Αναδημοσίευση απο clasicalmusic.gr
Την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου διάβασα σε έντυπη εφημερίδα1,
ότι η προπώληση των εισιτηρίων για την παράσταση των Αλεξίου-Γαλάνη “Σε
μπλε βελούδο” πήγαινε πολύ καλά: ο/η δημοσιογράφος ανέφερε μάλιστα τον
αριθμό των 10.000 προπωλημένων εισιτηρίων -αρχές Ιανουαρίου,
εν τω μεταξύ οι παραστάσεις έχουν αρχίσει. Ανέτρεξα, κάποια στιγμή
αργότερα, στην ιστοσελίδα της διοργανώτριας εταιρείας για να δω τις
τιμές εισιτηρίων: από 20 ως 60 ευρώ δίνουν μέση τιμή τα 40.
10.000 εισιτήρια είναι λοιπόν, ένα ποσό τουλάχιστον 200.000€ ή με την
μέση τιμή 400.000. Το ποσό πολύ πιθανόν, σε κάποιους να φαντάζει υψηλό,
σε άλλους δε, χαμηλό. Υποθέτω δε, ότι το κόστος της παραγωγής έχει
καλυφθεί ήδη, και θα υπάρξει, καλώς, κέρδος. Αναμενόμενα όλα αυτά,
εφόσον, θεωρητικά, αυτό αρέσει στον πολύ κόσμο. Θεωρώ όμως, και θα
επιχειρήσω να το δείξω με παραδείγματα, ότι το ποσό είναι όχι απλώς
υψηλό, αλλά απλώς δυσθεώρητο, τουλάχιστον όσον αφορά τον επαγγελματικό
χώρο της κλασσικής μουσικής στην Ελλάδα.
Ο διεθνής διαγωνισμός “Δημήτρης Μητρόπουλος” ακυρώθηκε το 2011-ή αν
προτιμάτε, μετατέθηκε για αργότερα- ελλείψει 20.000€. Η ετήσια χορηγία
του Ωνασείου Ιδρύματος προς την Ορχήστρα των Χρωμάτων είναι γύρω στις
300.000€. Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών θα είχε σχεδόν διπλάσια ετήσια
επιχορήγηση με το ποσό αυτό. Αυτά τα λίγα παραδείγματα για τους
εποπτευόμενους από το κράτος οργανισμούς.
Περνώντας αποκλειστικά στους ιδιώτες: υπάρχουν εννιά μικρές αίθουσες συναυλιών στην Αθήνα. Οι έξι είναι παραδοσιακές, Φ.Σ. Παρνασσός, Ινστιτούτο Goethe, Γαλλικό Ινστιτούτο, Ελληνοαμερικάνικη Ένωση, Ωδείο Φίλιππος Νάκας, Ωδείο Αθηνών, και οι τρεις νεώτερες, οι χώροι About, Knot Gallery, και το Ίδρυμα Θεοχαράκη.
Με μέσο όρο τιμής εισιτηρίου τα 10€ (εξαίρεση το Ινστιτούτο Goethe, το Ωδείο Αθηνών και η Ελληνοαμερικάνικη Ένωση -χωρίς εισιτήριο και το Ίδρυμα Θεοχαράκη με υψηλότερη τιμή), οι 400.000€ δίνουν 40.000 εισιτήρια. Όσα δηλαδή πουλάνε σε δύο-τρία χρόνια τουλάχιστον… Φαντάζεστε για πότε η Αθήνα γίνεται Βερολίνο ή Λονδίνο, τόσο από πλευρά πολυφωνίας και πληθώρας ευκαιριών προς νέους μουσικούς, όσο και από πλευρά ανταμοιβής του κόπου αυτών. Τα δε πολλά πλέον θερινά φεστιβάλ μουσικής ανά τα νησιά του Αιγαίου θα κάλυπταν τρία ως τέσσερα χρόνια των εκδηλώσεών τους με τέτοιο ποσό. Όσον αφορά τα -ιδιωτικά- Ωδεία της χώρας, δεν μπορώ καν να φανταστώ τί κενά καλύπτουν με 400.000€…
Με μέσο όρο τιμής εισιτηρίου τα 10€ (εξαίρεση το Ινστιτούτο Goethe, το Ωδείο Αθηνών και η Ελληνοαμερικάνικη Ένωση -χωρίς εισιτήριο και το Ίδρυμα Θεοχαράκη με υψηλότερη τιμή), οι 400.000€ δίνουν 40.000 εισιτήρια. Όσα δηλαδή πουλάνε σε δύο-τρία χρόνια τουλάχιστον… Φαντάζεστε για πότε η Αθήνα γίνεται Βερολίνο ή Λονδίνο, τόσο από πλευρά πολυφωνίας και πληθώρας ευκαιριών προς νέους μουσικούς, όσο και από πλευρά ανταμοιβής του κόπου αυτών. Τα δε πολλά πλέον θερινά φεστιβάλ μουσικής ανά τα νησιά του Αιγαίου θα κάλυπταν τρία ως τέσσερα χρόνια των εκδηλώσεών τους με τέτοιο ποσό. Όσον αφορά τα -ιδιωτικά- Ωδεία της χώρας, δεν μπορώ καν να φανταστώ τί κενά καλύπτουν με 400.000€…
Ο προηγούμενος πρωθυπουργός της χώρας δήλωσε, στην αρχή της κρίσης,
«λεφτά υπάρχουν». Βλέπουμε στη μέση της, πως ο ισχυρισμός αυτός ισχύει
ακόμα! Απλώς κάποιος ξέχασε να γράψει στο μοτίβο την απάντηση: “και τα
έχουν άλλοι”.
1 Ας με συγχωρέσουν οι αναγνώστες για την αβλεψία μου
να συγκρατήσω το όνομα αυτής καθώς και την ακριβή ημερομηνία ώστε να
παρουσιάσω τον σύνδεσμο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου