"Αδράξτε τον ήχο" : Με πρωταγωνιστή το κλαρινέτο

Σε 12 εκπομπές στη σειρά «Αδράξτε τον ήχο» και στο Τρίτο Πρόγραμμα 90,9 και 95,6, ο Νικόλας Βιβλάκης παρουσιάζει έργα για κλαρινέτο.

Ένα όργανο με ήχο γλυκό, διαυγή, σκοτεινό, βαθύ, θλιμμένο έως σκληρό. Έναν ήχο ιδιαίτερα αγαπητό στην πατρίδα μας, απόδειξη η ευρεία χρήση του στην παραδοσιακή μουσική.

Το πρώτο κλαρινέτο κατασκευάστηκε γύρω στο 1700 από την οικογένεια Ντένερ στη Νυρεμβέργη, αρχικά με λίγες τάπες, ως εξέλιξη ενός λαϊκού οργάνου που ονομαζόταν στα γαλλικά chalumeau. Ωστόσο δεν έγινε τακτικό μέλος της ορχήστρας ούτε αναπτύχθηκε σημαντικό ρεπερτόριο μέχρι το δεύτερο μισό του δέκατου όγδοου αιώνα. Έως τότε το κλαρινέτο παιζόταν από μουσικούς που έπαιζαν όμποε, σε εκείνες τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που ο συνθέτης επεδίωκε ένα πιο εξωτικό χρώμα ή τόνο. Μόνο 80 χρόνια μετά την εφεύρεσή του, όταν οι ορχήστρες αναπτύχθηκαν, ώστε ειδικοί μουσικοί να είναι διαθέσιμοι, τότε μόνο το κλαρινέτο άρχισε να κερδίζει μια μόνιμη θέση στη συμφωνική ορχήστρα και την προσοχή των συνθετών που ανακάλυψαν και εκμεταλλεύτηκαν τις σπουδαίες εκφραστικές και ηχητικές δυνατότητές του.

Στις 12 εκπομπές της σειράς θα έχετε την ευκαιρία να ακούσετε το κλαρινέτο ως πρωταγωνιστή σε δεκάδες έργα κλασικής μουσικής των Μότσαρτ, Μπετόβεν, Βάνχαλ, Βέμπερ, Μπραμς, Άρνολντ, Κόπλαντ, Μουζόνι, Στάνφορντ, Φίντζι, Μπόρις Τσαϊκόφσκι, Ντονιτσέτι, Κρόμερ, Χόφμαϊιστερ, Μερκαντάντε, Μαρτινού, Τζον Μέιχον, Χόνεγκερ, Μπέρνσταϊν, Μιγιό, Πουλένκ, Στραβίνσκι κ.α.

Από τις 28 Απριλίου έως τις 7 Ιουνίου, κάθε Σαββατοκύριακο στις 8 το πρωί και σε επανάληψη κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 8.30 το βράδυ.

Παραγωγή: Νικόλας Βιβλάκης

Τεχνική επιμέλεια: Γιάννης Γιαλίνης, Στεφανία Τσακίρη 

http://www.ert.gr/trito/

John Williams

Σαν σήμερα 24 Απριλίου 1941 γεννήθηκε ο κιθαριστής John Williams

ο τελευταίος ‘εν ενεργεία’ από τις γενιές των «μύθων» της κλασικής κιθάρας...

                                   

ΕΔΩ[κιθαριστικά πορτραίτα]από το ΤΑR

Yehudi Menuhin

"Το βιολί, με την γαλήνια σαφήνεια του τραγουδιού του, βοηθά να κρατήσει τον προσανατολισμό μας στην καταιγίδα, σαν ένα φως μέσα στη νύχτα, μια πυξίδα στην τρικυμία, μας δείχνει έναν τρόπο σε ένα καταφύγιο της ειλικρίνειας και του σεβασμού"

Yehudi Menuhin

Σαν σήμερα 22 Απρίλη 1916 γεννήθηκε ο βιολιστής και μαέστρος Yehudi Menuhin, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους βιολιστές του 20ου αιώνα.


