«Δεν είναι ορχήστρα, είναι επανάσταση» είπε o Μίκης Θεοδωράκης αναφερόμενος στην ορχήστρα της Βενεζουέλας «Μπολίβαρ»
Τα 100 παιδιά ηλικίας 16- 26 χρόνων απο την Ορχήστρα Νέων της Βενεζουέλας «Σιμόν Μπολίβαρ
υπό την διεύθυνση του 29χρονου αρχιμουσικού της Γκουστάβο Ντουνταμέλ αποθεώθηκαν απο το κοινό στο Ηρώδειο πριν 3 μέρες. Υπέροχη μουσική από μια πρωτοποριακή ορχήστρα, καρπό του περίφημου «El Sistema», της μουσικο-κοινωνικής «επανάστασης», που εμπνεύστηκε το '75 ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου .Μια ορχήστρα γεμάτη μπρίο παλμό και πάθος. Στο πρώτο μέρος της συναυλίας ερμήνευσαν την «Πέμπτη Συμφωνία» του Μπετόβεν και στο δεύτερο την «Ιεροτελεστία της Ανοιξης» του Στραβίνσκι.
Στο τέλος μετά τα χειροκροτήματα και τα μπιζ, έσβησαν τα φώτα, και οι μουσικοί έβγαλαν τα σακάκια, και φόρεσαν τα μπουφάν με τη σημαία της χώρας τους και έπαιζαν ξεκινώντας από τη δυτική μουσική για να φτάσουν στη δική τους,χορεύοντας, διασκεδάζοντας, φωνάζοντας. Τέλος έβγαλαν τα μπουφάν και τα πέταξαν στο κοινό για να τους θυμάται...
Στη συναυλία ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, ο οποίος δεν έκρυψε την έκπληξη και τον θαυμασμό του: «Δεν είναι ορχήστρα, είναι επανάσταση» είπε μετά αναφερόμενος στο πώς ένα τέτοιο σύνολο έχει ξεπηδήσει από ένα πρότυπο για όλον τον κόσμο μουσικό εκπαιδευτικό σύστημα. Στο τέλος της συναυλίας ο Ντουνταμέλ ,αγκάλιασε, φίλησε και του απένειμε το παράσημο της Βενεζουέλας, με το κοινό να τους αποθεώνει μαζί...
περισσότερα: Πέταξαν τα μπουφάν τους στο κοινό
Κάτω από το φεγγάρι,στους κήπους του Μεγάρου Μουσικής χιλιάδες άνθρωποι παρακολούθησαν σε ζωντανή μετάδοση, από την αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης, τη συναυλία της Φιλαρμονικής υπο τη διευθυνση του Ρικάρντο Μούτι , από γιγαντοοθόνη, δωρεάν.
( Μια πρωτοβουλία, αρκετά συνηθισμένη σε άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. Η Σκάλα του Μιλάνου συχνά παρουσιάζει παραστάσεις όπερας σε γιγαντοοθόνες σε κεντρικές πλατείες για το πλατύ κοινό. )
Σύμφωνα με τον απολογισμό της επόμενης ημέρας, στους 3.700 υπολογίζονται οι κάτοικοι της Αθήνας που επισκέφθηκαν τον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
Ο διάσημος Ιταλός αρχιμουσικός, προσωπικότητα που ήδη έχει περάσει στην ιστορία της κλασσικής μουσικής για τις λαμπρές του ερμηνείες με κορυφαία μουσικά σύνολα, διευθυντής της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σικάγου, διευθυντής της Oπερας της Ρώμης και ανάμεσα σε πολλές άλλες διακρίσεις, πρώην μουσικός διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου, είχε πει σε συνέντευξή του
«Η μουσική είναι ο καλύτερος πρεσβευτής σήμερα, φέρνει τους ανθρώπους μαζί. Επειδή οι μουσικοί μπορεί να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, να ανήκουν σε διαφορετικές φυλές, να έχουν διαφορετικά χρώματα δέρματος, διαφορετική θρησκεία, μπορούν να μαλώσουν για πολλά πράγματα, αλλά όταν κάθονται μαζί και παίζουν την ίδια μουσική και εκφράζουν την ίδια συναισθήματα, αμέσως ένα είδος φιλίας, αγάπης, σεβασμού και αμοιβαίας κατανόησης δημιουργείται»
Η Φιλαρμονική της Βιέννης από την ίδρυσή της το 1842 έχει διαπρέψει με τις μοναδικές ερμηνείες της και την έχουν επαινέσει συνθέτες όπως ο Μάλερ, ο Βάγκνερ και ο Στράους
χαρακτηρίζεται, έπειτα από 160 χρόνια λειτουργίας, ως η πιο στενά συνδεδεμένη με την ευρωπαϊκή κλασική παράδοση, παρουσιάζοντας περισσότερες από 300 παραστάσεις όπερας ανά καλλιτεχνική περίοδο, με ρεπερτόριο που περιλαμβάνει περίπου 70 όπερες και μπαλέτα.
Σύμφωνα με το έγκυρο βρετανικό περιοδικό «Gramophone», η εν λόγω συναυλία είναι μια από τις 15 καλύτερες εκδηλώσεις παγκοσμίως για τον μήνα Ιούνιο.
TO ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ είναι υποστηρικτής και μέλος της ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
(Δεν συμμετέχει με την εκδήλωση που είχε προγραμματίσει λόγω σοβαρής οικογενειακής υποχρέωσης της υπεύθυνης της εκδήλωσης)
Τι είναι η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής; Τίποτα λιγότερο από το μεγαλύτερο ζωντανό μουσικό γεγονός της χώρας! Ένας πραγματικός εορτασμός της Ημέρας της Μουσικής, των Μουσικών, της πόλης και των κατοίκων της. Μια Γιορτή που φέρνει τους ανθρώπους κοντά, μοιράζοντας απλόχερα, και πάντα δωρεάν, εικόνες και ήχους για κάθε γούστο. Η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής προσφέρει την μοναδική δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες, να απολαύσουν πολιτισμό, επιλέγοντας μεταξύ δεκάδων εκπροσώπων όλων των ειδών μουσικής. Παράλληλα δίνει μια σπάνια ευκαιρία σε εκατοντάδες καλλιτέχνες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε ένα ευρύ κοινό.
Μεταξύ 18 και 21 Ιουνίου είναι βέβαιο πως θα τους συναντήσετε σε κάποια από τις δεκάδες σκηνές που θα στηθούν σε 22 πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Η μουσική άλλωστε γεννιέται και μεγαλώνει στους δρόμους.
(Εν όψει της έναρξης του φεστιβάλ, χθές Παρασκευή προβλήθηκε στην Τεχνόπολη (ώρα 20:30), σε ζωντανή μετάδοση από το Ρalau de les Αrts Reina Sofia στη Βαλένθια της Ισπανίας, η συναυλία της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βαλένθια που παρουσιάζει την «Carmen» του Μπιζέ.) περισσότερα Αναμφίβολα το πιο διευρυμένο μουσικά φεστιβάλ της χώρας, η Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής παρουσιάζει φέτος μια σειρά εκδηλώσεων που θα ενθουσιάσουν όσους αγαπούν την κλασική μουσική. εδώ
"Ημέρα της Ελλάδας" η αυριανή στη διεθνή έκθεση της Σαγκάης και η χώρα μας συμμετέχει στον εορτασμό με δύο καλλιτεχνικά δρώμενα, μία συναυλία και μία χοροθεατρική παράσταση.
Human Touch
Μεταφέροντας στη μακρινή Κίνα ήχους της σύγχρονης τζαζ, μιας διεθνούς μουσικής γλώσσας που όμως εδώ συνδιαλέγεται με την ελληνική και βαλκανική παράδοση, οι Human Touch + Φίλοι, δηλαδή ένα από τα σημαντικότερα αυτοσχεδιαστικά συγκροτήματα της Ελλάδας, το οποίο αποτελούν οι Γιώτης Κιουρτσόγλου και David Lynch, μαζί με τους δεξιοτέχνες Βαγγέλη Καρύπη, Μίλτο Παπαστάμου και Haig Yazdjian, θα παρουσιάσουν αύριο το πρωί μια συναυλία που επιδιώκει να φέρει τους επισκέπτες της έκθεσης σε επαφή με μια πλευρά της σύγχρονης μουσικής δημιουργίας της χώρας μας.
Το βράδυ της ίδιας μέρας, οι ίδιοι μουσικοί, μαζί με το Χοροθέατρο Ροές της Σοφίας Σπυράτου, πατώντας στα χνάρια του Δ. Παπαϊωάννου και του θεάματος που δημιούργησε για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων, παρουσιάζουν την παράσταση Η ηχώ του ζωντανού μύθου, ένα ψηφιδωτό που βασίζεται στο σχήμα της «τρισχιλιετούς» συνέχειας: Αρχαιότητα, Βυζάντιο, νεότερη Ελλάδα...
