Φωτογραφίες από την εκδρομή μας στις Δαλματικές ακτές

περισσότερες φωτογραφίες
ΕΔΩ , ΕΔΩ , ΕΔΩ , ΕΔΩ,   ΕΔΩ,  ΕΔΩ

Eκδρομή στις Δαλματικές ακτές με το Τροφώνιο Ωδείο

Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ διοργανώνει ΟΔΙΚΗ (8) ΟΚΤΑΗΜΕΡΗ εκδρομή για μαθητές, γονείς, φίλους και καθηγητές του Ωδείου

 με το ταξιδιωτικό γραφείο IASΟN TOURS

στις ΔΑΛΜΑΤΙΚΕΣ ΑΚΤΕΣ ΠΑΝΟΡΑΜΑ

 

  το πρόγραμμα ΕΔΩ

Σαν σήμερα στη μουσική... Μερσέντες Σόσα

           
   Σαν σήμερα 9 Ιουλίου 1935 γεννήθηκε στο Τουκαμάν της Αργεντινής η τραγουδίστρια 
                                                                   Μερσέντες Σόσα

«Η μουσική για μένα είναι το παν και όσο έχω φωνή δεν πρόκειται να σταματήσω για κανένα αντάλλαγμα του κόσμου» έλεγε η Μερσέντες Σόσα είδωλο για το λαό της Αργεντινής και σύμβολο κατά της αδικίας σε όλο τον κόσμο. Είχε το παρατσούκλι «la negra» για τα κατάμαυρα μαλλιά της και «φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας» επειδή δεν ήταν μόνο τραγουδίστρια αλλά και η δημιουργός που υποστήριξε χωρίς να φοβηθεί τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε.

Ήταν μια από τις βασικές εκπροσώπους του «nueva cancion», του «νέου τραγουδιού», που συνδύαζε μπαλάντες με παραδοσιακά όργανα, με στίχους που κινούνταν ανάμεσα στον ρομαντισμό και τα κοινωνικά ζητήματα.

 

Διαβάστε περισσότερα 

Η Μερσέντες Σόσα, γνωστότερη ως La Negra, (9 Ιουλίου 1935– 4 Οκτωβρίου 2009) ήταν τραγουδίστρια από την Αργεντινή , που απέκτησε φήμη όχι μόνο στην Λατινική Αμερική αλλά και διεθνώς. Έγινε επίσης γνωστή ως "η φωνή των ανθρώπων χωρίς φωνή".
Η καριέρα της διήρκεσε 4 δεκαετίες και υπήρξε πρέσβειρα της UNICEF.
Γεννήθηκε στο Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν, στην βορειοδυτική επαρχία Τουκουμάν, στις 9 Ιουλίου 1935.
Το 1950 κέρδισε σε έναν διαγωνισμό και μερικά χρόνια αργότερα ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο La Voz de la Zafra. Σύντομα άρχισε να ερμηνεύει σε φεστιβάλ και καθιερώθηκε ως εκπρόσωπος του κινήματος nueva canción (στην Αργεντινή ονομάστηκε nuevo cancionero).
Ο πρώτος της δίσκος ήταν η συλλογή λαϊκων τραγουδιών, με τίτλο Canciones con Fundamento.

Μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση "Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία" με τη Μάνια Παπαδημητρίου και τον Άρη Γραικούση

       
  «Σε μια χώρα που η σύγκριση του παρόντος με το παρελθόν κυριαρχεί τυραννικά στην καθημερινότητα, η παράσταση αποδομεί την αλήθεια της συλλογικής  μνήμης. Tα τρία τελευταία χρόνια έννοιες με τις οποίες μεγάλωσαν γενιές και γενιές μοιάζουν να μετασχηματίζονται μπροστά στα μάτια μας. Ποια είναι η λύση  για να αποφύγουμε το σοκ και να αντισταθούμε; Ποιος είναι ο τρόπος για να αντέξουμε την πραγματικότητα;»

Στο πεζόδρομο δίπλα στο ποτάμι στην Αστραδενή, "θυμήθηκαμε χωρίς νοσταλγία".
Η Μάνια Παπαδημητρίου και ο Άρης Γραικούσης  μας ταξίδεψαν πραγματικά και χωρίς νοσταλγία, μέσα από το λόγο και τα τραγούδια.
Η εξαιρετική ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου Μάνια Παπαδημητρίου μας χαρισε μια παράσταση γεμάτη από αγαπημένα τραγούδια που συνοδεύονταν από εμβόλιμα κείμενα που είχε γράψει η ίδια. Θέμα της η μνήμη και πώς τοποθετούμαστε απέναντί της, οι συλλογικές ψευδαισθήσεις και παραπλανήσεις.

