"Μια συναρπαστική ιστορία! "

Πως βρέθηκε ένα ιταλικό βιολί Marconcini στην Καμεράτα; Από ποιά χέρια πέρασε; Σε ποιές χώρες ταξίδεψε;

Σήμερα 30 Ιανουαρίου στις 11.30 το πρωί στο Μέγαρο Μουσικής είχαμε την ευκαιρία μαθητές ,γονείς και δάσκαλοι του Ωδείου μας  να απολαύσουμε μία συναρπαστική μουσική ιστορία με πρωταγωνιστή...ένα βιολί! Και μάλιστα, ένα βιολί Marconcini του 19ου αιώνα, που, από τον κατασκευαστή του, ο οποίος το πούλησε σε ένα βιολονίστα, η τύχη το έφερε ύστερα από περιπέτειες διακοσίων ετών να βρεθεί κοντά μας και συγκεκριμένα, στα χέρια μίας μουσικού της Καμεράτα: της βιολονίστας Τζουλιέτα Αβετιάν, την οποία και απολαύσαμε επί σκηνής να ερμηνεύει σε αυτό, αποσπάσματα από δημοφιλή έργα προερχόμενα από διαφορετικές χώρες και περιόδους της μουσικής.

Οι μαθητές του Ωδείου μαζί με την βιολονίστα Τζουλιέτα Αβετιάν να κρατάει το βιολί Marconcini

Τη σολίστ πλαισίωσαν  η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, την οποία  διήυθυνε από το αναλόγιο ο Σέρτζιου Ναστάσα, πρώτο βιολί της ορχήστρας.

Η φανταστική ιστορία του ιταλικού βιολιού Marconcini (η οποία βασίστηκε σε ιστορικές πηγές ) φέρει την υπογραφή της έμπειρης μουσικολόγου Έφης Αβέρωφ-Μιχαηλίδου, η οποία εδώ και χρόνια επιμελείται και παρουσιάζει με μεγάλη επιτυχία όλες τις εκδηλώσεις της Σειράς "Κυριακή Πρωί στο Μέγαρο". Στην παρουσίαση συμμετείχε η εξαιρετική μουσικός Νεφέλη Λιούτα.

                   

            Η  μουσικολόγος  Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου μαζί  με μαθητές και καθηγητές του Ωδείου

           H νεαρή μουσικός και βιολονίστα  Νεφέλη Λιούτα μαζι με μαθήτριες του Ωδείου

Το μουσικό πρόγραμμα της εκδήλωσης που συνοδευονταν με  την φανταστική ιστορία του βιολιού  Marconcini και με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό, ξεκίνησε  με τον Κανόνα, το πιο δημοφιλές έργο του γερμανού συνθέτη της εποχής του Μπαρόκ Γιόχαν Πάχελμπελ.
Ακολούθησε το «Φθινόπωρο», Κοντσέρτο αρ.3 σε φα μείζονα, έργο 8 (RV 293) από τις περίφημες Τέσσερις εποχές για βιολί και ορχήστρα του βενετού βιολιστή και συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι, κορυφαίου εκπροσώπου του ιταλικού μπαρόκ, από το οποίο ακούσαμε το πρώτο και τρίτο μέρος.
Για τη συνέχεια είχε επιλεγεί το 4ο μέρος «Rondo, Allegro» από τη δημοφιλή Σερενάτα αρ.13 για έγχορδα σε σολ μείζονα, K.525, γνωστή ευρέως ως «Μικρή νυχτερινή μουσική» του κορυφαίου αυστριακού συνθέτη Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ.
Το μουσικό ταξίδι συνεχίστηκε  μέσα από τη μουσική του Γιοχάνες Μπραμς και συγκεκριμένα τους υπέροχους Ουγγαρέζικους χορούς αρ.5 (Allegro) και αρ. 6 (Vivace) έργο του 1869.
Η Σερενάτα για έγχορδα σε ντο μείζονα, έργο 48 του μεγάλου ρομαντικού ρώσου συνθέτη Πιοτρ Ιλιτς Τσαϊκόφσκι γράφτηκε το 1880 και παρουσιάστηκε στο κοινό της Πετρούπολης στις 30 Οκτωβρίου του 1881 σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Λέγεται δε, ότι ο Τσαϊκόφσκι δέχτηκε περήφανος τα συγχαρητήρια του μεγάλου πιανίστα και συνθέτη Αντόν Ρουμπινστάιν ο οποίος υπήρξε δάσκαλος του. Στη συναυλία  ακούσαμε το 2ο μέρος με τίτλο «Valse» (Moderato — Tempo di valse).
Ακολούθησαν  τα έργα «playful pizzicato» από την τετραμερή Απλή Συμφωνία του βρετανού συνθέτη του 20ού αιώνα Μπέντζαμιν Μπρίττεν και οι αρ. 2 (Brâul) και 5 (Mărunţel) από τους Λαϊκούς ρουμάνικους χορούς του ούγγρου συνθέτη Μπέλα Μπάρτοκ.
Ακολούθησε η  δημοφιλής Σερενάτα για έγχορδα σε μι μείζονα, έργο 22 του Τσέχου ρομαντικού συνθέτη Αντονίν Ντβόρζακ από την οποία ακούσαμε το 2ο μέρος με τίτλο «Valse».