Από τον Ησίοδο στον Ελύτη μέσω των βυζαντινών υμνογράφων, η Σοφία Σπυράτου επιλέγει να μιλήσει για τον έρωτα που γεννάει και καταστρέφει, για τον κύκλο της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης, με πινελιές από τους εύκολα αναγνωρίσιμους πλέον στην Κίνα Ολυμπιακούς, το πνεύμα του «ευ αγωνίζεσθαι» κ.λπ. Σε αυτό συμβάλλει και η επιλογή της ηθοποιού Μαρίας Ναυπλιώτου (που υπήρξε πρωθιέρεια των Ολυμπιακών του 2004) για την απαγγελία των κειμένων, ενώ τα τραγούδια ερμηνεύει ο βαθύφωνος Παναγιώτης Τερζάκης. Συμμετέχουν είκοσι χορευτές του Χοροθεάτρου Ροές. Τα σκηνικά και τα κοστούμια σχεδίασε ο Γιάννης Μετζικώφ. Η σύλληψη της ιδέας και η σκηνοθεσία του έργου είναι της Σοφίας Σπυράτου. Τα κείμενα επιμελήθηκε ο ποιητής Στρατής Πασχάλης και τη μουσική, μαζί με τους Human Touch, ο Λάμπρος Λιάβας.
απο http://www.avgi.gr/
Το νέο του πρόγραμμα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για την καλλιτεχνική περίοδο 2010 – 2011 παρουσιάστηκε σήμερα Τετάρτη από τον πρόεδρό του κ. Ιωάννη Μάνο. Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών συμπληρώνει 20 χρόνια ζωής τον Μάρτιο του 2011.
Σε μια περίοδο κοινωνικής, οικονομικής και ηθικής κρίσης ο Πολιτισμός είναι ένα ισχυρό αντίβαρο, ένα σημείο αναφοράς, προβληματισμού, υποκίνησης και κοινωνικής συσπείρωσης, τόνισε ο κ. Μάνος .Συμπλήρωσε πως μετά τη δραστική μείωση της κρατικής επιδότησης, το Μέγαρο θα αναπτύξει τους ίδιους πόρους, που συνίστανται στη συνεδριακή του δραστηριότητα, την προσέλκυση νέων ακροατηρίων στα προγράμματά του, καθώς και τη στήριξη των χορηγών.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=337981&dt=16/06/2010#ixzz0r2tMumg4
Η Καµεράτα - Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου ερµηνεύει τη δέκατη όπερα του Γιόζεφ Χάιντν «L isola disabitata» (Το έρηµο νησί) µε όργανα εποχής σήμερα 15 Ιουνίου Ώρα έναρξης: 9.00 μ.μ .ΠΕΙΡΑΙΩΣ 260
Σε ένα… έρημο νησί μας προσκαλεί ο Γιώργος Πέτρου και η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, απαντώντας στην πρόκληση ενός απαιτητικού μουσικού εγχειρήματος: να ερμηνεύσουν την όπερα L'isola disabitata του Γιόζεφ Χάυντν με όργανα εποχής σε ημι–σκηνοθετημένη μορφή, υπό τη σκηνοθετική και σκηνογραφική επιμέλεια του Πάρι Μέξη.
L'isola disabitata (το έρημο νησί) είναι η δέκατη όπερα του Γιόζεφ Χάυντν, την οποία συνέθεσε στην αυλή των Έστερχαζυ και παρουσίασε για πρώτη φορά στις 6 Δεκεμβρίου του 1779. Ο «πατέρας» της Συμφωνίας και του κουαρτέτου εγχόρδων, στενός φίλος του Μότσαρτ και δάσκαλος του Μπετόβεν, υπήρξε για σχεδόν 30 χρόνια στην υπηρεσία της μεγάλης αυστριακής οικογένειας, εκεί όπου συνέθεσε τα σημαντικότερα έργα του και ανάμεσα τους μια σειρά από όπερες.
Για τον Γιώργο Πέτρου
Μετά τη θριαμβευτική επιτυχία που σημείωσαν πρόσφατα ερμηνεύοντας τη Θεοδώρα του Χαίντελ, ο ταλαντούχος νέος μαέστρος και οι Έλληνες μουσικοί που έχουν διαπρέψει διεθνώς σ’ αυτό το απαιτητικό ρεπερτόριο, έρχονται στο Φεστιβάλ Αθηνών για να ερμηνεύσουν αυτή τη φορά την γεμάτη συναίσθημα αλλά και χιούμορ μουσική του Χάυντν.
Να θυμίσουμε ότι το 2008 τo μουσικό περιοδικό Gramophone ανέδειξε σε cd της χρονιάς την ηχογράφηση –υπό τη μουσική διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου– της μπαρόκ όπερας Ταμερλάνος, παραγωγής που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών.
Μοιράζοντας τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο, ο Γιώργος Πέτρου ακολουθεί διεθνή σταδιοδρομία με εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών, όπως το Barbican Hall, Queen Elizabeth Hall, Wigmore Hall του Λονδίνου, το Carnegie Hall της Νέας Υόρκης, τη Φιλαρμονική του Βερολίνου. Έχει συμπράξει ως σολίστ με γνωστές ορχήστρες και έχει συνεργαστεί με διάσημους αρχιμουσικούς όπως ο Μισέλ Πλασσόν και ο Βλαντιμίρ Φεντοσέγιεφ. Η δραστηριότητά του ως διευθυντή ορχήστρας επικεντρώνεται σε ρεπερτόριο από την εποχή του μπαρόκ έως τον πρώιμο ρομαντισμό με έμφαση στις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας για την όπερα. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα παρουσίασε σημαντικά έργα, όπως τις όπερες Ορέστης και Αριάδνη στην Κρήτη του Γκ. Φ. Χαίντελ, την Ολυμπιάδα του Τζ. Παϊζιέλλο, το ορατόριο Juditha Triumphans του Α. Βιβάλντι. Με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το πρώτο ορχηστρικό σύνολο με όργανα εποχής στην Ελλάδα με βάση την ορχήστρα Πατρών. Έχει ηχογραφήσει τις όπερες του Χαίντελ Ιούλιος Καίσαρας, Ταμερλάνος, Αριάδνη στην Κρήτη (με συμμετοχή της Ορχήστρας Πατρών σε όργανα εποχής) και Ορέστης (με συμμετοχή της Καμεράτας της Στουτγάρδης). Στην Ελλάδα εμφανίζεται στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και στο Ηρώδειο ενώ συνεργάζεται τακτικά ως μαέστρος ή σολίστ με τις Κρατικές Ορχήστρες Αθηνών και Θεσσαλονίκης, την Καμεράτα-Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής, την Ορχήστρα Πατρών, την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα ης ΕΡΤ, τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων κ.ά.
Γεννημένος στη Αθήνα, σπούδασε πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με τη Μαρία Χαιρογεώργου-Σιγάρα, από όπου αποφοίτησε με άριστα και α’ βραβείο παμψηφεί. Συνέχισε τις σπουδές του στο Royal College of Music του Λονδίνου και την Royal Academy of Music του Λονδίνου με υποτροφίες της ίδιας της Βασιλικής Ακαδημίας και του Ιδρύματος Ωνάση. Τελείωσε τις σπουδές του με τον τίτλο MMus του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, με το «βραβείο Νέου Καλλιτέχνη 1998» από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, καθώς και με το διεθνές βραβείο Sebetia Ter στη Νάπολη της Ιταλίας.
Από το βιβλίο του Μάνου Χατζιδάκι: Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ
ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ Το τραγούδι δεν είναι σύνθημα ή πράξη εκτονώσεως. Ούτε μαστίχα για το στόμα αθλητικών εφήβων ή συντροφιά νυχτερινή για οδηγούς ταξί και φορτηγών. Είναι μια σχέση υπεύθυνη, μια πράξη ερωτική ανάμεσά μας που μας αποκαλύπτει. Τελετουργία που απαιτεί, τόσο από σας όσο και από μένα, μια προετοιμασία θρησκευτική, επίμονη άσκηση γνώσης και αθωότητας, αποκαλύψεως και ανιχνεύσεως, μνήμης και προφητείας. Το τραγούδι είναι μια μαγική στιγμή κι εγώ ένας πανηγυριώτης μάγος εκπρόσωπός σας, που θα φωτίσω τις κρυφές και αθέατες γωνιές σας, θα σας εκπλήξω, θα σας γεμίσω ερωτήματα και μελωδίες που ίσως γεννούν δικές σας και θα μεταφερθούν στο σπίτι σας, έτσι που να κοπεί ο ύπνος σας και να χαθεί για πάντα –αν είναι δυνατόν– ο εφησυχασμός σας. Κι ας μην μπορείτε να με τραγουδήσετε. Μήπως τάχα μπορείτε να εξαφανίσετε ένα πουλί ή να το φανερώσετε μέσ’ απ’ το φόρεμα ή από το μαντήλι σας; Κι όμως δεν το ξεχάσατε κι ούτε θα το ξεχάσετε σ’ όλη σας τη ζωή. Και θα το λέτε στα παιδιά σας έτσι όπως το πρωτοείδατε κάποια φορά από έναν μάγο σ’ ένα πανηγύρι – καθώς και το τραγούδι μου. Θα το θυμάσθε και θα το ’χετε εντός σας, χωρίς την δυνατότητα να το γλεντήστε με αυτάρεσκη και δυνατή φωνή. Μόνο να το ψελλίζετε θα είναι δυνατόν, σαν προσευχή...
Δεν είναι το τραγούδι μου απλοϊκό κι ευχάριστο σαν το τενεκεδένιο σήμα μιας πολιτικής παράταξης ή ενός αθλητικού συλλόγου. Δεν κολακεύει τις συνήθειές σας ούτε και διασκεδάζει την αμηχανία σας, την οικογενειακή σας πλήξη ή την ερωτική σας ανεπάρκεια.