                            



Ένας καλλιτέχνης ο οποίος πίστευε ότι η μουσική είναι  μια μορφή ανθρώπινης θεραπείας που φέρνει ειρήνη με τον εαυτό μας.







                        


                         
Βιογραφικά  ΕΔΩ

Η καμεράτα με όργανα εποχής στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών

22 Απριλίου 2012 

Συναντήσεις VΙ: 

Κούκος/ Κουμεντάκης/ Παπαδημητρίου 

και Lully/ Rameau/ Gluck

Η παρισινή μουσική παράδοση του 18^ου αιώνα συναντά τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.

Η Καμεράτα με κλασικά όργανα εποχής, υπό την μπαγκέτα του βραβευμένου μαέστρου Γιώργου Πέτρου, δημιουργεί ένα σπάνιο διάλογο κλασικών έργων του 18^ου αιώνα με έργα σύγχρονων Ελλήνων συνθετών, στις 22 Απριλίου 2012 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση.

Η Καμεράτα, σε μια σπουδαία παραγωγή, ενώνει το παρελθόν με τη σύγχρονη μουσική δημιουργία. Σε μια μοναδική συνύπαρξη, η εξωστρεφής μπαρόκ μουσική μπαλέτου από όπερες που ανέβηκαν στο παραμυθένιο Παρίσι του 18ου αι., συνδιαλέγεται με τη μουσική τριών κορυφαίων Ελλήνων συνθετών. Ο Περικλής Κούκος, ο Γιώργος Κουμεντάκης -εκτενές πορταίτο του οποίου παρουσίασε φέτος  η Στέγη- και ο Δημήτρης Παπαδημητρίου γράφουν ειδικά για τα όργανα εποχής της Καμεράτα τρία έργα που θα παρουσιαστούν σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση. Οι ιδιαιτερότητες των οργάνων εποχής, οι περιορισμοί τους και οι δυνατότητές τους είναι το κίνητρο για εξερεύνηση νέων ηχοχρωμάτων και νέων συνδυασμών.

Δεν είναι όμως μονό τα ηχοχρώματα που ορίζουν το «νέο», αλλά και η πολύτιμη γνώση του ύφους και των πρακτικών του παρελθόντος, που ανοίγουν στους μεν εκτελεστές νέους ορίζοντες ερμηνείας με συνδυασμό πολλών διαφορετικών στυλ, στους δε συνθέτες τη δυνατότητα εξερεύνησης ενός νέου ηχητικού πεδίου πέρα από τα συμβατικά πλέον σύγχρονα όργανα της «τυπικής» ορχήστρας. Μπορούμε άραγε να φανταστούμε ποια θα ήταν η αντίδραση του Λυλύ, του Ραμώ και του Γκλουκ αν άκουγαν μέσα από τα όργανα της εποχής τους μουσική γραμμένη στο μέλλον;

***

Οι μουσικοί του Φερνάντο Μποτέρο

Σαν σήμερα 19 Απριλίου 1932 γεννήθηκε ο ζωγράφος Φερνάντο Μποτέρο

 

 

 

 

Ο Φερνάντο Μποτέρο (Fernando Botero), γεννημένος στις 19 Απριλίου 1932, είναι σύγχρονος Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης. Θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής, του οποίου η φήμη έχει εδραιωθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Το έργο του ξεχωρίζει για τις παραμορφωμένες διαστάσεις των αντικειμένων που απεικονίζει και για τις ογκώδεις και ευτραφείς ανθρώπινες μορφές του.
περισσότερα στη βικιπαίδεια

