Ευχές από το Τροφώνιο Ωδείο

 

Αναστολή Λειτουργίας του Τροφώνιου Ωδείου

Το Τροφώνιο Ωδείο αναστέλλει τη λειτουργία του έως 30/11/2020 μετά από το μήνυμα του Υπουργείου Πολιτισμού στο οποίο κοινοποιείται ΚΥΑ σύμφωνα με την οποία προβλέπεται αναστολή λειτουργίας όλων των δομών καλλιτεχνικής εκπαίδευσης με έδρα τις περιοχές που χαρακτηρίζονται αυξημένου κινδύνου για διασπορά του κορωνοϊού.

(Σύμφωνα με την ΚΥΑ ορίζονται δύο (2) επιδημιολογικά επίπεδα προληπτικών μέτρων:

επίπεδο επιτήρησης και επίπεδο αυξημένου κινδύνου.

Επισημαίνεται ότι για τις δομές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης με έδρα τις Περιφερειακές

Ενότητες, ή Δήμους, που κατατάσσονται στο επίπεδο αυξημένου κινδύνου (άρθρο 11,

σελ. 53508-509), προβλέπεται αναστολή λειτουργίας σύμφωνα με το άρθρο 1, παρ. 1,

περίπτωση 8 (σελ. 53465-466 της ΚΥΑ).

Μουσικοκινητική Αγωγή για την εισαγωγή παιδιών προσχολικής ηλικίας στον κόσμο της μουσικής.

Τα μαθήματα Μουσικοκινητικής Αγωγής για το σχολ. έτος 2020-21 ξεκινούν τον Οκτώβριο
Διδάσκει η Αντριάνα Οικονόμου (απόφοιτος του 3ετους κύκλου σπουδών Μουσικοκινητικής Αγωγής C. ORFF)

Δωρεάν δοκιμαστικό μάθημα την Πέμπτη στις 24 Σεπτεμβρίου 2020

Πληροφορίες - Εγγραφές στη γραμματεία του Τροφώνιου Ωδείου 16.00 - 21.00
Μπουφίδου 39 Λιβαδειά τηλ.2261087570

♪ Με τον όρο Μουσικοκινητική Αγωγή εννοούμε ένα σύστημα αγωγής στην προσχολική ηλικία όπου η μουσική συνδέεται με την κίνηση, το ρυθμό και το λόγο. 
♪ Ο  άνθρωπος έχει μέσα του τη μουσική, το ρυθμό και την κίνηση. Μπορούμε να πούμε ότι το παιδί κρύβει μέσα του ένα φυσικό ένστικτο για τη μουσική. Η αίσθησή του για αυτήν αρχίζει από νωρίς.
♪ Οι πρώτες κινήσεις του είναι γεμάτες ρυθμό. Η ενασχόληση του παιδιού από την προσχολική κιόλας ηλικία με τη μουσική, σε συνδυασμό με την κίνηση και το ρυθμό, το βοηθά να αναπτύξει μια όσο το δυνατόν πιο ισορροπημένη προσωπικότητα. 
♪ Στη  μουσική εκπαίδευση στόχος δεν είναι τόσο να κάνουμε τα παιδιά μουσικούς, όσο να τα διαπλάσσουμε σαν άτομα με την ευεργετική επίδραση της μουσικής. 
 ♪ Μέσα  στους στόχους είναι και η ευχαρίστηση που τα παιδιά παίρνουν από τη μουσική, η ανάπτυξη της ευαισθησίας τους, η απόκτηση αυτοπειθαρχίας αλλά και η ικανότητα συνεργασίας μέσα από τις διάφορες ομαδικές μουσικές δραστηριότητες. Εξάλλου στατιστικές μελέτες έδειξαν ότι η καθημερινή ενασχόληση με τη μουσική βοηθά τα παιδιά να αφομοιώνουν ευκολότερα και άλλες γνώσεις. 
♪ Η ερμηνεία είναι απλή: η μουσική διεγείρει τη σκέψη και την κάνει ν' αφομοιώνει εύκολα ό,τι μορφωτικό αγαθό της προσφέρεται. Είναι επίσης βέβαιο ότι η εκτέλεση ενός μουσικού έργου καλλιεργεί την προσοχή και αυξάνει την παρατηρητικότητα. Από την άλλη η δημιουργία γίνεται πηγή χαράς και ευχαρίστησης.

Μέσα μουσικής έκφρασης του παιδιού στη Μουσικοκινητική Αγωγή.