Δεν είναι το τραγούδι μου μια μονόφωνη αρτηρία, ούτε μια πολυφωνική και λαϊκή υστερία. Είναι μια μυστική πηγή, μια στάση πρέπουσα και ηθική απέναντι στα ψεύδη του καιρού μας, ένα παιχνίδι ευφάνταστο μ’ απρόβλεπτους κανόνες, μια μελωδία απρόσμενη που γίνεται δική σας, δεμένη αδιάσπαστα με άφθαρτες λέξεις ποιητικές και ξαναγεννημένες.
Και μην ξεχάσετε. Σαν φύγετε από ΄δω, δεν σας ανήκει παρά μονάχα το αίσθημα, η σκέψη και τα ερωτήματα, που ολόκληρο το βράδυ σας μετέδωσα μέσ’ απ’ τη μουσική μου. Σ’ εμένα απομένει το τραγούδι, η μαγική στιγμή μου, που είναι μια εξαίσια απάντηση αρκεί να με ρωτήστε. Ρωτήστε με λοιπόν. Κι ύστερα σας παρακαλώ σωπάστε! Γιατί θα τραγουδήσω!
Πιστεύω πως η τέχνη του τραγουδιού αποτελεί κοινωνικό λειτούργημα, γιατί το τραγούδι μας ενώνει μέσα σ’ ένα μύθο κοινό. Κι όπως στον χορό ενώνουμε τα χέρια μεταξύ μας για ν’ ακολουθήσουμε ίδιες ρυθμικές κινήσεις, έτσι και στο τραγούδι ενώνουμε τις ψυχές μας για ν’ ακολουθήσουμε μαζί, τις ίδιες εσωτερικές δονήσεις. Κι όσο για τον κοινό μύθο που δεν υπάρχει στις μέρες μας, τον σχηματίζουμε καινούριο κι απ’ την αρχή κάθε φορά. Κάθε φορά που νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να τραγουδήσουμε
Με αφορμή τη συμπλήρωση των 16 χρόνων απουσίας του Μάνου Χατζιδάκι, η Ορχήστρα των Χρωμάτων παρουσιάζει στις 19 του Ιούνη (9 μ.μ.), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το ετήσιο συναυλιακό αφιέρωμά της στον ιδρυτή της. Υπό τη διεύθυνση του αρχιμουσικού Μίλτου Λογιάδη θα παρουσιάσει ένα από τα εμβληματικά έργα του, «Το Χαμόγελο της Τζοκόντα» (β' μέρος). Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει επίσης (α' μέρος) τα έργα: Franz Shubert: «Ημιτελής συμφωνία» και Frank Martin: «Μπαλάντα για πιάνο και ορχήστρα», με σολίστ την Ελενα Χριστοδούλου
Στις 23 Ιουνίου η Ορχήστρα Νέων της Βενεζουέλας Simon Bolivar υπό τη διεύθυνση του Gustavo Dudamel θα δώσει μια μοναδική συναυλία στο Ηρώδειο.
«El Sistema» – Μια εντυπωσιακή ορχήστρα
Θα μπορούσε να είναι ένα εκτεταμένο κοινωνικό πρόγραμμα καταπολέμησης της φτώχειας στη Βενεζουέλα, εάν δεν ήταν μια εντυπωσιακή ορχήστρα, καρπός του «El Sistema» – ένα πρόγραμμα με τεράστια επιτυχία και παγκόσμια αναγνώριση, όπου παιδιά και νέοι από φτωχές οικογένειες δημιουργούν δικές τους ορχήστρες. Η αφρόκρεμα του «συστήματος» που ίδρυσε ο αρχιμουσικός Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου είναι η Συμφωνική Ορχήστρα Νέων «Σιμόν Μπολίβαρ», την οποία διευθύνει με ταμπεραμέντο ροκ σταρ ο Γκουστάβο Ντουνταμέλ, γέννημα-θρέμμα του El Sistema. Περισσότερο όμως απ’ όλα τα παραπάνω, αυτή η Ορχήστρα είναι μια εμπειρία, που ένας χαρακτηρισμός τής αρμόζει: συγκινητική .http://www.greekfestival.gr/eventpg.aspx?eid=10037
Αναλυτικά: απο El Sistema: η "Επανάσταση" της Κλασσικής Μουσικής στη Βενεζουέλα
Το 1975 ένας μαέστρος οραματιστής, ο José Antonio Abreu, ίδρυσε στην Βενεζουέλα το El Sistema (Fundación del Estado para el Sistema Nacional de las Orquestas Juveniles e Infantiles de Venezuela). Ξεκίνησε μόνος σε ένα γκαράζ με 11 μαθητές… και τους υποσχέθηκε ότι θα γίνουν μια μεγάλη ορχήστρα. Έκτοτε οκτώ συνεχόμενες κυβερνήσεις στην Βενεζουέλα υποστήριξαν το El Sistema δίνοντας την δυνατότητα σε παιδιά από τις πιο φτωχές και άπορες οικογένειες της Βενεζουέλας να γίνουν μουσικοί. Παρείχαν δωρεάν μουσικά όργανα και δωρεάν μαθήματα μετά το σχολείο δημιουργώντας ορχήστρες από τα ίδια τα παιδιά.
Τα παιδιά αυτά προέρχονταν κυρίως από συνοικίες όπου κυριαρχούσαν οι συμμορίες όπλων, ναρκωτικών και των γνωστών κοινωνικών προβλημάτων που ταλανίζουν την Λατινική Αμερική εδώ και δεκαετίες.
Το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό. Σήμερα υπάρχουν στη Βενεζουέλα πάνω από 125 ορχήστρες (εκ των οποίων οι περισσότερες συμφωνικές), περίπου 300.000 παιδιά που παίζουν και μαθαίνουν μουσική καθώς και πάνω από 20.000 δάσκαλοι μουσικής. Η πιο γνωστή από αυτές είναι η ορχήστρα νέων “Simón Bolívar” με μαέστρο τον 28χρονο Gustavo Dudamel ο οποίος ανέλαβε την θέση του μαέστρου της Φιλαρμονικής του Los Angeles. «Η τέχνη της μουσικής δεν μπορούσε πλέον να παραμένει στην Λατινική Αμερική το μονοπώλιο μιας Elit. Θα έπρεπε να αποτελεί την κληρονομιά του λαού και μάλιστα των φτωχών και περιθωριοποιημένων παιδιών και νέων» λέει ο José Antonio Abreu. Και συνεχίζει: «Θέλησα να μετατρέψω την τέχνη της μουσικής σε ένα όργανο εισαγωγής στην κοινωνία, ένα όργανο ολοκλήρωσης των επί μέρους κοινοτήτων διότι πίσω από κάθε παιδί-μαθητή υπάρχει μια οικογένεια, μια συνοικία.
Η ορχήστρα είναι ένα σχολείο για την ζωή μας μέσα στην κοινωνία. Τα παιδιά και οι νέοι μαθαίνουν μέσα στην ορχήστρα το νόημα της ζωής σε μια κοινότητα. Η αλληλεξάρτηση, η ομαδική εργασία, η αλληλεγγύη και η ομαδική συναίσθηση για την επίτευξη ενός κοινού στόχου, ενός κοινού ορίζοντα μεταμορφώνουν και εδραιώνουν αυτήν την κοινότητα.»
Ο Gustavo Dudamel τονίζει ότι «όταν κάποιος εργάζεται σε μια ομάδα όπως η ορχήστρα ευαισθητοποιείται περισσότερο για τους άλλους… Μαχόμαστε για ν’ αλλάξουμε τη ζωή των παιδιών, να τους δώσουμε μια ελπίδα, ένα φώς…».
Το Πρόγραμμα στο Ηρώδειο είναι το εξής: Ludwig van Beethoven
Συμφωνία αρ. 5 σε ντο ελάσσονα, έργο 67
Allegro con brio
Andante con moto
Allegro
Allegro - Presto Igor Stravinsky (1882-1971), Η ιεροτελεστία της άνοιξης A΄ ΜΕΡΟΣ: L'adoration de la terre (Η λατρεία της Γης)
Introduction (Εισαγωγή)
Les augures printaniers: Danses des Adolescentes (Ανοιξιάτικοι οιωνοί. Χοροί κοριτσιών)
Jeu du rapt (Παιχνίδι απαγωγής)
Rondes printanières (Τα ροντό της άνοιξης)
Jeux des cités rivales (Αγώνες των αντίζηλων φυλών)
Cortège du Sage (Ακολουθία του Σοφού)
Adoration de la Terre (Le Sage) (Η λατρεία της Γης [Ο Σοφός])
Danse de la Terre (Ο χορός της Γης) Β΄ ΜΕΡΟΣ: Le Sacrifice (Η θυσία)
Introduction (Εισαγωγή)
Cercles mystérieux des Adolescentes (Μυστικοί κύκλοι κοριτσιών)
Glorification de l’Élue (Η αποθέωση της Εκλεκτής)
Evocation des ancêtres (Η επίκληση των προγόνων)
Action rituelle des ancêtres (Το τελετουργικό των προγόνων)
Danse Sacrale (L'Élue) (Τελετουργικός χορός. Η Εκλεκτή) Στις 22 Ιουνίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα γίνει παρουσίαση του παγκοσμίως γνωστού συστήματος μουσικής εκπαίδευσης «El Sistema» από τον εμπνευστή του Dr José Antonio Abreu, καθώς και συναυλίες μουσικής δωματίου από μέλη της Ορχήστρας Νέων Σιμόν Μπολίβαρ. Είσοδος ελεύθερη (με δελτία προτεραιότητας).