Υψηλό δείκτη νοημοσύνης παρουσιάζουν οι μουσικοί

                                                                                         φωτο :Ηλίας Σακαλάκ 

Aναδημοσίευση απο newsbeast.gr
Σύμφωνα με έρευνα μιας ομάδας ψυχολόγων του Πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ της Αμερικής, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Brain and Cognition”, οι επαγγελματίες μουσικοί αφού έχουν και μεγαλύτερο δείκτη νοημοσύνης, χρησιμοποιούν ταυτόχρονα και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους σε αντίθεση με τον μέσο άνθρωπο. Η έρευνα αυτή βασίστηκε στην ποιοτική διαφορά και το δημιουργικό τρόπο λύσης των προβλημάτων, καθώς και την εγκεφαλική δραστηριότητα των μουσικών.
Το γεγονός ότι χρησιμοποιούν και τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους ταυτόχρονα εξηγεί το γεγονός ότι πολλοί μουσικοί χρησιμοποιούν και τα δύο χέρια τους ανεξάρτητα, προκειμένου να παίξουν και επομένως μπορούν να ενώνουν τις ανταγωνιστικές πληροφορίες που παίρνει από τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου τους, όπως π.χ. να διαβάζουν τις νότες ταυτόχρονα, οι οποίες σαν γραπτά μουσικά σύμβολα διαβάζονται ως επί των πλείστων από το αριστερό μέρος του εγκεφάλου, ενώ ταυτόχρονα να ερμηνεύουν την παρτιτούρα με τον δικό τους προσωπικό τρόπο δίνοντας το δικό τους χρώμα και ύφος στο κομμάτι που θα εκτελέσουν, πράγμα που συνδέεται με το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο.
Τέλος, οι επαγγελματίες μουσικοί χρησιμοποιούν περισσότερο την “αποκλίνουσα σκέψη”, δηλαδή μια δημιουργική νοητική τεχνική η οποία ουσιαστικά είναι η ικανότητα να βρίσκουν νέες λύσεις σε πολύπλευρα προβλήματα. Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν πως οι μουσικοί εθελοντές βρήκαν περισσότερες νέες χρήσεις και λειτουργίες σε συνηθισμένα αντικείμενα ενός νοικοκυριού σε αντίθεση με τους μη μουσικούς που δεν τα πήγαν τόσο καλά. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα και την απόδειξη του ότι οι μουσικοί είχαν υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (IQ) από τους μη μουσικούς.

Χρόνια πολλά με μελωδία και αρμονία

Η λόγχη και η σινδόνη

Η ΚΟΑ στο πνεύμα της Μεγάλης Εβδομάδας θα  παρουσιάσει το ορατόριο «Οι Επτά Τελευταίοι Λόγοι του Χριστού» του Χάυντν και την «Ταφή» του Δ.Μητρόπουλου

                                