Η εκδήλωση  ολοκληρώθηκε με το 3ο μέρος απο το Φθινόπωρο  (Τέσσερις εποχές) για βιολί και ορχήστρα του  Αντόνιο Βιβάλντι.

  Όλοι μαζί   στην είσοδο του Μεγάρου Μουσικής 

Το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ!

Πώς βρέθηκα στην Καμεράτα? Μια συναρπαστική ιστορία 

Οι μαθητές οι καθηγητές και οι γονείς του ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟΥ θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν το "συναρπαστικό ταξίδι ενός βιολιού του 19ου αιώνα, που 200 χρόνια μετά την κατασκευή του κατάφερε να φτάσει στην Καμεράτα", γιατί θα βρεθούν το πρωί της Κυριακής 30 Ιανουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών .
 Η ξεχωριστή αυτή μουσική εκδήλωση  με τον τίτλο: «Πώς βρέθηκα στην Καμεράτα; Μια συναρπαστική ιστορία!» είνα ενταγμένη στο πλαίσιο της δημοφιλούς εκπαιδευτικής Σειράς «Κυριακή Πρωί στο Μέγαρο».

Περιλαμβάνει πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό και φέρει την υπογραφή της έμπειρης μουσικολόγου Έφης Αβέρωφ-Μιχαηλίδου, η οποία εδώ και χρόνια επιμελείται και παρουσιάζει όλες τις εκδηλώσεις της Σειράς.

Aναλυτικά
     " Πώς βρέθηκε ένα ιταλικό βιολί;  Μarconcini στην Καμεράτα;"

 Η συναρπαστική ιστορία ενός βιολιού του 19ου αιώνα, που η τύχη το έφερε να ταξιδέψει σε πολλές χώρες, να αλλάξει χέρια μέσα στα χρόνια, για να βρεθεί ύστερα από περιπέτειες διακοσίων ετών κοντά μας και να μας συγκινεί με το εξαίσιο ηχόχρωμά του.

Από τα χέρια του κατασκευαστή του, ο οποίος το πούλησε σε ένα βιολονίστα, και ύστερα από περιπέτειες διακοσίων ετών, η τύχη έφερε το ιταλικό βιολί Marconcini του 19ου αιώνα στην Καμεράτα- Ορχήστρα Φίλων της Μουσικής και συγκεκριμένα στα χέρια μίας μουσικού της Καμεράτα: της βιολονίστας Τζουλιέτα Αβετιάν.
Η αρμενικής καταγωγής βιολονίστα θα ερμηνεύσει επί σκηνής αποσπάσματα από δημοφιλή έργα προερχόμενα από διαφορετικές χώρες και περιόδους της μουσικής.
Τη σολίστ πλαισιώνει η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής, την οποία θα διευθύνει από το αναλόγιο ο Σέρτζιου Ναστάσα, πρώτο βιολί της ορχήστρας.
Η Καμεράτα θα ερμηνεύσει έργα
Πάχελμπελ, Βιβάλντι, Μότσαρτ, Μπραμς, Τσαϊκόφσκι, Μπρίτεν, Μπάρτοκ και Ντβόρζακ..
H παρουσίαση θα γίνει απο την Έφη Αβέρωφ-Μιχαηλίδου και τη Νεφέλη Λιούτα

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011 (Αίθουσα Φίλων της Μουσικής) ώρα έναρξης 11.30π.μ)
(αναχώρηση από το Ζάππειο (τράπεζα Eurobank) 8.30 π.μ.

Η παρτιτούρα της «Οικονομικής Τσουλήθρας»

Ο Mika Vainio, μέλος των Pan Sonic, ειδικεύεται στους μίνιμαλ και experimental ήχους