•  ♪ Η φωνή. Χρησιμοποιείται στο τραγούδι, που κατέχει ξεχωριστή θέση στις δραστηριότητες των παιδιών.
• 
  

  Οι ηχητικές κινήσεις. Γίνονται από το σώμα και περιλαμβάνουν τέσσερα διαφορετικά επίπεδα ήχων, που αντιστοιχούν σε τέσσερα διαφορετικά επίπεδα τονικότητας: κτυπήματα ποδιών, μηρών, παλάμης, δακτύλων. Έτσι το σώμα ουσιαστικά θεωρείται σαν ένα κρουστό όργανο με τους ήχους που μπορεί να παράγει. 
• Τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται είναι ειδικά κατασκευασμένα για εύκολη χρήση από τα παιδιά και χωρίζονται:

1. Σε κρουστά όργανα ρυθμού: τύμπανα, ταμπoυρίνα, μπόγκoς, καστανιέτες, τρίγωνα, καμπανούλες, ξυλάκια, μαράκες κ.λ.π.
2. Σε μελωδικά κρουστά όργανα: ξυλόφωνα, μεταλλόφωνα.
3. Σε πνευστά όργανα: φλογέρες, μελόντικες.
4.  Σε αυτοσχέδια όργανα κυρίως ρυθμού από πλαστικά ή μεταλλικά είδη συσκευασίας, κουτάλια, μεταλλικά πώματα, ποτήρια, σωλήνες, κοχύλια, καλάμια και οτιδήποτε άλλο θα μπορούσαν τα παιδιά να προτείνουν χρησιμοποιώντας τη φαντασία τους.

Μουσικές δραστηριότητες.
Τα παιδιά συμμετέχουν σε μία σειρά από μουσικές δραστηριότητες, που περιλαμβάνουν: α) ακρόαση (φωνής, οργάνων, ήχων, κ.λ.π.), β) εκτέλεση (τραγούδι, όργανα), γ) ρυθμική κίνηση (Τα μουσικά κομμάτια συνοδεύονται συχνά από κίνηση όπως για παράδειγμα ρυθμικούς βηματισμούς στο χώρο) και δ) διάφορες δημιουργικές εργασίες όπως αυτοσχεδιασμούς τραγουδιών ή μελωδιών με τη συνοδεία οργάνων ή με ρυθμικά κτυπήματα, μουσικά παιχνίδια κ.λπ.
Το πιο βασικό στοιχείο στη μουσική αγωγή είναι ο ρυθμός. Γίνεται με ρυθμικά κτυπήματα από τα χέρια ή τα διάφορα κρουστά όργανα.

Μέσα από τη συμμετοχή του στις παραπάνω δραστηριότητες το παιδί :

• Ασκεί το μυαλό του.
• Αναπτύσσει την πρωτοβουλία, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του.
• Καλλιεργεί την ακουστική του ευαισθησία και το μουσικό του γούστο.
• Μαθαίνει να συγχρονίζει τις κινήσεις του, καλλιεργώντας τις μυϊκές του δεξιότητες.
• Μαθαίνει να συγκεντρώνεται.
• Μαθαίνει στην αυτοπειθαρχία.
• Αναπτύσσει την αντίληψή του.
• Αναπτύσσει την αντοχή και την επιμονή του.
• Κοινωνικοποιείται μέσω της ομαδικής επαφής.

Συμμετέχοντας στην ομάδα το παιδί μαθαίνει στη συνεργασία και αποκτά αυτοπεποίθηση. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για ντροπαλά παιδιά και παιδιά που για διάφορους λόγους αρνούνται τη συνεργασία, γιατί η επιτυχία σε μία μουσική δραστηριότητα μπορεί να δώσει στο παιδί την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση για να απελευθερωθεί, να επικοινωνήσει με τον κόσμο γύρω του και να δείξει τις πραγματικές του ικανότητες. Τα οφέλη λοιπόν που ένα παιδί μπορεί να αποκομίσει από τη συμμετοχή του στο σύστημα Μουσικοκινητικής Αγωγής είναι πολλά και συντελούν σε μια ισομερή διαμόρφωση της προσωπικότητάς του.

Μουσικές σπουδές στο Τροφώνιο Ωδείο

Μουσικές σπουδές στο Τροφώνιο Ωδείο με ποιότητα από καταξιωμένους μουσικούς 


Μία ομάδα καταξιωμένων καθηγητών υποστηρίζει το διδακτικό έργο του Ωδείου, αποσκοπώντας στη θεωρητική και τεχνική κατάρτιση των σπουδαστών και στην καλλιέργεια της μουσικής προσωπικότητάς τους.