5-11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010 ΙΟΝΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ - ΚΕΡΚΥΡΑ ΘΕΡΙΝΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ
Mε τη διεθνώς καταξιωμένη μαέστρο Jean Ashworth Bartle
(ειδίκευση στην παιδική και νεανική χορωδία). Το σεμινάριο απευθύνεται σε διευθυντές παιδικών και νεανικών χορωδιών, χορωδιών ωδείων καθώς και σε καθηγητές μουσικής Α’ Βάθμιας και Β’ Βάθμιας εκπαίδευσης που διευθύνουν κάποια σχολική χορωδία.
Το καθημερινό ωράριο των μαθημάτων είναι 10.00 – 13.30 και 18.00 – 20.30.
Οι διδακτικές ενότητες περιλαμβάνουν:
α) παιδαγωγική χορωδίας,
β) παραγωγή τόνου – φωνητική αγωγή
γ) τεχνική διεύθυνσης χορωδίας
δ) ρεπερτόριο – χορωδιακό υλικό.
Προθεσμία υποβολής δηλώσεων συμμετοχής: 15 Απριλίου 2010
Η αίτηση συμμετοχής μαζί με το καταθετήριο του ποσού των διδάκτρων (230 ευρώ) πρέπει να αποσταλούν με φαξ στο: 26610 26024 (Γραμματεία ΤΜΣ).
Μπορείτε να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών http://www.ionio.gr/depts/music/gr/academy
Σαν σήμερα 11 Ioυνιου 1864 γεννιέται ο συνθέτης Ρίχαρντ Στράους
Βιογραφικά Ρίχαρντ Στράους
Ρίχαρντ Στράους (1864-1949) : Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τονικής μουσικής του εικοστού αιώνα. Ήταν πολύ γνωστός και σαν διευθυντής ορχήστρας. Κυριότερες του δημιουργίες ήταν τα συμφωνικά ποιήματα (μεγαλόπνοες αυτοτελείς συνθέσεις για ορχήστρα με διάφορα θέματα και συμβολισμούς) και οι όπερές του, οι οποίες επιζούν ακόμα και σήμερα. Αν και ο συνθέτης δε δημιούργησε τίποτα πραγματικά νέο σε σχέση με παλιότερους δημιουργούς (ήταν βασικά συνεχιστής της παράδοσης του Ριχάρδου Βάγκνερ), ήταν αυτός που ώθησε τη δύναμη του συμφωνικού ποιήματος ώστε να το κάνει να εκφράζει έναν ολόκληρο κόσμο από μόνο του. Σε μεταγενέστερα χρόνια η ορχηστρική γραφή του έγινε πιο λιτή και πιο κοντά στα "κλασικά" πρότυπα (το ίδιο συνέβει και με πολλούς άλλους συνθέτες της εποχής) χωρίς όμως να χάσει τίποτα από την ομορφιά της.Την περίοδο του ναζισμού στην Γερμανία τήρησε μία αμφιλεγόμενη στάση που του κόστισε όταν τελείωσε ο πόλεμος. Το έργο του έχει μεγάλη δύναμη και έχει επηρεάσει αρκετούς συνθέτες ακόμα και σήμερα. Αν και στην αρχή της καριέρας του πειραματίστηκε με μεγάλους ορχηστρικούς όγκους και ασυνήθιστη χρήση των οργάνων (ήταν ο πρώτος που δοκίμασε να γράψει για ένα όργανο χωρίς να είναι απόλυτα συνεπής ως προς τον χαρακτήρα του οργάνου - επίσης χρησιμοποιούσε όλα τα όργανα με ισοδύναμο τρόπο, δηληδή χρησιμοποίησε για ορχηστρικά σόλο μέρη όργανα που δεν είχαν χρησιμοποιηθεί μέχρι τότε για αυτόν τον σκοπό) στα μετέπειτα χρόνια η μουσική του έγινε πιο "κλασική" στον ήχο και στη λειτουργία της. Γενικά, οι μελωδίες του είναι έντονες και ρυθμικές, με νευρική άρθρωση. Η αρμονία που χρησιμοποιούσε ήταν μετεξέλιξη της Βαγκνερικής αρμονικής τεχνικής. Τα συμφωνικά του ποιήματα έχουν μεγάλη εκφραστικότητα και επιδεξιότητα στον μουσικό λόγο. Η όλη του μέθοδος και τεχνική της σύνθεσης είναι καλό εργαστήρι για να μελετηθεί από κάθε φιλόδοξο συνθέτη.
Αρκετά μεγάλο και σημαντικό έργο : 15 όπερες, 3 μπαλέτα, 8 συμφωνικά ποιήματα ("Τάδε έφη Ζαρατούστρα", "Δον Ζουάν","Δον Κιχώτης" κ.ά.), Οικιακή Συμφωνία, Συμφωνία των Άλπεων, Μπουρλέσκα για πιάνο και ορχήστρα, 4 κοντσέρτα, Μεταμορφώσεις για 23 έγχορδα, 15 τραγούδια με ορχήστρα, 140 τραγούδια με πιάνο. απο http://www.artissimo.gr/
Ο ΡΙΧΑΡΝΤ ΣΤΡΑΟΥΣ ΣΤΟ ΔΕΛΦΙΚΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΙΚΕΛΙΑΝΩΝ
Τον Μάιο του 1926 ο Ρίχαρντ Στράους βρίσκεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για να διευθύνει τέσσερις συναυλίες των έργων του στην Αθήνα, τρεις στο Θέατρον Κεντρικόν και μία στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η ελληνική κυβέρνηση -βρισκόμαστε επί δικτατορίας Παγκάλου- του προσφέρει τιμητική δωρεά μία έκταση για να χτίσει Μέγαρο Μουσικής, τα σχέδια του οποίου αναλαμβάνει ο φίλος του αρχιτέκτονας Μίχαελ Ροζενάουερ. Μέσα στο πλαίσιο αυτό και για γνωριμία με τους ιστορικούς τόπους της Ελλάδας -ο Στράους έχει ήδη παρουσιάσει την Ηλέκτρα και την Αριάδνη στη Νάξο- οι δύο άνδρες θα επισκεφθούν την Ελευσίνα, το Σούνιο και τους Δελφούς. Την επίσκεψή τους στο σπίτι του 'Αγγελου και της Εύας Σικελιανού πραγματεύεται το σύντομο αυτό δοκίμιο, που συνοδεύεται από σπάνιες φωτογραφίες και τα σχέδια του Μεγάρου Μουσικής που μόνο σχέδια έμειναν.
Για το Θάνο Κωνσταντινίδη η συνάντηση αυτή στους Δελφούς των τεσσάρων προσώπων είναι μοναδική. " Γιατί ο Μουσικός, ο Ποιητής, η Ιέρεια και ο Αρχιτέκτων ανέπνεαν και ζούσαν στην περιοχή του Ομφαλού της Γης. Με την συνύπαρξη των δύο θεών. Του Απόλλωνα και του Διόνυσου ".
Το 2ο βραβείο στον 11ο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Μουσικής «Via Nova», με το έργο CONtrust για φλάουτο, κλαρινέτο και τσέλο κέρδισε η 25χρονη απόφοιτη του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Λίνα Τόνια. Ο διαγωνισμός πραγματοποιήθηκε στη Βαϊμάρη της Γερμανίας με συμμετοχή 152 συνθετών από 39 χώρες.
Επιπλέον, στο πλαίσιο του διαγωνισμού, απονεμήθηκε στη Λίνα Τόνια το βραβείο της εκδοτικής γερμανικής εταιρίας Baerenreiter, για το ίδιο έργο. Συνοδευόταν μάλιστα, από χρηματικό έπαθλο 500 ευρώ, μέρος του οποίου η 25χρονη συνθέτρια προσέφερε στο τμήμα Μουσικών Σπουδών απ' όπου αποφοίτησε, για αγορά βιβλίων
Το βραβευμένο έργο παίχτηκε στην αίθουσα του συναυλιακού κέντρου "Mon Ami" από το Ensemble Marges.
Ο διαγωνισμός υποστηρίχθηκε από τη Μουσική Ακαδημία Franz List της Βαϊμάρης αλλά και πολιτισμικούς φορείς της Γερμανίας. Έργα της Λίνας Τόνια έχουν παιχτεί σε Ελλάδα, Αγγλία, Σκωτία, Ρωσία, Βουλγαρία, Αλβανία, Γερμανία, Αμερική και Αυστρία.
Η επόμενη προγραμματισμένη συναυλία θα δοθεί στις 18 Ιουλίου στη Βιέννη, με το έργο της "Ο κήπος με τις αυταπάτες". Εnet.gr
Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει για 4 παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού τη λυρική τραγωδία ΝΟΡΜΑ του Βιντσέντσο Μπελλίνι, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών. Η πρεμιέρα θα πραγματοποιηθεί αυτό το Σάββατο, 12 Ιουνίου 2010, ώρα 9 μ.μ. Μισός αιώνας έχει περάσει από τότε που η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσίασε τη ΝΟΡΜΑ στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου (Φεστιβάλ Επιδαύρου, Αύγουστος 1960), με πρωταγωνίστρια τη Μαρία Κάλλας. Η Ελληνίδα ντίβα, που είχε τραγουδήσει το ρόλο επί σκηνής ήδη από το 1948, ανέδειξε το ρόλο σε μέτρο καταξίωσης για δραματικές υψιφώνους, ενώ η ίδια κέρδισε επάξια τη φήμη της αδιαφιλονίκητης Νόρμας του 20ού αιώνα.
Φέτος η περίφημη άρια «Casta Diva» και οι μελωδίες του Μπελλίνι θα κατακλύσουν το μαγευτικό χώρο του Ηρωδείου. Το κοινό θα απολαύσει σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, σκηνικά του Γιώργου Πάτσα και διανομή διεθνών αστέρων υπό τη διεύθυνση του Λουκά Καρυτινού.
Ο λιμπρετίστας Φελίτσε Ρομάνι εμπνεύστηκε την πλοκή από την τραγωδία του Γάλλου συγγραφέα Αλεξάντρ Σουμέ. Η όπερα αυτή, από τις σημαντικότερες του μεγάλου συνθέτη Βιντσέντο Μπελλίνι, πρωτοπαρουσιάστηκε στη Σκάλα του Μιλάνου το 1831. Ο Ρομάνι είχε τροποποιήσει σημαντικά την τραγωδία του Σουμέ, όπου η Νόρμα σκότωνε τα παιδιά της σαν άλλη Μήδεια, και μάλιστα σε διάρκεια «σκηνής τρέλας». Απεναντίας, εμπλούτισε τον πρωταγωνιστικό γυναικείο χαρακτήρα με τον άσβεστο έρωτα για τον Πολλιόνε και τη βαθιά αγάπη για τα παιδιά τους. Η Νόρμα του Μπελλίνι είναι πρωθιέρεια και μητέρα, εγκαταλειμμένη ερωμένη και εκδικητική αντίπαλος. Το τέλος της φαντάζει αναπόφευκτο, καρπός ενδόμυχων συναισθηματικών συγκρούσεων που οφείλονται στο ασυμβίβαστο των όρκων, του καθήκοντος και του απελπισμένου έρωτά της. Ο θάνατός της συνιστά λιγότερο αυτοτιμωρία και περισσότερο καθαρτήρια λύση συγκρούσεων, που, διαφορετικά, θα έμεναν άλυτες. Το φινάλε αποτελεί μία από τις συγκλονιστικότερες οπερατικές σκηνές, δομημένη γύρω από έξοχη μελωδία.
ΣτηΓαλατία, κατά την περίοδο της ρωμαϊκής κατοχής, στο ιερό δάσος των Δρυίδων συναντιούνται Γαλάτες στρατιώτες και Δρυίδες, υπό τον αρχηγό τους Οροβέζο. Αναμένουν την ιέρεια Νόρμα, κόρη του Οροβέζο, η οποία μέλλει να δώσει το σύνθημα της επίθεσης ενάντια στους Ρωμαίους. Εμφανίζεται ο ρωμαίος ανθύπατος Πολλιόνε με τον έμπιστό του Φλάβιο. Ο έρωτας του Πολλιόνε για τη Νόρμα ανήκει στο παρελθόν. Ενδιαφέρεται πλέον για τη νεαρή ιέρεια Ανταλτζίζα, την οποία σκοπεύει να παντρευτεί επιστρέφοντας στη Ρώμη. Η Νόρμα προετοιμάζει το λαό της για επίθεση, αλλά ενδόμυχα σκέφτεται κυρίως τον έρωτά της. Κοντά στα παιδιά της, μυστικό καρπό του ένοχου έρωτα με τον Πολλιόνε, αναλογίζεται το μέλλον, γνωρίζοντας την ανάκληση του ανθύπατου στην Ιταλία. Καταφτάνει η Ανταλτζίζα, που εξομολογείται στη Νόρμα το δικό της παράνομο έρωτα. Μόλις αποκαλύπτεται ότι αγαπούν τον ίδιο άνδρα, η αρχική στοργή της Νόρμας μετατρέπεται σε απειλή προς τον προδότη. Διερωτάται μήπως οφείλει να θανατώσει τα παιδιά της, αντί να επιτρέψει να συρθούν ως σκλάβοι στη Ρώμη. Τελικά, όμως, τα εμπιστεύεται στην Ανταλτζίζα, η οποία της εκφράζει αφοσίωση. Οι Γαλάτες ανυπομονούν για την αναχώρηση του Πολλιόνε. Η Νόρμα καλεί το λαό της ώστε να μιλήσει για τον επερχόμενο πόλεμο. Απομένει μία θυσία προς το θεό τους. Τότε ο Πολλιόνε οδηγείται αιχμάλωτος ενώπιον όλων, καθώς παραβίασε τα διαμερίσματα των παρθένων. Η Νόρμα τον ανακρίνει. Εκείνος αρνείται να απαρνηθεί την Ανταλντζίζα. Η Νόρμα ζητά να ετοιμάσουν την πυρά για τη θυσία. Αντί όμως να οδηγήσει εκεί την Ανταλντζίζα, αποκαλύπτει το δικό της έγκλημα και ετοιμάζεται να πεθάνει μαζί με τον Πολλιόνε. Η μεγαλοσύνη της αναζωπυρώνει τα αισθήματά του και οι ειλικρινείς παρακλήσεις της υποχρεώνουν τον Οροβέζο να ξεπεράσει την ντροπή που νιώθει και να αναλάβει τα παιδιά της. Η Νόρμα καταλήγει μαζί με τον Πολλιόνε στην πυρά.
Μουσική διεύθυνση: Λουκάς Καρυτινός, Σκηνοθεσία: Σπύρος Α. Ευαγγελάτος, Σκηνικά – Κοστούμια: Γιώργος Πάτσας,Φωτισμοί: Λευτέρης Παυλόπουλος,Διεύθυνση χορωδίας: Νίκος Βασιλείου Ορχήστρα και Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνής
Διανομή: Νόρμα: Δήμητρα Θεοδοσίου (12, 18/06), Ραντοστίνα Νικολάεβα (13, 19/06) Ανταλτζίζα: Τσέλια Κοστέα (12, 18/06), Ελένα Κασσιάν (13, 19/06) Πολλιόνε: Βαγγέλης Χατζησίμος (12, 18/06), Καλίν Μπρατέσκου (13, 19/06) Οροβέζ:ο Δημήτρης Καβράκος (12, 18/06), Δημήτρης Κασιούμης (13, 19/06) Κλοτίλντ:ε Βικτώρια Ντίνα–Μαϊφάτοβα (12, 18/06), Ρόζα Πουλημένου (13, 19/06) Φλάβιο: Νίκος Στεφάνου (12, 18/06), Δημήτρης Σιγαλός (13, 19/06) 12 &13 Ιουνίου 2010, 18 & 19 Ιουνίου 2010, 21:00 / Ωδείο Ηρώδου Αττικού http://www.greekfestival/.
εδώ Η όπερα «Νόρμα» του Β. Μπελίνι στο Ηρώδειο Η «Νόρμα» ξανά στο Ηρώδειο, ύστερα από 42 χρόνια Είμαι αναστατωμένη που θα παίξω τον ρόλο της Κάλλας
Σαν σήμερα 8 Ιουνίου 1810 γεννιέται ο Robert Schumann
Βιογραφία
Γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου του 1810 στο Τσβίκαου της Σαξωνίας. Μεγάλωσε σε καλλιεργημένο περιβάλλον και από νωρίς ήρθε σε επαφή με τη μουσική. Ο πατέρας του τον ενίσχυε στις προσπάθειές του να αποκτήσει αξιόλογη μουσική εκπαίδευση και είχε προσπαθήσει (αποτυχημένα) να του εξασφαλίσει μαθήματα με τον συνθέτη Καρλ Μαρία φον Βέμπερ. Έπειτα απ' αυτό ο Σούμαν στράφηκε προς τη λογοτεχνία: διηύθυνε μια φιλολογική εταιρεία και έκανε απόπειρες να γράψει ποίηση, μυθιστορήματα και τραγωδίες. Βέβαια το ενδιαφέρον του για τη μουσική δεν είχε μειωθεί, αντιθέτως, διεύρυνε συνεχώς τις γνώσεις του και "ανακάλυπτε" συνεχώς διάφορα έργα και είδη.
Καθοριστική για την εξέλιξή του ήταν η χρονιά 1828: τότε εγκαταστάθηκε στη Λειψία για να σπουδάσει νομικά, επιθυμία της μητέρας του. Στην πόλη αυτή, γενέτειρα του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, υπήρχε αξιόλογη μουσική παράδοση και πλούσια δραστηριότητα. Εκεί άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου από τον διάσημο δάσκαλο Φρίντριχ Βικ (Wieck) και τότε άρχισε να συνθέτει και τα πρώτα του έργα για πιάνο. Θα μπορούσε μάλιστα να κάνει αξιόλογη καριέρα ως πιανίστας, αν μια μέθοδος που είχε επινοήσει ο ίδιος για να δυναμώσει τα δάκτυλά του δεν του προκαλούσε παράλυση στο δεξί χέρι.