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ
 Ενα παράδοξο φεστιβάλ θα ζήσουμε αύριο και το Σάββατο στο Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσός, της πλατείας Καρύτση. Το «Hertz Festival» θα μας προσφέρει, όπως υποστηρίζουν οι εμπνευστές του, μια «ευρεία αναπαράσταση ηχητικών και οπτικοακουστικών πρωτοποριακών δρώμενων».
Δεν ξέρω αν σας φαίνεται κι εσάς κάπως βαρύγδουπο όλο αυτό, κρίνοντας όμως από το έργο που θα μας παρουσιάσει ένας από τους συμμετέχοντες, ο Δανός Jacob Kirkegaard, τότε πράγματι θα ακούσουμε περίεργα και πρωτοποριακά πράγματα. «Το έργο που θα σας παρουσιάσω λέγεται "Labyrinthitis". Είναι ό,τι πιο γοητευτικό έχω ηχογραφήσει ποτέ. Ο ήχος των αυτιών μου. Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν το 2007, όταν το Ιατρικό Μουσείο της Κοπεγχάγης μού ανέθεσε να φτιάξω μια μουσική σύνθεση που θα βασίζεται στον κυψελοειδή ήχο».
Ούτως ή άλλως αποτελεί πρόκληση να διοργανώνεται ένα φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής στον «Παρνασσό», όπου, συνήθως, ακούγονται μόνο κλασικά και λόγια έργα. Το «Hertz Festival» φιλοξενεί ένα πανόραμα παράδοξων δημιουργών, που θα συνυπάρξουν σ' έναν χώρο με ιδιαίτερη ακουστική.

"Hertz Festival " στον Παρνασσό 28 &29 Ιανουαρίου

    Ηχητικά και οπτικοακουστικά δρώμενα 

Το Hertz Festival προσφέρει μια ευρεία αναπαράσταση ηχητικών και οπτικοακουστικών πρωτοποριακών δρώμενων. Με έντονο ενδιαφέρον για την καινοτομία και ισχυρή ευαισθητοποίηση στις παραδοσιακές μορφές τέχνης, παρουσιάζει ένα πανόραμα ασυμβίβαστων προσωπικοτήτων, δημιουργών που θα συνυπάρξουν σε ένα χώρο, με ιδιαίτερη ακουστική και ιστορία.

Εκτός από τις συναυλίες των προσκεκλημένων μουσικών σε τετραφωνικό ηχητικό περιβάλλον, στο πλαίσιο του διήμερου φεστιβάλ και στην αίθουσα εκθέσεων του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός θα πραγματοποιηθούν προβολές οπτικοακουστικών έργων, μια έκθεση/perfomance και ένα workshop για παιδιά. Τα αποτελέσματα του workshop θα παρουσιαστούν με συναυλία, στην οποία θα χρησιμοποιηθούν αυτοσχέδια μουσικά όργανα που θα κατασκευάσουν τα ίδια τα παιδιά από ηλεκτρικές συσκευές και διάφορα αντικείμενα, όπως ηλεκτρικές σκούπες, παλιούς δίσκους βινυλίου, μίξερ και οτιδήποτε άλλο μπορεί να παράγει ήχο.

Tο Ηertz Festival είναι ένας αντικατοπτρισμός εγκεφαλικών, υπαινικτικών, προσβλητικών, συναισθηματικών, ανατρεπτικών, ενστικτωδών και προκλητικών δράσεων, προσφέροντας μια εκρηκτική εμπειρία.

Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός

Πλατεία Αγ. Γεωργίου Καρύτση 8, 10561 Αθήνα , Τηλ: +302103221917,

 περισσότερα http://www.lsparnas.gr/,http://www.elculture.gr/Events/Music/Hertz-Festival-parnassos/fullstory.php?id=40629, http://www.norway.gr/News_and_events/Events/Hertz-Festival-Brings-cutting-edge-music-to-Athens/

Σαν σήμερα στη μουσική... "W.A.Mozart"

Σαν σήμερα 27 Ιανουαρίου 1756 γεννήθηκε ο Γιόχαν Κρίσοστομ Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ





περισσότερα

"Εκπαιδευτικά Προγράμματα για Σχολικές Ομάδες στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση"

Η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Ιδρύματος Ωνάση είναι ο νέος τόπος πολιτισμού για το θέατρο, το χορό, τη μουσική, τα εικαστικά και τα γράμματα. Αποστολή μας είναι η προβολή του σύγχρονου πολιτισμού, η υποστήριξη των Ελλήνων δημιουργών, η καλλιέργεια διεθνών συνεργασιών, η εκπαίδευση για τα παιδιά και η διά βίου μάθηση για ανθρώπους κάθε ηλικίας, σε ένα χώρο ανοιχτό και προσιτό σε όλους.
Μία από τις προτεραιότητες της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών είναι να σχεδιάσει και να προσφέρει προγράμματα που απευθύνονται σε σχολικές ομάδες. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται στα σχολεία, είτε αυτά σχετίζονται με τα εικαστικά, είτε με το θέατρο και το χορό, είτε με τη μουσική, θα είναι άμεσα συνδεδεμένα με το καλλιτεχνικό πρόγραμμα της Στέγης.