Η αισθησιακή φωνή της, συνοδευόμενη από τον ταλαντούχο  Άρη Γραικούση στο πιάνο και στο τραγούδι  μας ενθουσίασε και μας ταρακούνησε. Η επιλόγή των τραγουδιών, των  Αττίκ, Μ. Χατζιδάκι, Μ. Θεοδωράκη, Στ. Ξαρχάκου, Θ. Μικρούτσικου Στ. Κραουνάκη, Δ. Λάγιου ήταν εξαιρετική και συνδυάστηκε με τα κειμενά της που είχαν και  αναφορά σε μεγάλους φιλοσόφους και ποιητές, όπως Σωκράτη,Καβάφη, Ελύτη κ.α. Δεν παρέλειψε να  εντάξει  στα κειμενά της την πόλη μας και το Τροφώνιο Μαντείο.

Μια μοναδική μουσικοθεατρική παράσταση πραγματικά!  

Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη;

περισσότερες φωτογραφίες

«Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία»

Το Τροφώνιο Ωδείο σε συνεργασία με το Art cafe Αστραδενή σας προσκαλει σε μια ξεχωριστή μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο: 

                                      «Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία»

Μάνια Παπαδημητρίου: κείμενα, τραγούδι

Άρης Γραικούσης: πιάνο, τραγούδι

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014 και ώρα 9.30μ.μ

(πεζόδρομος Ι. Λάππα & Ορφέως- πίσω απο τα παλιά ΚΤΕΛ) Art cafe Αστραδενή 

Η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου αναζητά, μέσα από το τραγούδι και την πρόζα την ουσιαστική έννοια της μνήμης.

 Μαζί με τον Άρη Γραικούση στο πιάνο και το τραγούδι, η πολυτάλαντη πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτης του θεάτρου Μάνια Παπαδημητρίου θα μας χαρίσει μια εξαιρετική παράσταση πλημμυρισμένη από αγαπημένα τραγούδια που συνοδεύονται από κείμενα που έχει γράψει η ίδια. 
Ξεκινώντας από την οπερέτα και τον Αττίκ, φτάνει στον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Θάνο Μικρούτσικο αλλά και στην Λιλιπούπολη της Λένας Πλάτωνος δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας σε μια εποχή που το παρόν φαντάζει δυσοίωνο.

Ζούμε σε μια χώρα που όλα γύρω μας μάς λένε:
«Θυμήσου…Τότε που… όπως γράφουν τα βιβλία…την παλιά την εποχή…. Τότε που οι γονείς μας ήταν στα θρανία…Όλα τότε ήταν πιο…κάπως…περισσότερο…» κι άλλα τέτοια συγκριτικά, που βγάζουν πάντα σκάρτο το παρόν κι εμάς μαζί του.
Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λοιπόν μια φορά δίχως νοσταλγία…να θυμηθούμε τα γεγονότα για να δούμε μήπως αυτό το εξιδανικευμένο χτες δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση; Μήπως είναι απλώς η δική μας η νεότητα που όπως αποχωρεί θέλει να κρατήσει μαζί της και όλα τα καλά και να μας αφήσει μόνο με τις λύπες; Και αν είναι ένα παιχνίδι των αισθήσεων του παρόντος η μνήμη του καθενός ξεχωριστά, τότε τί είναι η περίφημη συλλογική μνήμη; Όλα αυτά που μας μαθαίναν στο σχολείο να αγαπάμε; Η ιστορία, η ποίηση, τα τραγούδια,οι ζωγραφιές αυτών που συνιστούν όλα αυτά που μάθαμε πως είναι πατρίδα‑ όχι με την εθνικιστική έννοια αλλά με την έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής; Όλα αυτά που μοιάζουν να μετασχηματίζονται τα τρία τελευταία χρόνια σε κινούμενη άμμο και να αλλάζουν δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο μπροστά στα μάτια μας ; Τι γίνεται με όλα αυτά που ακόμα κι αν λάθος μάθαμε να τα αγαπάμε…τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει;… Γιατί η μνήμη είναι χημεία και όταν γράψει κάτι στην ψυχή του ενήλικα δεν ξεγράφει όσο κι αν το θέλουν οι εποχές. Τι θα κάνουμε λοιπόν με όλα αυτά; Και με την κατάθλιψη που ελλοχεύει να μας ρίξει η σημερινή μιζέρια; Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη; Να φτιάχνουμε δομές για να δικαιολογούμε αυτές τις μνήμες; Για μένα αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξω την πραγματικότητα...

"Μουσικό ταξίδι με γνωστές μελωδίες"

 

Συναυλία 29/6/14
Θεατρική σκηνή 3ου Γυμνασίου

περισσότερες φωτογραφίες

Πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η ετήσια καλοκαιρινή μαθητική συναυλία του Ωδείου μας
Συγχαρητήρια σε όλους τους μαθητές μας, μικρούς και μεγάλους.