Το 1830 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και αφοσιώθηκε στη μουσική. Συνεργαζόταν μάλιστα με το πιο γνωστό μουσικό περιοδικό της εποχής, το Allgemeine Musikalische Zeitung στο οποίο έγραψε μια ενθουσιώδη κριτική για τον συνομήλικό του νεαρό και άγνωστο ακόμα Φρεντερίκ Σοπέν. Όμως τα πολύ συντηρητικά αισθητικά κριτήρια του εκδότη του περιοδικού δεν ταιριάζαν με τις ιδέες και τις αντιλήψεις του Σούμαν και έτσι σύντομα επήλθε η ρήξη. Το 1834 ο Σούμαν ίδρυσε το Neue Zeitschrift für Musik, ένα περιοδικό που υπερασπιζόταν τους νέους συνθέτες αλλά και τους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος, έχοντας μεταξύ των συνεργατών του τον Βικ και τον Φέλιξ Μέντελσον. Ο ίδιος διηύθυνε το περιοδικό και έγραφε κριτικές υπογράφοντας συχνά με τα ψευδώνυμα Ευσέβιος και Φλορεστάν, δύο φανταστικά πρόσωπα που αντιπροσώπευαν τους δύο αντίθετους πόλους του ανήσυχου χαρακτήρα του.Στο σπίτι του δασκάλου του γνώρισε την κόρη του Κλάρα, εξαιρετικά ταλαντούχα πιανίστρια και συνθέτρια. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν σύντομα, ο πατέρας της όμως ήταν κατά της σχέσης τους γιατί πίστευε ότι θα ήταν εμπόδιο στη μουσική καριέρα της. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τελικά, χωρίς την άδειά του, το 1840.Τα χρόνια ως το 1845 ήταν τα πιο παραγωγικά: συνέθεσε πολλά έργα, έκανε πολλές περιοδείες μαζί με τη σύζυγό του, βασική ερμηνεύτρια των έργων του, κερδίζοντας συνεχώς φήμη. Από το 1845 όμως η δραστηριότητά του περιοριζόταν σταδιακά, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε και πρόβλημα ψυχασθένειας. (Η ψυχολογία του είχε διαταραχθεί ήδη από τη νεότητά του, όταν πέθανε ο πατέρας του, και το πρόβλημα ήταν μάλλον κληρονομικό, αφού και η αδερφή του Αιμιλία υπέφερε από παρόμοια πάθηση).
Η ασθένειά του τον οδήγησε σε μια απόπειρα αυτοκτονίας το 1854. Από τότε νοσηλευόταν σε νευρολογική κλινική και τελικά πέθανε στις 29 Ιουλίου 1856.
Για πιάνο
Καρναβάλι, έργο 9, Φανταστικά κομμάτια, έργο 12,Συμφωνικές παραλλαγές, έργο 13,
Παιδικές σκηνές, έργο 15,Κραϊσλεριάνα, έργο 16,Φαντασία σε ντο μείζονα, έργο 17,
Αραμπέσκ έργο 18, Χιουμορέσκ, έργο 20, Νοβελέττες, έργο 21, Άλμπουμ για τη νεότητα, έργο 68,
Σκηνές του δάσους, έργο 82,Τρεις σονάτες, έργα 11, 14 & 22 Μουσική δωματίου
2 Σονάτες για βιολί και πιάνο,3 Τρίο για πιάνο, βιολί και βιολοντσέλο,3 κουαρτέτα εγχόρδων
Κουαρτέτο για πιάνο και έγχορδα, Κουιντέτο για πιάνο και έγχορδα,Έργα για πιάνο και πνευστά
Κοντσέρτο για πιάνο, Κοντσέρτο για βιολοντσέλο, Φαντασία για βιολί, Κομμάτι κοντσέρτου για τέσσερα κόρνα,4 συμφωνίες
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κυκλοφορεί το Τεύχος Νο. 40
Με το τεύχος αυτό το περιοδικό της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών ξεκινάει μια μεγάλη συζήτηση για τη μουσική και την τέχνη σε εποχές κρίσης, που θα συνεχιστεί και στα επόμενα τεύχη. Η αρχή γίνεται στην κεντρική συνέντευξη, με το μουσικολόγο και συγγραφέα Γιώργο Λεωτσάκο, που κάνει μία αναδρομή σε άλλες ανάλογες εποχές της ελληνικής ιστορίας. Ο νέος συνεργάτης «Μαικήνας», γράφει το νομικό πλαίσιο των χορηγιών. Και συνεχίζεται το αφιέρωμα στο Δημήτρη Μητρόπουλο, του καθηγητή Απόστολου Κώστιου, και το αφιέρωμα στην τζαζ του Άγγελου Γαβριήλ. Επίσης, δημοσιεύεται η πρώτη συνέχεια από ένα κείμενο του Γιώργου Κουρουπού για τον Olivier Messiaen ως δάσκαλο και το αφιέρωμα στο Γιάννη Χρήστου.
Γράφει ο μελετητής τού έργου του, Σπύρος Μπονέλης.
Τέσσερις από τους σημαντικότερους Ινδούς μουσικούς που εκπροσωπούν τα δύο κορυφαία είδη της παραδοσιακής ινδικής μουσικής την Ντρούπαντ (Dhrupad) και την Καγιάλ (Khayal) και μια από τις πιο αιθέριες χορεύτριες Κατάκ (Kathak) της Ινδίας θα μας μεταφέρουν στον πυρήνα του Ινδικού Πολιτισμού μέσω μιας μοναδικής εμπειρίας πνευματικής και συναισθηματικής αναγέννησης.
Μια ιδιαίτερη συνάντηση πολιτισμών, μια μυσταγωγία ήχων και ρυθμών, για μια και μοναδική βραδιά στην Αθηνά, το «Τούνζι Μέλα» φέρνει κοντά μας την μαγεία της μακραίωνης Ινδικής μουσικής, η οποία μέσω της πνευματικής της σχέσης με τον διαλογισμό έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο.
Το φεστιβάλ «Τούντζι Μέλα» (το πανηγύρι του Τούνζι) έχει τρεις ενότητες:
• 1η ενότητα Μουσική Ντρούπαντ
Η Ντρούπαντ είναι η κατεξοχήν διαλογιστική μουσική της Ινδίας, την ονομάζουν προκλασσική, ενώ χρονολογείται από το 2500 π.Χ. Η μουσική αυτή ερμηνεύεται με βάση τρία στοιχεία. Το σουρ (κούρδισμα – νότα), το ταλ (παλμός) και το λάγια (μετακίνηση). Για να επιτευχθεί η σωστή ερμηνεία πρέπει ο ερμηνευτής να κινείται με εξαιρετική δεξιότητα ανάμεσα στις νότες και τους παλμούς με απόλυτη ακρίβεια και σταθερότητα. Η ερμηνεία της μουσικής αυτής συνιστά μια από τις πιο αρχαίες μορφές διαλογισμού. Στην ντρούπαντ, η πρώτη νότα αντικατοπτρίζει ένα συναίσθημα, ενώ η μετακίνηση ανάμεσα στις νότες προκαλεί την εναλλαγή των συναισθημάτων του ακροατή. Αυτή η σχεδόν θρησκευτική κατάνυξη προϋποθέτει την απόλυτη αφιέρωση του ακροατή αλλά και την απόλυτη δεξιότητα του μουσικού και του ερμηνευτή.
> Στην ενότητα τραγουδά ένας από τους διασημότερους Ινδούς τραγουδιστές της Ντρούπαντ ο Ουντάι Μπαβαλκάρ, ενώ τον συνοδεύει με το κρουστό πακαγουάτζ ο γκούρου Παντίτ Σρι Καντ Μίσρα.
• 2η ενότητα Μουσική Καγιάλ Καγιάλ θεωρείται η κλασσική μουσική της Ινδίας. Πρόκειται για το πιο δημοφιλές είδος μουσικής στην χώρα, ενώ εκπρόσωποι της την έχουν ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μουσική αυτή δίνει έμφαση στην μελωδική δομή και το τραγούδι, έχει πολλά διαφορετικά στυλ μουσικά ενώ μπορεί να εκφραστεί και να ερμηνευτεί με πάρα πολλούς τρόπους. Ένας από τους διασημότερους διεθνώς μουσικούς καγιάλ είναι ο Ραβί Σανκάρ, ενώ το είδος της μουσικής που ακούγεται στις περισσότερες ταινίες του Μπόλυγουντ είναι τις περισσότερες φορές καγιάλ.
> Στην ενότητα αυτή ερμηνεύουν οι δεξιοτέχνες Βινόντ Λέλε (τάμπλα) και Σραβάνι Μπισβάς (σιτάρ).
• 3η ενότητα Χορός Κατάκ
Κατάκ είναι ο βόρειος, αφηγηματικός ιστορικός χορός των νομάδων. Στηρίζεται στην έκφραση προσώπου κ στο σχήμα του σώματος ενώ χωρίζεται σε δύο μέρη: στο αφηγηματικό κομμάτι και το ρυθμικό κομμάτι. Στο αφηγηματικό κομμάτι η χορεύτρια περιγράφει με τις κινήσεις του σώματος της μικρές ιστορίες. Στο ρυθμικό κομμάτι, η χορεύτρια κάθεται ακίνητη και μόνο με την κίνηση του ποδιού της παρουσιάζει μικρές ρυθμικές δομές.