Εκπαιδευτικά προγράμματα σχετικά με τη μουσική

Στον τομέα της μουσικής, για την περίοδο Ιανουαρίου – Μαΐου 2011, έχουν σχεδιαστεί επιλεκτικά οι τελικές πρόβες συγκεκριμένων μουσικών παραστάσεων, έτσι ώστε αυτές να είναι ανοιχτές ειδικά για τους μαθητές της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Για να κατανοήσουν οι μαθητές πώς λειτουργεί μια Ορχήστρα, πώς λειτουργεί ένα μουσικό σύνολο, ποια είναι τα διαφορετικά όργανα που αποτελούν αυτό το σύνολο, ποιος είναι ο ρόλος του μαέστρου κλπ., θα τους δώσουμε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τις τελικές γενικές πρόβες πριν από τις επίσημες παραστάσεις της ορχήστρας Καμεράτα με Όργανα Εποχής, που όλες με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχουν σχέση με την Ελληνικότητα ως έννοια. Επίσης, δίνεται η ευκαιρία στα παιδιά να συνομιλήσουν με τους συντελεστές της παράστασης (μουσικούς και μαέστρο).

«Georg Benda: Μήδεια – Joseph Haydn: H Έκπληξη»
Κυριακή 20 Φεβρουαρίου, 10:00-12:00 π.μ.*
Η Καρυοφιλιά Καραμπέτη, από τις πιο σπουδαίες σύγχρονες θεατρικές Μήδειες, δίνει νέα πνοή στο έργο του Γκέοργκ Μπέντα και η Καμεράτα με Όργανα Εποχής μας φέρνει πιο κοντά στο συμφωνικό ήχο του 18ου αιώνα, με ένα έργο έκπληξη από τον Joseph Haydn.

«Mozart... εις διπλούν»
Τρίτη 5 Απριλίου & Τετάρτη 6 Απριλίου, 10:00-12:00 π.μ.
Μαγευτικοί ήχοι από όργανα της εποχής του Μότσαρτ συναντώνται με τις φωνές δύο Ελληνίδων σοπράνο σε έργα εμπνευσμένα από αρχαιοελληνικούς μύθους: άριες από τις όπερες Ανδρομέδα και Άλκηστη.

«Ο Fabio Biondi και η γοητεία του ιταλικού μπαρόκ»
Κυριακή 22 Μαΐου, 10:00-12:00 π.μ.*
Το δοξάρι ενός από τους μεγαλύτερους βιολονίστες της εποχής μας συναντά τα μπαρόκ δοξάρια της Καμεράτα με Όργανα Εποχής. Ο Φάβιο Μπιόντι για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
* Για σχολικές ομάδες της Αττικής που θα οργανώσουν επίσκεψη στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών το Σαββατοκύριακο, αλλά και για σχολικές ομάδες της επαρχίας που επιλέγουν να επισκεφτούν την Αθήνα το Σαββατοκύριακο.
περισσότερα

"O ήχος που άκουγε ο Μπάχ"

Του Γιάνννη Σβώλου
Ενας ορχηστρικός ήχος αισθητά διαφορετικός από αυτόν με τον οποίο είναι εξοικειωμένοι οι περισσότεροι φιλόμουσοι στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Η ΚΑΜΕΡΑΤΑ
Πιο κινητικός και νευρώδης, πιο χορευτικός και ανάλαφρος, με διαφορετική, πιο στεγνή και κάπως τραχιά παλέτα ηχοχρωμάτων, θα προέρχεται μεν από την Καμεράτα, που όμως θα παίζει, υπό τη διεύθυνση του Αέξανδρου Μυράτ, με όργανα εποχής. Για την ακρίβεια θα παίζει με σύγχρονα έγχορδα, αλλά με εντέρινες χορδές και με διαφορετικά δοξάρια, ενώ τα πνευστά θα είναι αντίγραφα οργάνων του 18ου αιώνα. Επιπλέον, οι τραγουδιστές Θ. Μπάκα, Μ. Πολυχρόνου, Α. Κορωναίος, Β. Καβάγιας, Τ. Χριστογιαννόπουλος και Χ. Αδριανός θα ερμηνεύσουν τις δύο ελληνοθεματικές καντάτες του Μπαχ με ύφος διαφορετικό αυτού με το οποίο αποδίδουν έργα της κλασικής ή της ρομαντικής περιόδου.
Σε οποιαδήποτε χώρα της δυτικής ή της ανατολικής Ευρώπης, η συναυλία αυτή θα είχε εξασφαλισμένο το κοινό της. Στην Ελλάδα αποτελεί σπάνιο λουλούδι μιας δύσκολης άνοιξης, που όλο μοιάζει να αναβάλλεται. Γιατί; Ουσιαστικά, για τους γνωστούς ιστορικούς λόγους που εμπόδισαν τη χώρα μας να συμμετάσχει στις μακρόχρονες διαδικασίες παραγωγής της ευρωπαϊκής κλασικής μουσικής, την οποία γνώρισε αργά, ως έτοιμο, ιστορικά ώριμο πολιτιστικό προϊόν. Πώς, όμως, προέκυψε αυτή η πρακτική;

"Μιχαηλίδης στη Λυρική, Χριστόπουλος στην ΚΟΑ"