ΕΓΓΡΑΦΕΣ - ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 
Μπουφίδου 39 Λιβαδειά 
Τηλ.2261087570

Εγγραφές 2020- 2021

Οι εγγραφές ξεκινούν στις 31 Αυγούστου 2020 Δευτέρα - Παρασκευή 10.30 -13.00 & 18.00 -21.00

Τα μαθήματα αρχίζουν στις 7 Σεπτεμβρίου

Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ λειτουργεί τμήματα κλασικής και σύγχρονης οργανικής μουσικής (πιάνο, κιθάρα, έγχορδα και πνευστά), φωνητικής μουσικής (μονωδία, σύγχρονο τραγούδι), μουσικής θεωρίας (από υποχρεωτικά θεωρητικά μέχρι σύνθεση) παραδοσιακή, βυζαντινή, λαϊκή και σύγχρονη μουσική

Στο ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ το μουσικό ταξίδι αρχίζει από την ευαίσθητη βρεφική ηλικία των 10 μηνων με το τμήμα της μουσικής αγωγής για βρέφη και γονείς και καταλήγει στη διαμόρφωση καταξιωμένων μουσικών, ικανών να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του επαγγελματικού χώρου.

Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ διασφαλίζει τη σωστή παροχή μουσικής παιδείας έχοντας έμπειρους παιδαγωγούς και καταξιωμένους μουσικούς στο εκπαιδευτικό δυναμικό του.

To ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ είναι το πρώτο αναγνωρισμένο από το κράτος μουσικό εκπαιδευτήριο στη πόλη της Λιβαδειάς και στο νομό Βοιωτίας. Ιδρύθηκε το 1988 ως "Μουσική Σχολή Λιβαδειάς" και το 1992 αναβαθμίστηκε σε Τροφώνιο Ωδείο. Στεγάζεται από το 1996 σε ιδιόκτητο κτίριο στο κέντρο της πόλης (Μπουφίδου 39)
Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ από την ίδρυση του έχει συμβάλει ενεργά στην πολιτιστική αναβάθμιση του τόπου μας, είναι ζωντανό κύτταρο καλλιτεχνικής δημιουργίας με τη διοργάνωση συναυλιών, εκδηλώσεων, ρεσιτάλ, σεμιναρίων.
Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ αποτελεί μια μεγάλη ομάδα από σπουδαστές, αποφοίτους, καθηγητές και συνεργάτες που με τη συμμετοχή τους συνθέτουν ένα κέντρο μουσικής παιδείας και πολιτισμού με ποιότητα, συνέπεια, κύρος και συνέχεια
Την καλλιτεχνική και διοικητική διεύθυνση του Ωδείου έχει η Παναγιώτα Καρακούση καθηγήτρια πιάνου και ανώτερων θεωρητικών.

Ανακοίνωση για την επαναλειτουργία( covid 19) των μαθημάτων στο Τροφώνιο Ωδείο

🎵 Αγαπητοί γονείς και σπουδαστές 

Σας ενημερώνουμε ότι σύμφωνα με την απόφαση του  Υπουργείου Πολιτισμού το Τροφώνιο Ωδείο λειτουργεί ξανά από τη Δευτέρα 18 Μαΐου 2020 για σπουδαστές άνω των 11 ετών.

Εφαρμόζουμε στους χώρους μας τις οδηγίες για ασφαλή λειτουργία όπως αυτές παρουσιάζονται σε ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού σύμφωνα με την επιτροπή εμπειρογνωμόνων του Υπουργείου Υγείας.
 Ανακοίνωση του​ ΥΠΠΟΑ ΕΔΩ

ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση)

στο ΦΕΚ για την επαναλειτουργία των σχολών πολιτιστικής εκπαίδευσης

Σαν σήμερα στη Μουσική...Jules Massenet

  Σαν σήμερα 12 Μαΐου 1842 γεννήθηκε ο  Γάλλος συνθέτης, Ζυλ Μασνέ (Jules Émile Frédéric Massenet, 12 Μαΐου 1842 - 13 Αυγούστου 1912)  

Ο Ζιλ Εμίλ Φρεντερίκ Μασνέ (Jules Emile Frederic Massenet) γεννήθηκε στο Μοντό, προάστιο σήμερα του Σεντ Ετιέν, στις 12 Μαΐου του 1842. Σε ηλικία έξι ετών άρχισε μαθήματα πιάνου με τη μητέρα του Αδελαΐδα, που ήταν καθηγήτρια πιάνου, και στα 11 του χρόνια έγινε δεκτός στο Ωδείο των Παρισίων. Τα περισσότερα χρόνια της μαθητείας του τα πέρασε φιλοξενούμενος σε συγγενικό σπίτι, αφού οι γονείς του αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το Παρίσι για βιοποριστικούς λόγους. Ο νεαρός Ζιλ για να εξασφαλίσει τα προς το ζην άρχισε να παίζει κρουστά στο Teatre Lyrique και πιάνο στο Café de Belleville.