Κύκλος «Θυσία» - Η Θυσία του Θεανθρώπου

Μια καίρια και εκλεκτική όψη του μεταφυσικού συμβολισμού των ημερών του Πάσχα, εκπροσωπεί η πρωτότυπη μουσική συνάντηση του Δημήτρη Μητρόπουλου με τον Γιόζεφ Χαϋντν, στην συναυλία που δίνει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, την Μεγάλη Τετάρτη, 11 Απριλίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στις 20.30, υπό τη μουσική διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου, με συμμετοχή της Χορωδίας της ΕΡΤ και εκλεκτών σολίστ.
Το πρόγραμμα της συναυλίας περιλαμβάνει το συμφωνικό έργο «Ταφή» του Δημήτρη Μητρόπουλου και το ορατόριο για σολίστ, χορωδία και ορχήστρα «Οι Επτά Τελευταίοι Λόγοι του Χριστού στον Σταυρό» του Γιόζεφ Χαϋντν.
Η «Ταφή», η πρώτη σύνθεση του Δημήτρη Μητρόπουλου για μεγάλη ορχήστρα, γράφτηκε στην ύστερη εφηβεία του δημιουργού (ήταν μόλις 19 ετών όταν την ολοκλήρωσε), την εβδομάδα μετά το Πάσχα του 1915, στο πατρικό του σπίτι, της οδού Τρίτωνος στο Παλαιό Φάληρο. Η πρώτη εκτέλεση του έργου έγινε 20 μέρες αργότερα, στις 29 Απριλίου, από την Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών, σηματοδοτώντας παράλληλα το ντεμπούτο του Δημήτρη Μητρόπουλου (1896-1960) στο πόντιουμ του αρχιμουσικού, σ΄ό,τι, δηλαδή, θα διεκδικούσε, μια 15ετία αργότερα, την, σχεδόν πλήρη, αφοσίωσή του.
«Οι Επτά Τελευταίοι Λόγοι του Χριστού στον Σταυρό», είναι, αντίθετα, δημιουργία του, ώριμου πια και εμβαπτισμένου στον κλασικισμό, Γιόζεφ Χαϋντν (1732-1809). Αυτή είναι η δημοφιλέστερη και τελική εκδοχή (1796) ενός ορατορίου το οποίο είχε προϋπάρξει ως ορχηστρική σύνθεση, διαρθρωμένη κι εκείνη σε επτά σονάτες, όσες και οι, καταγεγραμμένες στα Ευαγγέλια, φράσεις του Εσταυρωμένου που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τον Αυστριακό μουσουργό.
Πόλος έλξης για το κοινό θα ήταν η ακρόαση και καθενός από τα έργα χωριστά. Ο τολμηρός συνδυασμός, όμως, των δύο συνθέσεων που γράφτηκαν με χρονική απόσταση δύο αιώνων και η μεταφυσική μουσική συνομιλία των δύο μείζονων δημιουργών, κάνει ακόμα πιο γοητευτική την πρόκληση. Πολλώ δε μάλλον που για την συγκεκριμένη συναυλία συμπράττουν ως σολίστ, εκτός από την ανερχόμενη Γιαπωνέζα υψίφωνο Καολί Ισσίκι, η μεσόφωνος Ελένη Βουδουράκη, από τις αξιολογότερες περιπτώσεις της ελληνικής, «λυρικής» νέας γενιάς, ήδη γνώριμη της Κ.Ο.Α. κι από άλλες συνεργασίες, όπως άλλωστε είναι και ο τενόρος Αντώνης Κορωναίος κι ο βαθύφωνος Πέτρος Μαγουλάς. Οι τέσσερις, εκπροσωπώντας μια νεώτερη γενιά μονωδών που φυσάει δροσιά στο λυρικό τραγούδι, πλαισιώνονται από την Χορωδία της ΕΡΤ.
Η συναυλία της Μεγάλης Τετάρτης εντάσσεται στον φετινό θεματικό κύκλο «Θυσία» της Κ.Ο.Α., ο οποίος αφιερώνεται σε σημαντικές συνθέσεις, εμπνευσμένες από ποικίλες εκφάνσεις της αρχέγονης έννοιας της θυσίας.Πηγή

Πικάσο - Μουσική

8 Απριλίου 1973 πέθανε ο Πάμπλο Πικάσο

                                           O Πικάσο παίζει τρομπέτα

 

       

 EΔΩ  Πικάσο - Μουσική

Ο παππούς μου Μανώλης Καλομοίρης

Πενήντα χρόνια από τον θάνατο του εθνικού συνθέτη η εγγονή του, επίσης μουσικός, θυμάται τον «καλοσυνάτο γέροντα» που γνώρισε

 Ο Μανώλης Καλομοίρης φωτογραφημένος με την εγγονή του Χαρά
 Καλομοίρη Χαρά

Στη μακρόχρονη πορεία μου στα μουσικά πράγματα ως μουσικός και παιδαγωγός στάθηκα πολλές φορές κριτικά απέναντι σε συνθέτες, ερμηνευτές και έργα. Η κατανόηση όμως και η αξιολόγηση της μουσικής δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την πληρότητα του μουσικού βιώματος, τη μαγική στιγμή που η μουσική συμβαίνει μέσα μας και συντονίζει τις χορδές της ψυχής μας.

Αυτή τη βαθιά αίσθηση πρωτογνώρισα πολύ μικρή ακόμη μέσα στο οικιακό μου περιβάλλον, όπου η μουσική ήταν τρόπος ζωής μας και η ζωή μας ενορχηστρωνόταν από τον παππού μου, τον Μανώλη Καλομοίρη. Στη μνήμη του παππού μου, που μου γνώρισε την αίσθηση αυτή, και σε όλους τους ανθρώπους της μουσικής που την έχουν βιώσει θα ήθελα να αφιερώσω μερικές από τις παιδικές μου αναμνήσεις, αυτές που με γέμισαν με την παρουσία του, την ίδια παρουσία που ένιωσαν τόσες γενιές μέσα από τη μουσική του.