Δύο Ελληνες μαέστρους της νεότερης
 γενιάς επέλεξε το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού να τοποθετήσει καλλιτεχνικούς διευθυντές στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στην Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Συγκεκριμένα ο 42χρονος αρχιμουσικός Μύρων Μιχαηλίδης αναλαμβάνει καθήκοντα στη Λυρική, ενώ ο 35χρονος Βασίλης Χριστόπουλος αναλαμβάνει τα ηνία της ΚΟΑ.
Ο Μύρων Μιχαηλίδης, μέχρι πρότινος επικεφαλής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης (για την κενή, πλέον, θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή της θα γίνει πρόσκληση ενδιαφέροντος τις προσεχείς ημέρες μέσω opengov), ξεκινάει τη θητεία του σε μια εξαιρετικά δύσκολη για την ΕΛΣ εποχή. Διαδέχεται τον Τζοβάνι Πάκορ, η θητεία του οποίου τυπικά έληξε στις 31 Δεκεμβρίου, γιατί ουσιαστικά έχει λήξει ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν και τον κάλεσαν να αναλάβει την όπερα της Γένοβας.
Ο αρχιμουσικός Μύρων Μιχαηλίδης έρχεται με δάφνες στη Λυρική. Χρεώνεται το διεθνές στίγμα της ΚΟΘ. Πήρε το 2004 μια τοπική ορχήστρα και την έκανε διεθνή, με σταθερή παρουσία στο εξωτερικό αλλά και εντυπωσιακή δισκογραφική δραστηριότητα (σε μεγάλες εταιρείες όπως οι ΕΜΙ Classics και Naxos). Παράλληλα έφερε στη Θεσσαλονίκη κορυφαίους καλλιτέχνες, όπως οι Αλντο Τσικολίνι, Τσέριλ Στούντερ, Μίσα Μάισκι, Βαντίμ Ρέπιν κ.ά. Ανάλογη ανάκαμψη χρειάζεται σίγουρα και η Εθνική Λυρική Σκηνή που εξαιτίας των υπέρογκων χρεών της (ή και με πρόσχημα αυτά) επέλεξε την καλλιτεχνική εσωστρέφεια.
Πριν από την ΚΟΘ και για επτά χρόνια (1997-2004) ο Μ. Μιχαηλίδης εργάστηκε σε λυρικά θέατρα της Γερμανίας, ενώ από το 1999 διετέλεσε μόνιμος αρχιμουσικός στην Οπερα της Ανατολικής Σαξονίας στη Γερμανία. Εχει διευθύνει πολλές σημαντικές ορχήστρες ανά τον κόσμο (Γερμανία, Ισραήλ, Ιταλία, Τσεχία, Κίνα, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία κ.α.). Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1968, μιλάει αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά και ιταλικά. Είναι παντρεμένος και έχει δύο παιδιά.

Ο νεαρός προικισμένος μαέστρος Βασίλης Χριστόπουλος είναι από τον Σεπτέμβριο του 2005 κύριος αρχιμουσικός της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Νοτιοδυτικής Γερμανίας, που εδρεύει στην Κωνσταντία. Γεννήθηκε το 1975 στο Μόναχο. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών όμποε και ανώτερα θεωρητικά. Από το 1995 έως το 2000 σπούδασε διεύθυνση ορχήστρας στην τάξη του Χέρμαν Μίχαελ στη Μουσική Ακαδημία του Μονάχου αποκτώντας το ανώτατο δίπλωμα. Εχει επίσης μελετήσει με τους Κόλιν Ντέιβις, Ζούμπιν Μέτα και Ράινχαρντ Γκέμπελ.
Στις ορχήστρες με τις οποίες έχει εμφανιστεί συγκαταλέγονται η Φιλαρμόνια του Λονδίνου, οι Φιλαρμονικές του Ντούισμπουργκ και της Βρέμης, η Συμφωνική Ορχήστρα του Αμβούργου, η Γερμανική Ορχήστρα Δωματίου του Βερολίνου κ.ά.
Στη δισκογραφία του συμπεριλαμβάνεται η πρώτη ηχογράφηση κοντσέρτων του Νίκου Σκαλκώτα με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης που κυκλοφόρησε από τη διεθνή εταιρεία BIS το 2008. Ο δίσκος του «Αριες Μότσαρτ» με τη Γαλλίδα σοπράνο Ζεραλντίν Καζέ και τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νοτιοδυτικής Γερμανίας βραβεύθηκε από τη διεθνή ακαδημία λυρικού δίσκου στο Παρίσι ως η καλύτερη ηχογράφηση Μότσαρτ το 2009.
Διαδέχεται στην ΚΟΑ τον Βύρωνα Φιδετζή. Οι θητείες και των δύο είναι τριετείς.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΠΑΡΚΑ
enet.gr
ΕΔΩ για τον Βασίλη Χριστόπουλος
Το νέο πρόσωπο της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών

Αλέξανδρος Μυράτ «Η Ελλάδα δεν είναι πίσω, είναι απλώς αλλού»

συνέντευξη στην ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ

Ο Αλέξανδρος Μυράτ στη διάρκεια πρόβας με την Καμεράτα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών Η συνάντησή μας με τον Αλέξανδρο Μυράτ έγινε το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης. Είχε μόλις ολοκληρώσει την πρόβα του με την Καμεράτα, ωστόσο η κούραση της ημέρας έμεινε έξω από την κουβέντα μας. Για περισσότερες από δύο ώρες μιλήσαμε για πολλά: για την τέχνη και την κοινωνία, για εμάς και τους άλλους, για ελπίδες που διαψεύστηκαν και για όνειρα που περιμένουν ακόμη να πραγματοποιηθούν. Και όταν έκλεισα το κασετόφωνο, συνεχίσαμε να μιλάμε για διάφορα, χωρίς να λείπουν και οι αναφορές από μέρους του στον 15χρονο γιο του, τον Δημήτρη. «Με έχει πια ξεπεράσει στο μπόι» μου είπε κάποια στιγμή με ένα πλατύ χαμόγελο και βλέμμα γεμάτο καμάρι.

- Κύριε Μυράτ,έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για το θέμα αλλά θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τη συναυλία στον Αγιο Παντελεήμονα. Τώρα που έχει περάσει αρκετός καιρός,πώς αποτιμάτε την εμπειρία;
«Σαφώς θετικά. Ως μουσικός θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία άνοιξε τις πύλες της σε μια δυτική ορχήστρα. Εύχομαι το εγχείρημα να έχει συνέχεια». - Για τα επεισόδια που έγιναν τι γνώμη έχετε;
«Προσωπικά εκείνη την ώρα δεν τα αντιλήφθηκα γιατί μας είχε εξασφαλιστεί ατμόσφαιρα ηρεμίας.
Τα πληροφορήθηκα από τον Τύπο. Δεν νομίζω όμως ότι είχαν στόχο τη συναυλία, ήταν απλώς η αφορμή. Ασφαλώς δεν είναι όλα πολιτικά αλλά πολιτική υπάρχει παντού. Μια συναυλία σε μια περιοχή πληγωμένη από ακρότητες είναι οπωσδήποτε μια πολιτική πράξη. Τα επεισόδια τώρα θεωρώ πως εντάσσονται στο πλαίσιο της Βαβέλ που ζούμε σήμερα σε αυτή τη χώρα».
- Δηλαδή; «Τώρα μόλις αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει με το μεταναστευτικό και προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε κάπως. Στα χρόνια του πλούτου και των ολυμπιακών έργων οι μετανάστες ήταν καλοί. Αργότερα άρχισαν να μας ενοχλούν. Από την άλλη, όταν δημιουργείται μια τέτοια κατάσταση σε μια τόσο κλειστή χώρα όσο η Ελλάδα, καταλαβαίνω πως υπάρχει ζήτημα. Προσωπικά πιστεύω ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πλούτος, δεν είναι πρόβλημα. Ωστόσο, για να επανέλθω στο θέμα της συναυλίας, είμαι πραγματικά χαρούμενος που η ορχήστρα βρέθηκε και πάλι στο επίκεντρο μέσω μιας τέτοιας πρωτοβουλίας».

"Μαθήματα μαντολίνου ..."

                                                 

 Απο τον Ιανουάριο ξεκίνησαν μαθήματα μαντολίνου, στο Ωδείο μας,

 πληροφορίες - εγγραφές στη γραμματεία (τηλ. 2261087570)

Λίγα λόγια για το μαντολίνο
Ιστορικά στοιχεία
Το μαντολίνο αποτελεί ένα όργανο ευρωπαϊκής προέλευσης. Η καταγωγή του προέρχεται από την μεσαιωνική μαντόλα ή μαντόρα. Η μαντόλα κάνει την εμφάνισή της στις αρχές του 13ου αιώνα. Το μαντολίνο στη μορφή που συναντάτε σήμερα, πρωτοεμφανίζεται στην Ιταλία, κυρίως στην Νάπολη, από τον 17ο αιώνα. Στην πορεία Οι οργανοποιοί της εποχής διακοσμούσαν τα μαντολίνα με έβενο, κέρατο, κόκαλο, ελεφαντόδοντο, επιχρυσωμένη ταρταρούγα, βερνίκια.
Αρχικά το μαντολίνο κατασκευαζόταν με εντέρινες χορδές. Με την πάροδο του χρόνου, χρησιμοποιήθηκαν ζεύγη συρμάτινων χορδών οι οποίες και κουρδίζονται με μεταλλικά κλειδιά. Το αρχικό σχήμα και το πλέον κλασσικό, που διατηρείται ακόμα και στις μέρες μας είναι το αχλαδοειδές. Στην πάροδο του χρόνου συναντάμε μαντολίνα με επίπεδη πλάτη που διακρίνονται για την βαρύτερη τονικότητά τους.Μελωδίες για μαντολίνο χρονολογούνται στα μέσα του 17ου αιώνα. Αρκετοί «κλασσικοί» έχουν χρησιμοποιήσει μαντολίνο στα έργα τους.Στις αρχές του 20ου αιώνα το μαντολίνο γνώρισε μεγάλη άνθηση λόγω των μαντολινάτων. Οι μαντολινάτες αποτελούνται από μαντολίνα, μαντόλες κιθάρες και έχουν επιδείξει μελωδίες απαράμιλλης ακουστικής.
Το μαντολίνο συναντάτε πλέον σε όλο τον κόσμο. Συνοδεύει κατά τόπους παραδοσιακά τραγούδια, blue grass αμερικάνικες μελωδίες, μοντέρνα ακούσματα της rock και pop μουσικής.
Στην Ελλάδα το μαντολίνο, ως μουσικό όργανο έκφρασης της τοπικής μουσικής παράδοσης, εμφανίστηκε κυρίως στα Επτάνησα και στην Κρήτη. Φημισμένες εξάλλου είναι οι μαντολινάτες των Επτανήσων και των Αθηνών. Στην Κρήτη το όργανο εμφανίζεται από την εποχή της ενετοκρατίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα το μαντολίνο εμφανίζεται ως κυρίαρχο όργανο συνοδείας της λύρας μαζί με το μπουλγαρί.
Με τον καιρό ενισχύει ολοένα την θέση του στην Κρητική μουσική παράδοση. Από όργανο συνοδείας της λύρας, μαζί με το Κρητικό λαούτο, κατέχει σημαντικό ρόλο στις μέρες μας και ως όργανο μελωδίας.
Ολοένα και περισσότεροι ερμηνευτές και καλλιτέχνες της σύγχρονης Κρητικής μουσικής το χρησιμοποιούν πλέον στις εκτελέσεις τους. Η χρήση του μαντολίνου εδραιώνεται σημαντικά στο πέρασμα του χρόνου και αναδεικνύει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στην Κρητική μουσική παράδοση.

 και άλλες πληροφορίες !
...του Μαντολίνου
(αναδημοσίευση απο το ιστολόγιο Επεα Πτεροεντα )

Πού και πού το ξεσκονίζω... καμιά φορά το σκαλίζω, όπως σκάλισα και τον Άτλαντα της Μουσικής για να βρω τις ρίζες του.

Μαντολίνο, λοιπόν, ίσον μικρή Μάντολα ή Μάντορα ή Κιντέρνη -λαουτοειδές όργανο Αραβικής προέλευσης- που βρέθηκε στη Δύση και κυρίως στην Ιταλία κατά το Μεσαίωνα του 13ου αι. Οι ιταλικές παραλλαγές του είναι το Μιλανέζικο μαντολίνο, λίγο αργότερα το Φλωρεντινό και καπάκι το Ναπολιτάνικο που κουρδίζεται όπως το βιολί. Τον 17ο αι. ένα μεγαλύτερο ναπολιτάνικο μαντολίνο, η λεγόμενη Μαντόλα προήλθε από την παλαιότερη Μάντολα [προσοχή στον τονισμό]. Το μαντολίνο έχει χρησιμοποιηθεί σε αρκετά φημισμένα έργα των Handel, Vivaldi, Mozart, Beethoven, Verdi, Mahler, Schoenberg, Webern, Stravinsky.

Παράλληλα σκάλισα και το ντουλάπι με τους δίσκους βινυλίου και σκόνταψα σ' αυτόν εδώ που δε νομίζω να υπάρχει πια στο εμπόριο.