Αν και οι δάσκαλοί του στο Ωδείο δεν διέκριναν κάποιο ταλέντο στον Μασνέ, τα πράγματα έλαβαν διαφορετική τροπή, όταν το 1862 κέρδισε το πρώτο βραβείο σε μουσικό διαγωνισμό στη Ρώμη με την καντάτα David Rizzio. Τα επόμενα τρία χρόνια έζησε στην πρωτεύουσα της Ιταλίας, όπου γνωρίστηκε με τον Φραντς Λιστ. Με δική του προτροπή άρχισε να παραδίδει μαθήματα πιάνου στη Νινόν ντε Γκρεσί, κόρη πλούσιας οικογένειας, την οποία τελικά παντρεύτηκε το 1866.

Το πρώτο έργο του ήταν η μονόπρακτη όπερα La grand’tante, που ανέβηκε το 1867 στο Παρίσι, χωρίς επιτυχία. Το 1871 ο Μασνέ κλήθηκε στα όπλα και υπηρέτησε ως στρατιώτης στον Γαλλο-Πρωσικό Πόλεμο, ο οποίος κατέληξε σε συντριπτική ήττα για τη Γαλλία και συνέβαλε στην ενοποίηση της Γερμανίας.

Η αναγνώριση του Μασνέ ήλθε το 1873 με το ορατόριο Μαρία Μαγδαληνή, που επαινέθηκε από ομοτέχνους του, όπως οι Τσαϊκόφσκι, Ντ’ Ιντί και Γκουνό. Το έργο αυτό αποτελεί παράδειγμα συγχώνευσης του θρησκευτικού αισθήματος και του ερωτισμού, που απαντά συχνά στο έργο του Μασνέ. Την ίδια χρονιά έγραψε τη μουσική για το θεατρικό έργο Ερινύες του Λεκόντ ντε Λιλ, στο οποίο περιλαμβάνεται η δημοφιλής Ελεγεία, ένα κομμάτι για τσέλο και ορχήστρα.

Το 1878 αναλαμβάνει καθηγητής της σύνθεσης στο Ωδείο των Παρισίων και αναδεικνύει συνθέτες, όπως οι Αντρέ Μπλοχ, Γκιστάβ Σαρπεντιέ, Ερνέστ Σοσόν, Φοράν Σμιτ, Ρεϊνάλτο Χαν, Ζορζ Ενέσκου, Σαρλ Κεσλέν και Σπύρος Σαμάρας. Τον ίδιο χρόνο παίρνει τη θέση του Καμίλ Σεν Σανς στην Ακαδημία Καλών Τεχνών και γίνεται το νεώτερο μέλος της, σε ηλικία 36 ετών.

Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία στο χώρο της όπερας έρχεται στις 19 Ιανουαρίου 1884, με την πρεμιέρα της Μανόν, που βασίζεται στο μυθιστόρημα του Αντουάν Πρεβό Μανόν Λεσκό και από πολλούς θεωρείται το αριστούργημά του. Πρόκειται για ένα ερωτικό δράμα, με πρωταγωνίστρια μια νεαρή επαρχιωτοπούλα, τη Μανόν Λεσκό, που εκτυλίσσεται στη Γαλλία του 18ου αιώνα. Στο ρετσιτατίβο, ο Μασνέ χρησιμοποιεί το ασυνήθιστο επινόημα της προσφυγής στον πεζό λόγο, με μια ελαφριά ορχηστρική συνοδεία.

Τον επόμενο χρόνο παρουσιάζει την όπερα Λε Σιντ (πρεμιέρα 30 Νοεμβρίου 1885), που αφηγείται την ιστορία του Ελ Σιντ, του απελευθερωτή των Ισπανών από τους Άραβες. Η όπερα αυτή του Μασνέ διασώζεται μέχρι σήμερα, χάρη στη σουίτα μπαλέτου της δεύτερης πράξης, στην οποία περιλαμβάνει και το γνωστό κομμάτι Aragonaise, που παίζεται και ως αυτόνομο έργο.