Αναφέρομαι εδώ στα πρώτα παιδικά μου χρόνια, που ήταν γραφτό να περάσω μαζί με τον παππού μου. Το γεγονός ότι εθεωρείτο από πολλούς ο εθνικός συνθέτης της Ελλάδας δεν είχε αρχικά καμία σημασία για μένα.

"Nόστος"

                                     

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Λιβαδειά 5-4-2012

 Το Σάββατο 31 Μαρτίου 2012 στη ζεστή αίθουσα του Θολωτού της Κρύας, ο σύλλογος ΦΙΛΟΙ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ και το ΓΑΛΛΙΚΟ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ της πόλης συνδιοργάνωσαν μια μουσική ποιητική παράσταση με τη Λιβαδείτισσα πιανίστα κ. Φιλιώ Στάμου που με ξεχωριστή δεξιοτεχνία, καλλιτεχνικό πάθος και άψογη τεχνική εκτέλεσε έργα των J.S. Bach, L.V. Beethoven, J. Brahms, Claude Debussy και Maurice Ravel.

Τη μουσική βραδιά έντυσαν με απαγγελίες, η διακεκριμένη φιλόλογος και συντονίστρια της Ομάδας Ανάγνωσης της Δημόσιας Βιβλιοθήκης Λιβαδειάς  κ. Πόπη Αδαμάκη  καθώς και το εκλεκτό μέλος του Ομίλου Φίλων Θεάτρου Λιβαδειάς κ. Βαγγέλης Γούπιος με αποσπάσματα έργων των Νίκου Καζαντζάκη, Τάσου Λειβαδίτη, Οδυσσέα Ελύτη, Κικής Δημουλά και Αντρέι Ταρκόφσκι. Ουσιαστική συμβολή στην επιτυχία της εκδήλωσης είχε και η μουσικός κ. Φωτεινή Τριανταφύλλου, η οποία μάλιστα συμμετείχε στην εκτέλεση έργου για πιάνο με τέσσερα χέρια (Maurice Ravel: Ma Mere L' Oye).

Την  εκδήλωση  τίμησαν με την παρουσία τους ο Αντιδήμαρχος κ. Βασίλης Παπαλάμπρου, ο Πρόεδρος του ΑΠΟΔΗΛ κ. Γιώργος Καραμάνης, ο Δημοτικός Σύμβουλος κ. Πάνος Ψυχογιός, Πρόεδροι Συλλόγων και ένα πολυπληθές και ενθουσιώδες κοινό που χειροκρότησε θερμά όλους τους συντελεστές μιας παράστασης που ξεχώρισε για την ποιότητα και την πρωτοτυπία της.

                                    

H Μάρθα και οι φίλοι της, οι μικροί και οι μεγάλοι

Του Γ.Σβώλου
 από classicalmusic.gr 

Συναυλία 3^η: Στραβίνσκι – Μπαχ: το πιάνο ως κρουστό και το πιάνο πριν το πιάνο

Στο πρόγραμμα της τρίτης βραδιάς (12/3/2012) κυριάρχησε το σπάνιο θέαμα –και ακρόαμα!- της σύμπραξης τεσσάρων πιάνων, αλλά και η ακραία μουσική αντίθεση ανάμεσα στην εκδοχή της «Ιεροτελεστίας» του Στραβίνσκι για τέσσερα πιάνα και δύο κρουστούς και τα κοντσέρτα του Μπαχ για δύο, τρία και τέσσερα πληκτροφόρα. Την πρώτη προετοίμασε ειδικά για την συναυλία ο Αντρέ ντε Γκροτ με επεξεργασία του μέρους των κρουστών από τον Δημήτρη Δεσύλλα. Καθώς, παλαιότερα, είχαμε ακούσει ζωντανά την αυθεντική εκδοχή για δύο πιάνα που είχε φτιάξει ο ίδιος ο Στραβίνσκι ως προσχέδιο του ομώνυμου μπαλέτου, η πρόταση μιας μεταγραφής για τέσσερα πιάνα μάς κίνησε το ενδιαφέρον, αν και  με σοβαρές επιφυλάξεις που τελικά δικαιώθηκαν. Το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της αρχικής, αυθεντικής εκδοχής για δύο πιάνα έγκειται στην δυνατότητα που προσφέρει να ακούσουμε την γραφή της «Ιεροτελεστίας» ως συμπύκνωση έχοντας την πρωθύστερη εμπειρία της πλήρους, συμφωνικής ανάπτυξης της παρτιτούρας. Όμως, το να μεταφράσει κανείς πιανιστικά την «Ιεροτελεστία» για τέσσερα πιάνα σήμερα, πόσο μάλλον  προσθέτοντας και δύο κρουστούς, προβάλλει ως περιττή δευτερολογία, αν όχι απλώς ως θορυβώδης φλυαρία της οποίας τα ανοικονόμητα ντεσιμπέλ αξιώνουν στα σταθούν ανταγωνιστικά απέναντι στην αντίστοιχης δυναμικής -αλλ’ οποίου ηχοχρωματικού πλούτου!- συμφωνική παρτιτούρα. Για να μην πούμε ότι, από την άκρη της εικόνας, ξεπροβάλλει και η «Σονάτα για δύο πιάνα και κρουστά» του Μπάρτοκ… Αυτό που ακούσαμε ήταν ένα tour de force πιανιστικού υπερθεματισμού που, βεβαίως, διέθετε εκρηκτική, ζωική ενέργεια και ανήμερη ορμή. Σίγουρα, για πολλούς αυτό από μόνο του διέθετε ικανό ενδιαφέρον που επικεντρωνόταν στην μέθη των εντάσεων της αχαλίνωτης δυναμικής και στα αθλητικά κυνηγητά των τεσσάρων πιανιστών˙ κάποιους άλλους, πάλι, κέντρισε το παιχνίδι της συνεχούς αντιπαραβολής προς την ορχηστρική εκδοχή. Την μεταγραφή έπαιξαν οι πιανίστες Αλεξάντερ Γκέρνινγκ, Αλεξάντερ Μογκιλέφσκι, Ακάνε Σακάι, Γιούλια Ζαΐχκινα και οι κρουστοί Δημήτρης Δεσύλλας και Ανδρέας Φαρμάκης.

 Τέσσερις πιανίστες ερμηνεύουν αντικριστά το «Κοντσέρτο για τέσσερα πληκτροφόρα, BWV 1065» του Μπαχ συνοδευόμενοι από την Καμεράτα υπό τον Ζεράρ Κόρστεν (Photo: Άγγελος Παππάς)