Χορεύει η διάσημη Ινδή χορεύτρια Σρούτι Μπισβάς. Σάββατο 12 Ιουνίου , 20.30 το βράδυ Αμφιθέατρο Μουσείου Μπενάκη
Σαν σήμερα 5 Ιουνίου 1882 γεννέται ο ρώσος συνθέτης Ιγκόρ Στραβίνσκι
Ο ΙΓΚΟΡ Στραβίνσκι γεννήθηκε στο Ορανίενμπαουμ, θέρετρο κοντά στην Αγια Πετρούπολη, το 1882. 0 πατέρας του ήταν τραγουδιστής, σολίστ της Αυτοκρατορικής Όπερας της Πετρούπολης. Στα δέκα του χρόνιο ξεκίνησε μαθήματα πιάνου. Το 1901 ξεκίνησε σπουδές νομικής στην Πετρούπολη, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα θεωρίας της μουσικής. Ο σημαντικότερος δάσκαλός του ήταν ο Νικολάι Ρίμσκι-Κόρσακοφ, με τον οποίο ξεκίνησε ιδιαίτερα μαθήματα το 1903 και έμεινε δίπλα του ως το 1908.....
Το πρώτο του σημαντικό έργο είναι Το πουλί της φωτιάς, ένα μπαλέτο που γράφτηκε κατά παραγγελία του Ντιάγκιλεφ για τα Ρωσικά Μπαλέτα και παρουσιάστηκε το 1910 στο Παρίσι. Η επιτυχία του έργου τον έκανε διεθνώς γνωστό. Το 1911 γράφει το μπαλέτο Πετρούσκα, όπου, όπως και στο προηγούμενο μπαλέτο του, τα ρωσικά λαϊκά στοιχεία μετασχηματίζονται σε έργα αμιγώς μοντέρνα. Ωστόσο, η καθιέρωση του Στραβίνσκι ως ενός από τους σημαντικότερους συνθέτες της εποχής του θα έρθει με το τρίτο μπαλέτο του, την Ιεροτελεστία της Άνοιξης (1913) το οποίο, εξ αιτίας και του περίφημου σκανδάλου που προκλήθηκε στην πρεμιέρα του, έγινε ένα από τα ορόσημα στην ιστορία της μουσικής.
Με το ξέσπασμα του Α Παγκοσμίου Πολέμου, που θα αναστείλει τις δραστηριότητες των Ρωσικών Μπαλέτων, θα εγκατασταθεί στην Ελβετία και θα γράψει εκεί μερικά από τα σημαντικότερα έργα του, με θέματα παρμένα κυρίως από τη ρωσική Λαϊκή παράδοση: Το αηδόνι (1914), Η αλεπού (1915), Γάμοι (1914-23), Η Ιστορία του Στρατιώτη (1918), Συμφωνία για πνευστά (1920), Μάβρα (1922). Δε θα επιστρέψει στη Ρωσία μέχρι το 1962.
Για την επαναλειτουργία των Ρωσικών Μπαλέτων θα γράψει τον Πουλτσινέλα (1920), μια μεταγραφή σε προσωπικό ύφος ενός έργου του 18°" αιώνα που αποδίδεται στον Περγκολέζι. Με το έργο αυτό ξεκινάει η δεύτερη σημαντική περίοδος στη συνθετική πορεία του Στραβίνσκι, η νεοκλασική. Την ίδια χρονιά εγκαθίσταται στη Γαλλία (θα πάρει τη γαλλική υπηκοότητα το 1934).
Τα επόμενα είκοσι χρόνια ο Στραβίνσκι στρέφεται στις μουσικές μορφές του παρελθόντος, χρησιμοποιώντας τις στο πλαίσιο των δικών του αισθητικών επιδιώξεων. Σημαντικότερα έργα αυτής της περιόδου είναι ο Οιδίπους Τύραννος (1927), ένα ογκώδες ορατόριο βασισμένο στο έργο του Σοφοκλή, σε μια μεταγραφή από τον Ζαν Κοκτώ στα λατινικά, ο Απόλλων Μουσηγέτης (1928), ένα έργο για έγχορδα στο στιλ του Λουλί, το τελευταίο από τα μπαλέτα του που θα παρουσιάσει ο Ντιάγκιλεφ, το μπαλέτο Το φιλί της νεράιδας (1928), αφιερωμένο στη μνήμη του Τσαϊκόφσκι, που έγινε πια ο αγαπημένος του Ρώσος συνθέτης, η Συμφωνία των Ψαλμών (1930), ένα σχεδόν επικό έργο πάνω σε κείμενα των Ψαλμών, που σηματοδοτεί την επανασύνδεση του με την Ορθόδοξη Εκκλησία.Ταυτόχρονα, από τη δεκαετία του '30 αρχίζει να συνθέτει ολοένα και περισσότερη οργανική μουσική: Κοντσέρτο για βιολί (1931), Κοντσέρτο για δυο πιάνα (1935), Κοντσέρτο "Dumbarton Oaks" (1937-8), Συμφωνία σε Ντο (1938), Συμφωνία σε. τρία μέρη (1945).
Παράλληλα, ξεκινάει μια άλλη σημαντική και μακροχρόνια συνεργασία του στο χώρο του χορού, αυτή τη φορά με τον Ζορζ Μπαλανσίν, για τον οποίο θα γράψει τα μπαλέτα Περσεφόνη (1934), Jeu de Cartes (1937), Ορφέας (1946), Αγών (1957).Το 1938 ο Στραβίνσκι θα χτυπηθεί από το διαδοχικό θάνατο, μέσα σε μερικούς μήνες, της κόρης, της γυναίκας και της μητέρας του. Μπροστά στην απειλή του πολέμου, πικραμένος από την Γαλλία και με τον θάνατο των αγαπημένων του να τον βαραίνει, φεύγει για την Αμερική μαζί με τη μέλλουσα δεύτερη σύζυγό του Βέρα, όπου και θα μείνει μέχρι το θάνατο του, παίρνοντας μαλιστα και την αμερικανική υπηκοότητα, το 1945.Το 1940 εγκαθίσταται στο Χόλιγουντ, όπου του γίνονται αρκετές προτάσεις για να γράψει μουσική για τον κινηματογράφο, χωρίς όμως να καταλήξουν ποτέ σε συμφωνία. Στο τέλος της δεκαετίας του '40 αφιερώθηκε στο Rake’s Progress (Η καριέρα του ασώτου, 1951), την τελευταία του όπερα, γραμμένη στο ύφος των κωμωδιών του Μότσαρτ, σε Λιμπρέτο του Ώντεν.
Η τελευταίο στροφή στην καριέρα του Στραβίνσκι έγινε στη συνέχεια, όταν άρχισε να μελετά τη σειριακή μουσική και ειδικά το έργο του Άντον Βέμπερν, συνθέτοντας με την τεχνική αυτή μια σειρά από έργα, κυρίως θρησκευτικής έμπνευσης: Canticum Sacrum (1955), Threni (1958), Requiem Canticles (1966), κ.ά.
0 Στραβίνσκι συνέχισε μέχρι το τέλος της ζωής του να διευθύνει έργο του σε συναυλίες και να το ηχογραφεί. Εξέδωσε επίσης βιβλία αισθητικής, απομνημονεύματα και συνομιλίες. Πέθανε στις 6 Απριλίου 1971, στη Νέα Υόρκη και τάφηκε, όπως είχε ζητήσει, στη Βενετία, στο νησάκι San Michele, δίπλα στον τάφο του Ντιάγκιλεφ.α της Άνοιξης» που άσκησε τεράστια επιρροή στη μουσική του 20ου αιώνα.
Στις 20 Ιούνη ο Σύλλογος Φίλων της Κιθάρας "Δημήτρης Φάμπας" συνεργάζεται με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου της Αθήνας σε μια συναυλία στο ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΕΙΟ στις 8.30μμ με ελεύθερη είσοδο και μαέστρο τον Μιχάλη Οικονόμου
Στό πρόγραμμα η πανελλήνια πρώτη του Concierto Iberico του FEDERICO MORENO TORROBA για 4 κιθάρες και ορχήστρα με σολίστ
τους ΕΥΑ ΦΑΜΠΑ, ΑΓΓΕΛΟ ΑΓΚΥΡΑΝΟΠΟΥΛΟ, ΚΩΣΤΑ ΚΗΡΟΛΥΤΗ, ΚΩΣΤΑ ΤΣΕΡΕΓΚΩΦ
και η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΟΥΙΤΑ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΑΜΠΑ σε ενορχήστρωση Andersen Viana και Νίκου Χαριζάνου τα μέρη "Στη χώρα των Κενταύρων - Τσάμικος - Ρεματιές - Συρτάκι" και παγκόσμια πρώτη των δύο τελευταίων μερών με σολίστ την ΕΥΑ ΦΑΜΠΑ http://www.evafampas.gr/
H Δημοτική Χορωδία του Δήμου Λεβαδέων στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρο στην πόλη μας και σε συνεργασία με την Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Βοιωτίας, διοργανώνει συναυλία στο Ανοιχτό Θέατρο της Κρύας, την Κυριακή 13 Ιουνίου 2010, ώρα 8.30 μ.μ., όπου θα παρουσιάσει το μεγάλο μουσικοχορευτικό έργο ΖΟΡΜΠΑΣ του Μίκη Θεοδωράκη.
Αξίζει να αναφερθεί ότι για πρώτη φορά γίνεται προσπάθεια παρουσίασης του έργου με συμφωνική ορχήστρα και μπαλέτο από ερασιτεχνική χορωδία.