Στις 15 Φεβρουαρίου 1892 ανεβάζει με μεγάλη επιτυχία την όπερα Βέρθερος, βασισμένη στο ομώνυμο ρομαντικό μυθιστόρημα του Γκαίτε και δύο χρόνια αργότερα (16 Μαρτίου 1894) την όπερα Θαΐς. Το λιμπρέτο βασίζεται στην ομώνυμη νουβέλα του Ανατόλ Φρανς, που αφηγείται με εικονοκλαστικό τρόπο την ιστορία της εταίρας Θαϊδος, η οποία έζησε τον 4ο αιώνα στην Αίγυπτο και μετεστράφη στον Χριστιανισμό. Η όπερα είναι γνωστή σήμερα για το συμφωνικό ιντερμέδιο της δεύτερης πράξης Διαλογισμός (Meditation), γραμμένο για βιολί και ορχήστρα, που αποτελεί μέρος του καθιερωμένου ρεπερτορίου για βιολί.

Εκτός από όπερες, ο Μασνέ έγραψε ορχηστρική μουσική (ορχηστρικές σουίτες, ένα κοντσέρτο για πιάνο), καντάτες, ορατόρια και 200 τραγούδια. Το 1912 εξέδωσε την αυτοβιογραφία του με τον τίτλο Οι αναμνήσεις μου (Mes Souvenirs). Ο Μασνέ ήταν ένας σκληρά εργαζόμενος συνθέτης, που ξεκινούσε να δουλεύει από τις 4 το πρωί. Συνέθετε από μνήμης και όχι στο πιάνο, όπως η πλειονότητα των συνθετών. Αυτό τον βοήθησε να γίνει ένας σπουδαίος ενορχηστρωτής. Ακόμη και στα πιο δυνατά περάσματα, η ορχηστρική υφή των συνθέσεών του είναι διαυγής. Ο ίδιος απέφευγε να παρακολουθεί την εκτέλεση των έργων του και πληροφορούνταν την τύχη τους από φίλους και γνωστούς.

Στην ανοδική μουσική του πορεία συνεισέφεραν με τις γνωριμίες τους στο καλλιτεχνικό και δημοσιογραφικό κύκλωμα ο συνθέτης Αμπρουάζ Τομά και ο εκδότης Ζορζ Χαρτμάν. Σημαντικό ρόλο στην καλλιτεχνική του διαδρομή έπαιξε και ο γάμος του με τη Νινόν ντε Γκρεσί, ο οποίος του εξασφάλισε μια άνετη ζωή, χωρίς οικονομικά προβλήματα.

Ο Ζιλ Μασνέ πέθανε στο Παρίσι στις 13 Αυγούστου 1912, σε ηλικία 70 ετών, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Οι συνθέσεις του ήταν αρκετά δημοφιλείς στα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ου αιώνα. Μετά τον θάνατό του, το ύφος του θεωρήθηκε ξεπερασμένο και οι περισσότερες όπερές του περιέπεσαν στην αφάνεια. Εκτός από τη Μανόν, τον Βέρθερο και τη Θαϊδα, οι υπόλοιπες από τις 22 όπερές του σπανίως ανεβαίνουν.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/biographies/509

Σαν σήμερα στη μουσική... Gabriel Faure

Σαν σήμερα 12 Μαϊου 1845 γεννήθηκε ο  Γάλλος συνθέτης, οργανίστας, πιανίστας και δάσκαλος μουσικής της ύστερης Ρομαντικής εποχής.Το έργο του, που περιλαμβάνει την περίφημη Παβάνα και το Ρέκβιεμ, επηρέασε σημαντικά πολλούς συνθέτες του 20ού αιώνα

Ο Γκαμπριέλ Φορέ (Gabriel Faure 1845-1924) είναι Γάλλος συνθέτης, οργανίστας, πιανίστας και δάσκαλος. Ήταν ένας από τους κορυφαίους Γάλλους συνθέτες της γενιάς του, και το μουσικό του ύφος επηρέασε πολλούς συνθέτες του 20ού αιώνα.

Έκτο κατά σειρά τέκνο μιας καλλιεργημένης οικογένειας, ο Φορέ γεννήθηκε στην κοινότητα του Παμιέ των γαλλικών Πυρηναίων. 