Ο Λεωνίδας Καβάκος σε ένα ρεσιτάλ με σονάτες για βιολί του Μπετόβεν

Οι βιολονίστες και οι πιανίστες, από τον 19^ο αιώνα μέχρι σήμερα, τις λατρεύουν και υποκλίνονται με δέος σε αυτά τα μοναδικά μουσικά κομμάτια, διαπιστευτήρια της δεξιοτεχνίας και της εμπειρίας τους.
 Δέκα σονάτες για βιολί και πιάνο, απόλυτα πρωτότυπα έργα τέχνης, που αναδύονται με μια νέα ποίηση μέσα από τις συμβάσεις του κλασικού ύφους της βασιλεύουσας Βιέννης.
Ο κορυφαίος Λεωνίδας Καβάκος με τον μόνιμο συνεργάτη του πιανίστα Ενρίκο Πάτσε, παρουσιάζει και τις 10 σονάτες για βιολί του Μπετόβεν, σε τρεις ξεχωριστές συναυλίες. 
Στη  δεύτερη συναυλία, στις 5 Απριλίου και η τρίτη στις 21 Απριλίου.
 Ο Λεωνίδας Καβάκος παρουσιάζει τον κύκλο με τις 10 σονάτες του Μπετόβεν στην περίοδο 2012/13 σε συναυλίες σε όλη σχεδόν την Ευρώπη.  Από την Αθήνα και το Μέγαρο Μουσικής, στο Μιλάνο, το Άμστερνταμ και την Φλωρεντία με τον Ενρίκο Πάτσε στο πιάνο  και από εκεί στο Γουίγκμορ Χολ του Λονδίνου και στην Μουζίκφεράιν της Βιέννης με τον Αμερικανό πιανίστα Εμάνιουελ  Αξ.
Στα 27 του χρόνια, με καλοακονισμένη ήδη τη μουσική και την πιανιστική του φωνή, ο Μπετόβεν έγραψε τις πρώτες σονάτες για βιολί και πιάνο, δύο όργανα που γνώριζε καλά. Μέσα σε έξι χρόνια συνέθεσε τις 9 και την τελευταία σχεδόν μια δεκαετία αργότερα. Και οι δέκα συμπίπτουν με μια αδιανόητα μεταμορφωτική περίοδο της ζωής του και αποπνέουν μια γραφή με αυτοπεποίθηση και επίγνωση της πρωτοτυπίας της. Στις πρώτες σονάτες το πιάνο κυριαρχεί και το βιολί συνοδεύει, πάνω στην παράδοση του Μότσαρτ και του Χάιντν. Στις επόμενες το βιολί αποκτάει πιο ανεξάρτητο ρόλο και στην 9^η του Κρόιτσερ, το βιολί είναι ο πρωταγωνιστής και το πιάνο η συνοδεία. Από την πρώτη μέχρι την εξαιρετική 10^η παρακολουθούμε τις μεταμορφώσεις που κατακτάει ο Μπετόβεν στο είδος αυτό: το πιο εκφραστικό από τα όργανα  γίνεται το κέντρο της μουσικής του.Πηγή

Ο Λεωνίδας Καβάκος, βιολονίστας, μαέστρος και καλλιτέχνης σπάνιας ποιότητας, κορυφαίος δεξιοτέχνης και απαράμιλλος μουσικός, είναι διεθνής από την εφηβεία του και ανήκει πλέον στους εκλεκτούς ερμηνευτές του κόσμου. Μεγάλες ορχήστρες και μαέστροι, σπουδαίοι ερμηνευτές, οι σημαντικότερες αίθουσες του πλανήτη είναι το φυσικό περιβάλλον του Καβάκου. Το ρεπερτόριό του διευρύνεται διαρκώς χωρίς περιορισμούς σε εποχές ή σε είδη της μουσικής. Από τα μεγάλα κοντσέρτα του 19ου και του 20ου αιώνα, στον Μπαχ και τον Μότσαρτ μέχρι τα σύγχρονα έργα, ο Έλληνας βιολονίστας κινείται με γνώση, περιέργεια και άνεση, με αποτέλεσμα μια ευρεία δισκογραφία διεθνούς αποδοχής. Τον Απρίλιο, ανάμεσα στις συναυλίες με τις σονάτες του Μπετόβεν στο Μέγαρο Μουσικής, ο Καβάκος θα είναι και ο σολίστ στην παγκόσμια πρώτη του Κοντσέρτου για Βιολί του Οσβάλντο Γκολιγιόφ, με τη Φιλαρμονική του Βερολίνου και τον Γκουστάβο Ντουνταμέλ στο πόντιουμ.

Αφιέρωμα στον Λουτσιάνο Μπέριο

Από το Ergon Ensemble

Μετά τη συναυλία-αφιέρωμα στο κίνημα του Μινιμαλισμού, το Ergon Ensemble, αυτή τη φορά, εστιάζει την προσοχή του σε μία από τις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης μουσικής, στον Ιταλό Λουτσιάνο Μπέριο (1925-2003), καθώς και σε σημαντικούς ομότεχνούς του όπως οι Καστιλιόνι, Νταλλαπίκκολα και Φραντσεσκόνι. Η συναυλία του γνωστού μουσικού συνόλου, το οποίο συνεργάζεται με τη Διεθνή Ακαδημία του Ensemble Modern (IEMA) και το Φεστιβάλ Παξών, εντάσσεται στις εκδηλώσεις της Σειράς «Μουσικές του 20ού και 21ου αιώνα» και θα φιλοξενηθεί την Πέμπτη 5 Απριλίου (ώρα έναρξης: 20.30) στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.  
Το Ergon Ensemble θα διευθύνει ο Γερμανός μαέστρος Χάρτμουτ Κάιλ. Συμπράττουν: η μέτζο σοπράνο Μαργαρίτα Συγγενιώτου και ο Ανδρέας Ρολάνδος Θεοδώρου, τρομπόνι.