Σ Υ Μ Μ Ε Τ Ε Χ Ο Υ Ν 1) ΗΚρατική Συμφωνική Ορχήστρα -VRATZA-της Βουλγαρίας με διευθυντή τον Dimitar Panov
2) Η Σχολή Κλασσικού και Σύγχρονου Χορού με διευθύντρια την Βασιλεία Κουρσάρη. Η διασκευή και η διδασκαλία της χορογραφίας έγινε από την Βασιλεία Κουρσάρη. Τα κοστούμια σχεδίασε η Κα Μαρουσώ Μπρόφα
3) Η συμπολίτισσά μας, σοπράνο , Ασπασία Φραγκούλη
4) Η Χορωδία μας υπό τη διεύθυνση του Μαέστρου Todor Kabakchiev,
Στο πιάνο η Κατερίνα Μπότση
5) Αφηγητής: Βασίλης Τσακίρογλου
Την παράσταση διευθύνει ο Μαέστρος TODOR KABAKCHIEV
Μέσα σε λίγες μόλις ώρες εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια για τη συναυλία του ιταλού μαέστρου στις 22 Ιουνίου
Σε χρόνο ρεκόρ εξαντλήθηκαν τα εισιτήρια για τη μία και μοναδική συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης υπό τον διάσημο ιταλό αρχιμουσικό Ρικάρντο Μούτι στις 22 Ιουνίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης). Χθες, πρώτη ημέρα της διάθεσής τους στα ταμεία του Μεγάρου, τα εισιτήρια έγιναν κυριολεκτικά ανάρπαστα με αποτέλεσμα να «εξαφανιστούν» από τις πρώτες κιόλας ώρες.
Ωστόσο όσοι δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν το «μαγικό χαρτάκι» μπορούν να παρακολουθήσουν τη συναυλία δωρεάν, σε ζωντανή μετάδοση μέσω γιγαντοοθόνης, στην κήπο του Μεγάρου Μουσικής.
Το πρόγραμμα της πολυαναμενόμενης συναυλίας, η οποία πραγματοποιείται με χορηγία του Ιδρύματος Λαμπράκη και των Κωνσταντίνου και Γέλης Αγγελοπούλου , περιλαμβάνει τρεις δημοφιλείς συμφωνίες: τη Συμφωνία του Λιντς του Μότσαρτ, τη Συμφωνία αρ. 8 («Ημιτελή») του Σούμπερτ και τη Συμφωνία αρ. 6 («Παθητική») του Τσαϊκόφσκι.
Ο 68χρονος Ρικάρντο Μούτι, ένας από τους λαμπερότερους αρχιμουσικούς της εποχής μας, διατηρεί με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Βιέννης μια σχέση μακρά και ιδιαίτερα στενή. Εφέτος το καλοκαίρι μάλιστα γιορτάζουν 40 χρόνια συνεργασίας στο διάσημο Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ και ταυτόχρονα 200 παραστάσεις στο πλαίσιο της συγκεκριμένης διοργάνωσης. Η επέτειος θα γιορταστεί στις 17 Αυγούστου σε μια συναυλία με τη συμμετοχή του διάσημου γάλλου ηθοποιού Ζεράρ Ντεπαρντιέ.
πηγή:ΤΟ ΒΗΜΑ
Σαν σήμερα 2 Ιουνιου 1857 γεννηθηκε ο Αγγλος συνθετης E.ELGAR
Ο Elgar θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους άγγλους συνθέτες. Ήταν ο πρώτος που αναγνωρίστηκε διεθνώς έπειτα από 200 χρόνια στη μουσική ιστορία του έθνους. Παρ’ όλο που η γραφή του δεν διακρίνεται τόσο για τον εθνικό της χαρακτήρα, «ηχεί» αγγλική, ακολουθώντας πάντα τα ρομαντικά πρότυπα, ενώ θεωρείται ότι άνοιξε το δρόμο στη Νέα Αγγλική Σχολή του Vaughan Williams και του Gustav Holst. Άλλωστε έτσι ακριβώς τον χαιρέτισε και ο Strauss όταν άκουσε στη Γερμανία το 1902 το Όνειρο του Γεροντίου: «ο πρώτος Άγγλος προοδευτικός συνθέτης και αρχηγός της Νέας Αγγλικής Σχολής».
Βιογραφικά Ο (Sir) Edward Elgar γεννήθηκε στις 2 Ιουνίου 1857 σ’ ένα μικρό χωριό έξω από το Worcester και ήταν το τέταρτο από τα έξι παιδιά της οικογένειας του William και της Ann Elgar. O πατέρας του διατηρούσε ένα μουσικό κατάστημα στο Worcester και κούρδιζε πιάνα. Έπαιζε, επίσης, το εκκλησιαστικό όργανο στην τοπική ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Το γεγονός ότι ο Elgar ήταν καθολικός, όπως η οικογένειά του, και άρα δεν ανήκε στο εκκλησιαστικό κατεστημένο, συνιστούσε μια πολιτιστική διαφορά: Η ψαλμωδία του γρηγοριανού μέλους και η χρήση των λατινικών τον οδήγησε μακριά από το γερμανοαγγλικό ύφος, που ήταν το υπόβαθρο των εκκλησιαζομένων συγχρόνων του. Πάντως, παρακολουθούσε τη μουσική στον Καθεδρικό Ναό του Worcester, γνωρίζοντας έτσι το αγγλικό ρεπερτόριο εκκλησιαστικής μουσικής. Η επαφή με τη μουσική στο κατάστημα του πατέρα του αποτέλεσε ένα θαυμάσιο υλικό για αδιάκοπη μελέτη. Αν και πήρε μαθήματα βιολιού, ήταν ουσιαστικά αυτοδίδακτος. Συμμετείχε σχεδόν σε κάθε τοπική συναυλία ή άλλη μουσική εκδήλωση ως βιολιστής, οργανίστας ή μαέστρος. Έπαιζε, επίσης, σ’ ένα κουϊντέτο πνευστών και έκανε τα πρώτα του βήματα στη σύνθεση. Ιδιαίτερη ήταν και η επίδοσή του στις μεταγραφές έργων διάφορων συνθετών, από τον Corelli (ένα κοντσέρτο του οποίου παίζεται στην αποψινή συναυλία) ως τον Wagner. Μια πολύ σοβαρή δουλειά που δεν εγκατέλειψε ποτέ ο συνθέτης. Στον 20ο αιώνα τον μακρύ κατάλογο μεταγραφών έργων του J.S.Bach, για παράδειγμα, υπογράφουν πολύ μεγάλοι συνθέτες, αλλά από τις πιο επιτυχημένες μεταγραφές θεωρείται αυτή της Φαντασίας και Φούγκας για εκκλησιαστικό όργανο σε ντο ελάσσονα από τον Elgar. Το έργο αρχικά θα αποτελούσε καρπό της συνεργασίας του συνθέτη με τον Richard Strauss. Οι δύο άνδρες είχαν συμφωνήσει να ενορχηστρώσουν από ένα μέρος του έργου έκαστος. Ο Elgar, συνεπής στην δέσμευσή του, ολοκλήρωσε σύντομα τη Φούγκα, η οποία και παίχτηκε στο Queen’s Hall του Λονδίνου στις 27 Οκτωβρίου 1921. Τελικά, καθώς ο Strauss δεν έχει συμπληρώσει ακόμα το δεύτερο μισό του έργου που είχαν συμφωνήσει οι δύο άνδρες, ο Elgar ενορχηστρώνει και τη Φαντασία, η οποία και παίζεται στο φεστιβάλ του Gloucecter, στις 7 Σεπτεμβρίου 1922 υπό τη διεύθυνση του συνθέτη. Το συνθετικό ύφος του ρομαντικού Elgar δεν προερχόταν μόνο από τη γερμανική μουσική (Μendelssohn, Schumann, Brahms, Wagner) αλλά και από πρότυπα όπως του Rossini (έργο του οποίου παίζεται απόψε στο α’ μέρος της συναυλίας), του Franck και του Tchaikovsky. Ο Elgar δημιούργησε, όμως, ένα προσωπικό, εξαιρετικά εκφραστικό ύφος. Γι’ αυτόν η εκφραστικότητα και ο ενθουσιασμός ήταν συνώνυμα με την ίδια τη φύση της μουσικής πηγή:.http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2008/06/elgar.html
Ανακοίνωση Διαγωνισμού
Τα Δημοτικά Ωδεία Νεάπολης και Συκεών, σε συνεργασία με τη National Academy of Music των ΗΠΑ, ανακοινώνουν τη διοργάνωση του ετήσιου Διεθνούς Διαγωνισμού Σύνθεσης ‘International Music Prize™ for Excellence in Composition 2010’. Σκοπός του Διαγωνισμού είναι να παρακινήσει συνθέτες κάθε ηλικίας και εθνικότητας να γράψουν νέα έργα με εκπαιδευτικό χαρακτήρα και να ωθήσει ταλαντούχους συνθέτες να οικοδομήσουν μια καριέρα στη σύνθεση ανταμείβοντάς τους με την παρουσίαση, προβολή και αναγνώριση του έργου τους.
Στους βραβευμένους συνθέτες θα απονεμηθεί το ‘Certificate of Mastery in Music Composition’ και το Χρυσό Μετάλλιο Διάκρισης της National Academy of Music. Σε όλους τους συμμετέχοντες στο Διαγωνισμό θα απονεμηθεί το ‘Certificate of Participation’, ενώ σε όσους προκριθούν στην τελική φάση θα απονεμηθεί το ‘Certificate of Achievement in Music Composition’ της National Academy of Music. Επίσης, σε επιλεγμένους συνθέτες θα απονεμηθούν από τη National Academy of Music οι ανώτεροι τίτλοι και τα διπλώματα ‘Honorary Associateship’ και ‘Honorary Fellowship’.