Λόγω προβλημάτων υγείας της μητέρας του Marie-Antoinette-Hélène Lalène-Laprade, μέχρι την ηλικία των τεσσάρων έζησε με μια τροφό· το 1849 ο πατέρας του, Toussaint-Honoré Fauré, διορίζεται διευθυντής της École Normale στο Μονγκοζί και ο Φορέ επιστρέφει στην οικογένειά του. Δίπλα στο σχολείο του υπήρχε ένα παρεκκλήσιο, όπου ο Φορέ έπαιζε συχνά αρμόνιο· μια τυφλή ηλικιωμένη που τον άκουσε, αναγνώρισε το πηγαίο του ταλέντο και ενημέρωσε τον πατέρα του. Αργότερα, το 1853, ο Dufaur de Saubiac -αξιωματούχος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης- επίσης άκουσε τον νεαρό Φορέ να παίζει και εισηγήθηκε τις περαιτέρω σπουδές του. Μετά από έναν χρόνο, ο πατέρας του συμφώνησε και ο 9χρονος Φορέ εισάγεται στη Σχολή Κλασικής και Θρησκευτικής Μουσικής που μόλις είχε ανοίξει ο Ελβετός Λουί Νίντερμάγιερ στο Παρίσι.

 Λαμβάνοντας υποτροφία από την Επισκοπή της γενέτειράς του, παρέμεινε στη σχολή ως εσωτερικός για περίπου ένδεκα χρόνια· τα δωμάτια ήταν σκοτεινά και το συσσίτιο μέτριο, ενώ το αυστηρό καθεστώς επέβαλλε την ενδυμασία μιας περιστόλιστης στολής. Η μουσική εκπαίδευση ωστόσο ήταν εξαίρετη: υπό τη διεύθυνση του Νίντερμάγιερ το εκπαιδευτικό αντικείμενο επικεντρωνόταν στην εκκλησιαστική μουσική, με σκοπό την παραγωγή άριστων οργανιστών και διευθυντών χορωδίας. Οι καθηγητές του περιλάμβαναν τον Clément Loret στο εκκλησιαστικό όργανο, τον Louis Dietsch στην αρμονία, τον Xavier Wackenthaler στην αντίστιξη και τη φούγκα, καθώς και τον ίδιο τον Νίντερμάγιερ στο πιάνο, το γρηγοριανό μέλος και τη σύνθεση.Τελειώνοντας τη σχολή, διορίζεται αρχικά οργανίστας στην Εκκλησία του Αγίου Σώστη, στην πόλη Ρεν της Βρετάνης. Παρέμεινε εκεί για τέσσερα χρόνια, όπου παρέδιδε «αμέτρητα» ιδιαίτερα μαθήματα ως συμπλήρωμα του εισοδήματός του.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του είχε πάρει πολλά βραβεία και επαίνους όπως το Σταυρό της   Λεγεώνας της Τιμής. Η μουσική του Φορέ συνδέει το τέλος του Ρομαντισμού με τη μουσική του 20ου αιώνα. Σε αντίθεση με τη γοητεία της πρώιμης δουλειάς του, τα τελευταία του έργα, τα οποία γράφτηκαν όταν η αυξανόμενη κώφωση του τον είχε κτυπήσει για τα καλά, είναι αποτραβηγμένα σε χαρακτήρα.

Ως δάσκαλος διακρίθηκε. ∆ιάσημοι μαθητές του ήταν ο Σμιτ, ο Ενέσκου, ο Ραβέλ και ο Καζέλα.

                                   

Αγαπούσε πολύ το πιάνο και σε αυτό έχει στηρίξει όλη τη μουσική του δημιουργία. Τα έργα του χαρακτηρίζονται από ευαισθησία και όμορφες μελωδίες. 

Γνωστά έργα του είναι: «13 Νυχτερινά για πιάνο», «13 Βαρκαρόλες», «Πρελούδια», «Βαλς», «Καπρίτσια», κύκλοι τραγουδιών όπως «Η Πεταλούδα», «Χιμαιρικός Ορίζοντας», «Ο Κλειστός Κήπος», και το πασίγνωστο «Ρέκβιεμ». 

Ξεχωρίζουν η ορχηστρική σουίτα «Masques et bergamasques», η Σουίτα «Πελέας και Μελισάνθη, έργ. 80» και οι όπερες «Πηνελόπη» και «Προμηθέας». 

