα «Ραζουμόφσκι» του Μπετόβεν και το Κουιντέτο για κλαρινέτο του Μπραμς απαιτούν μεγαλύτερη τριβή και εμπειρία.

Πιο επιτυχημένα ερμηνεύτηκε το τελευταίο έργο, όπου οι «Τετρακτύς» συνέπραξαν με τον δεξιοτεχνικά ασφαλή και εκφραστικό κλαρινετίστα Διονύση Γραμμένο. Από το εκτενές κουαρτέτο του Μπετόβεν ξεχώρισε το ποιητικό αργό μέρος, όπου ο Γιώργος Παναγιωτίδης (α΄ βιολί) φάνηκε περισσότερο χαλαρός, επομένως πιο σίγουρος και εκφραστικός. Στα ζωηρότερα μέρη εκτιμήθηκε η αυξημένη αυτοπεποίθηση του Κωνσταντίνου Παναγιωτίδη (β΄ βιολί), του Αλί Μπαζεγκμέτσλερ (βιόλα) και κυρίως του τσελίστα Δημήτρη Τραυλού: Οι τρεις τους συνέβαλαν αποφασιστικά στην ανάδειξη των διαφορετικών φωνών της γραφής, της αντίστιξης και του μεταξύ τους διαλόγου. Τα στοιχεία αυτά που λειτούργησαν με επάρκεια στην πρωτίστως εγκεφαλική γραφή του Μπετόβεν δεν ήσαν αρκετά για τον Μότσαρτ. Διέφυγε η άμεσα επικοινωνιακή διάσταση της μουσικής του, που απευθύνεται εξ ίσου στο συναίσθημα. Αν είχε βρεθεί το κατάλληλο ύφος, γλυκύ όσο και διορατικό, θα προσπερνούσε κανείς ευκολότερα τα μικροπροβλήματα ορθοτονίας ή την περιορισμένη διαφοροποίηση ανάμεσα στα τέσσερα μέρη του έργου