Στη συναυλία μετέχουν οι μουσικοί: Χρυσή Δημητρίου, (φλάουτο), Χριστίνα Παντελίδου (όμποε), Κώστας και Σπύρος Τζέκος, (κλαρινέτο), Δημήτρης Ντακοβάνος (φαγκότο), Μάνος Βεντούρας (κόρνο), Θοδωρής Βαζάκας (κρουστά), Ai Motohashi (πιάνο), Στέφανος Νάσος (πιάνο), Γιώργος και Κώστας Παναγιωτίδης (βιολί), Παναγιώτης Τζιώτης (βιολί), Ali Başeğmezler (βιόλα), Αντώνης Πρατσινάκης (τσέλο), Δημήτρης Τραυλός (τσέλο) και Μαρία Μπιλντέα (άρπα). 

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 12,00 και 20,00 €.
Ειδικές τιμές: 5,00 € (Φοιτητές, νέοι, άνεργοι, ΑΜΕΑ) και 8,00 € (65+, πολύτεκνοι).Πληροφορίες εκδήλωσης Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Βασ.Σοφίας & Κόκκαλη 1, 11521 Αθήνα, http://www.megaron.gr
Πέμπτη: 20.30

Σαν σήμερα στη μουσική... Σεργκέι Ραχμάνινοφ

«Η μουσική είναι αρκετή για μία ζωή, αλλά μία ζωή δεν είναι ποτέ αρκετή για την μουσική»  

 Σ.Ραχμάνινοφ

                     
         Σαν σήμερα 1 Απριλιου 1873 γεννήθηκε ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ

Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ ( Сергей Васильевич Рахманинов, Sergej Vasil’evič Rahmaninov ( 1 Απριλίου 1873– 28 Μαρτίου 1943) ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους πιανίστες του 20ου αιώνα, εξ αιτίας των εξαιρετικών τεχνικών δυνατοτήτων του. Υπάρχουν πολλές ηχογραφήσεις με τον ίδιο να εκτελεί έργα δικά του αλλά και άλλα σημαντικά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου. Η ποιότητα των συνθέσεών του συχνά αμφισβητήθηκε, παρ’ όλο που η δημοτικότητά του ήταν πολύ μεγάλη. Στα έργα του συμπεριλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, 4 κοντσέρτα για πιάνο, 3 συμφωνίες, 2 σονάτες για πιάνο και 3 όπερες. Το ύφος των περισσότερων συνθέσεών του είναι το ύφος του ύστερου ρομαντισμού, συγγενικό με την μουσική του Τσαϊκόφσκι, αλλά διακρίνονται και επιδράσεις από τον Σοπέν και τον Λιστ.

 Στη διάρκεια του αιώνα η τελειότητα εκτέλεσης του πιάνου του έχει μείνει μυθική, ενώ το μήνυμα των συνθέσεών του για την ορχήστρα, τη φωνή και το πιάνο παραμένουν ως λατρεμένοι θησαυροί της ανθρωπότητας.

Η σύνθεση είναι μέρος της ζωής του, όπως η καθημερινή αναπνοή και το φαγητό. 

«Στις συνθέσεις μου δεν καταβάλλω καμιά συνειδητή προσπάθεια ώστε να είναι αυθεντικές, ρομαντικές, εθνικές ή οτιδήποτε άλλο. Γράφω σε χαρτί τη μουσική που ακούω μέσα μου, όσο γίνεται πιο φυσικά. Τι προσπαθώ να κάνω; Να γράψω απλά και άμεσα τη μουσική της καρδιάς μου».