Ο Φoρέ επίσης θεωρείται ειδήμων της τέχνης του Γαλλικού Τραγουδιού και  διαφαίνεται στον δεύτερο τόμο με 60 τραγούδια του, μερικά από τα οποία περιλαμβάνουν τα "Les berceaux", "Les roses d'Ispahan" και κυρίως το "Clair de lune" (φεγγαρόφως). Ο Φωρέ έγραψε επίσης μερικούς κύκλους τραγουδιών, εκ των οποίων οι "Πέντε Βενετσιάνικες Μελωδίες", Op. 58, περιγράφονται από τον συνθέτη ως ένα είδος σουίτας τραγουδιών, με ένα κεντρικό μουσικό θέμα να διαπερνά όλο τον κύκλο. Ένας μεταγενέστερος κύκλος με τίτλο "La bonne chanson", Op. 61, εμπεριέχει πέντε μουσικά θέματα που ανακυκλώνονται ανά τα τραγούδια, και περιγράφεται ως «η πιο αυθόρμητη σύνθεσή» του· μέχρι την ολοκλήρωσή του, η ερωμένη του -Έμμα Μπαρντάκ- του τραγουδούσε καθημερινά ό,τι καινούριο είχε γράψει.Το Ρέκβιεμ, Op. 48, δεν γράφτηκε εις μνήμην κάποιου συγκεκριμένου προσώπου, αλλά γιατί "απλά ήθελε να το γράψει". Πρωτοπαρουσιάστηκε το 1888 και έχει παρομοιωθεί ως «νανούρισμα του θανάτου» λόγω του ήρεμου χαρακτήρα του. Οι όπερες του Φωρέ δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν τη θέση τους στο ρεπερτόριο του λυρικού θεάτρου.Από τα ορχηστρικά του έργα ξεχωρίζει η ορχηστρική σουίτα Masques et bergamasques (βασισμένη σε μουσική για ένα θεατρικό έργο, μια divertissement comique) και η μουσική για το θεατρικό Πελλέας και Μελισσάνθη.Όσον αφορά τα έργα μουσικής δωματίου, ξεχωρίζουν τα δύο του κουαρτέτα με πιάνο^[ ενώ περιλαμβάνονται και δύο κουιντέτα με πιάνο, δύο σονάτες για βιολί, ένα τρίο με πιάνο και ένα κουαρτέτο εγχόρδων· το τελευταίο, μάλιστα, έχει χαρακτηριστεί ως «ένας εσωτερικός διαλογισμός για τα περασμένα».

Για την Παβάνα

Η Παβάνα σε φα# ελάσσονα op.50 είναι ένα ορχηστρικό έργο, προαιρετικά με χορωδία, που γράφτηκε το 1887. Η πρώτη εκτέλεση του έργου δόθηκε στις 25 Νοεμβρίου του 1888 στη σειρά κοντσέρτων Lamoureux υπό τη διεύθυνση του Charles Lamoureux. Τρεις μέρες αργότερα το έργο εκτελέστηκε και με χορωδία στη Société Nationale de Musique. Τέλος το 1891 το έργο παρουσιάστηκε στην πλήρη του μορφή, με ορχήστρα χορωδία και χορευτές στους κήπους της Ελισσάβετ κοντέσας του Greffulhe, στο Bois de Boulogne. Η επιτυχία του έργου από την αρχή ήταν μεγάλη. Το 1917 εντάχθηκε στο ρεπερτόριο των Ρώσικων Μπαλέτων του Sergei Diaghilev.

Ανακοίνωση από το ΥΠΠΟΑ για την επανέναρξη λειτουργίας των Ωδείων

Σαν σήμερα στη Μουσική... Tatyana Petrovna Nikolayeva

 Σαν σήμερα 4 Μαΐου 1924 γεννήθηκε η Ρωσίδα πιανίστα συνθέτρια και  και δασκάλα  Tatyana Petrovna Nikolayeva  (4 Μαΐου 1924 - 22 Νοεμβρίου 1993) 

 

Η Νικολάιεβα γεννήθηκε στη Μπεζίτσα στην περιοχή του Μπράιασκστις στις  4 Μαΐου 1924. Η μητέρα της ήταν επαγγελματίας πιανίστα και σπούδασε στο Ωδείο της Μόσχας με τον διάσημο παιδαγωγό Alexander Goldenweiser και ο πατέρας της ήταν ερασιτέχνης βιολιστής και βιολοντσελίστας.Σπούδασε πιάνο από την ηλικία των τριών και συνέθεσε από  την ηλικία των δώδεκα ετών. Στα δεκατρία, μπήκε στο Ωδείο της Μόσχας , σπουδάζοντας με τους Goldenweiser και Evgeny Golubev. Αποφοίτησε το 1948. Μετά την αποφοίτησή της, σπούδασε σύνθεση με τον Golubev. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, έγραψε την  cantata, το Pesn o schastye ( τραγούδι για την ευτυχία ) και δύο συναυλίες πιάνου.Το πρώτο κοντσέρτο, στο Β μείζονα, ηχογραφήθηκε με την Κρατική Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΣΣΔ υπό τον μαέστρο Kirill Kondrashin .

Το 1950 η Νικολάιεβα κέρδισε το βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Johann Sebastian Bach  Το πιο σημαντικό, γνώρισε τον Ντμίτρι Σοστακόβιτς στον διαγωνισμό, οδηγώντας τη σε μια δια βίου φιλία και επιλέχθηκε ως πρώτη ερμηνεύτρια για τα 24 Πρελούδια  και Φούγκες του Σοστακόβιτς. Η Νικολάιεβα έκανε τρεις πλήρεις ηχογραφήσεις του κύκλου.

Το 1959 η Νικολάιεβα έγινε καθηγήτρια στο Ωδείο της Μόσχας. Έκανε πάνω από 50 ηχογραφήσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας της, κυρίως έργα για πιάνο  του Μπαχ, συμπεριλαμβανομένης της Τέχνης της  Φούγκας  και του Μπετόβεν. Με την πτώση του κομμουνισμού, πραγματοποιίησε αρκετές συναυλίες στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπήρξε  μέλος  κριτικής επιτροπής σε πολλούς διεθνείς διαγωνισμούς, συμπεριλαμβανομένου του Διεθνούς Διαγωνισμού Πιάνου του Leeds το 1984 και το 1987. Μία από τις πιο γνωστές ηχογραφήσεις της είναι η δική της μεταγραφή του Peter and the Wolf της Σεργκέι Προκόφιεφ,^]που κυκλοφόρησε από την RCA Victor στην Ιαπωνία. αλόγου της Melodiya .

Υπήρξε δασκάλα  για πάνω από τέσσερις δεκαετίες, η Νικολάιεβα και  δίδαξε πολλούς εξέχοντες πιανίστες και συνεργάστηκε στενά με τον νεαρό Νικολάι Λουγκάνσκι , ο οποίος πήρε μεγάλη διεθνή αναγνώριση.

Στη  τρίτη της ηχογράφηση των Shostakovich 24 Preludes and Fugues κέρδισε το βραβείο Gramophone 1991 στην ορχηστρική κατηγορία.

Λαϊκός καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ (1983)

• Βραβείο Στάλιν , πρώτης τάξης (1951) - για συναυλία και παραστάσεις και για τη σύνθεση Κοντσέρτο για πιάνο και ορχήστρα

Στις 13 Νοεμβρίου 1993, ενώ έπαιζε τους τα Πρελούδια & Φούγκες του  Shostakovich σε μια συναυλία στο Σαν Φρανσίσκο, η Νικολάιεβα προσβλήθηκε από εγκεφαλική αιμοραγία  και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την παράσταση. Πέθανε εννέα ημέρες αργότερα, στις 22 Νοεμβρίου.

Ρεπερτόριο

• 24 Preludes and Fugues , Op. 87 (Σοστακόβιτς)
• The Well-Tempered Clavier , BWV 846 έως 893 (Bach)
• Ντουέτο σε E minor, BWV 802 (Bach)
• Ντουέτο σε F major, BWV 803 (Bach)
• Ντουέτο σε G major, BWV 804 (Bach)
• Ντουέτο σε A minor, BWV 805 (Bach)
• Goldberg Variations , BWV 988 (Bach)
• Η Μουσική Προσφορά , BWV 1079 (Bach)
• The Art of Fugue , BWV 1080 (Bach)
• Ολοκληρωμένος κύκλος σονάτας πιάνου Beethoven
• Three Fantastic Dances , Op. 5 (Σοστακόβιτς)
• Πιάνο Sonata No. 2 , Op. 61 (Σοστακόβιτς)
• Preludes, Op. 34 (Σοστακόβιτς) 
• 
  

Συνθέσεις

• Cantata Pesn o schastye ( Τραγούδι για την ευτυχία )
• Κοντσέρτο πιάνου Νο. 1 στο B major , Op. 10, το οποίο εκτελέστηκε και ηχογραφήθηκε το 1951, με τον συνθέτρια στο πιάνο και τον Kirill Kondrashin να διευθύνει. 
• Κοντσέρτο πιάνου Νο. 2 στο E-flat major , Op. 32 (1966)
• Βιολί Κοντσέρτο (1972)
• Symphony (1955, αναθ. 1958)
• Τρίο για πιάνο, φλάουτο και βιόλα, Op. 18 
• 24 Συναυλία udestudes, Op. 13 (1951-53) 
• 5 udestudes, Op. 22 (1961)
• Πρώτοι για πιάνο
• Πιάνο Sonata (1947–49)
• String Quartet σε τέσσερις κινήσεις (1960)
• Κουιντέτο πιάνου (1947) 

Πηγή