Αυτό το μαντολίνο βρίσκεται στα χέρια ενός Ζακυνθινού. Λογικό μου ακούγεται αφού ως όργανο έκφρασης της ελληνικής μουσικής παράδοσης εμφανίστηκε πρώτα και κύρια στα Επτάνησα και την Κρήτη -σε μια μαντολινάτα ή συνοδευτικό της λύρας και του λαούτου, άντε και μιας καντάδας κάτω από ένα μπαλκόνι. Ο Δημήτρης Λάγιος όμως, με τον δεξιοτέχνη Δημήτρη Μαρίνο, του έδωσαν ρόλο πρωταγωνιστικό ανάμεσα στο πιάνο, το βιολί, την κλασική και ηλεκτρική κιθάρα, keyboards, μπάσο και ντραμς. Είναι ένας δίσκος που κυκλοφόρησε το 1987 με τη μουσική επιμέλεια και παραγωγή του Λάγιου και περιλαμβάνει έργα Επτανήσιων συνθετών. Την Κέρκυρα εκπροσωπούν οι Σαμάρας και Λαμπελέτ, τη Λευκάδα ο Σφέτσας, την Κεφαλονιά ο Λαυράγκας, τη Ζάκυνθο οι Καρρέρ, Βισβάρδης, Ξένος και Λάγιος, ενώ οι Παξοί, Αντίπαξοι και Ιθάκη εκπροσωπούνται από τίτλους κομματιών.
Προσωπικά βρίσκω το δίσκο αξιόλογο, με ενδιαφέρουσες εναλλαγές ύφους στα κομμάτια του και με έναν ήχο μαντολίνου καθάριο και αισθαντικό.
"Μια και βρίσκεται στη μουσική συντροφιά μου ένας παίχτης μαντολίνου με σπάνιο ήθος, προσπάθησα να βρω το κατάλληλο ρεπερτόριο ψάχνοντας στα έργα συνθετών της Επτανησιακής Σχολής για το όργανο αυτό. Τα έργα των Επτανησίων συνθετών είναι ‘χαμένα’ τα περισσότερα. Έτσι, αναγκάστηκα να κάνω κάποιες μεταγραφές για το μαντολίνο, που ελπίζω να μου συγχωρεθούν –φυσικά μετά από την ακρόαση του δίσκου. Στα ψαξίματά μου με βοήθησαν οι κ.κ. Ι. Ευθυμιάτου, Ι. Κουρκουμέλης, Γ. Ραυτόπουλος, Γ. Δεμέτης και τους ευχαριστώ.
Δημήτρης Λάγιος"
περισσότερα

"Και οι δύσκολες σελίδες μουσικής δωματίου έχουν τις χάρες τους!"

 Ηχοι ζωντανοί
Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
 Τους τελευταίους μήνες συντελούνται στην αθηναϊκή μουσική ζωή ενδιαφέρουσες αλλαγές τοπίου που υπακούουν σε έναν πολλαπλώς σημαίνοντα συνδυασμό... δαρβινικών εξελικτικών κανόνων και θεωρίας του χάους.
Ενώ η εντεινόμενη οικονομική κρίση πλήττει καίρια μείζονες θεσμούς παραγωγής μουσικών εκδηλώσεων, άρχισαν να ξεχωρίζουν ελάσσονες πόλοι δράσης με συνειδητά αντισυμβατικό προφίλ εκδηλώσεων. Στις μεσαίου ή μικρού μεγέθους αίθουσές τους βρίσκουν καλλιτεχνική εκτόνωση ακμαίοι, νέοι καλλιτέχνες. Επίσης, το πιο επιτρεπτικό, «ανοιχτό» πλαίσιο οργάνωσης συνδυάζεται εδώ με τη διακαή αναζήτηση κοινού υπαγορεύοντας απροκάλυπτα υβριδικές γειτνιάσεις ρεπερτορίων, στις οποίες -αίφνης και επιτέλους!- βρίσκεται χώρος να ακουστούν εκλεκτά, «δύσκολα» έργα που ουδέποτε ή σπανιότατα παίζονται αλλού. Τους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε αρκετές τέτοιες εκδηλώσεις αποκομίζοντας καλές εντυπώσεις.

Από το ρεπερτόριο της Αν. Ευρώπης
Χώρος με πολυσυλλεκτικό προγραμματισμό μουσικών εκδηλώσεων, ο «Παρνασσός» φιλοξένησε τις προάλλες μια ωραία βραδιά μουσικής δωματίου (10/1/2011). Στο πρώτο μισό, που διοργανώθηκε με υποστήριξη της πρεσβείας της Εσθονίας, η βιολίστρια Μαρί Πολ και ο πιανίστας Μίκελ Πολ ερμήνευσαν έργα Σεργκέι Προκόφιεφ. Το τεχνικά ολοκληρωμένο παίξιμό τους χαρακτήρισαν ορθοτονία, ακρίβεια φραστικής και πολύ καλή, εις βάθος οργάνωση του μουσικού συντακτικού. Σταθερές απ' αρχής μέχρι τέλους, οι ποιότητες αυτές αξιοποιήθηκαν σε ερμηνευτικά μεστές αναγνώσεις που υπηρέτησαν υποδειγματικά την ιδιόφωνη γραφή του Σοβιετικού συνθέτη. Οι «Πέντε μελωδίες για βιολί και πιάνο» (1925) δόθηκαν σε εκφραστικά ήπιους τόνους, με ρευστό, γεμάτο γλυκασμούς παίξιμο. Τελείως διαφορετικά ερμήνευσαν τα δύο αδέλφια τη «Σονάτα για βιολί και πιάνο αρ.1» (1938-46), σκοτεινό έργο της περιόδου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απαιτητικό τεχνικά και ερμηνευτικά. Ανεβασμένα επίπεδα ενέργειας, τεταμένη, γωνιώδης φραστική, αμφίπλευρα διευρυμένο φάσμα δυναμικής, ρυθμικό στοιχείο αθλητικού σφρίγους και ηχοχρωματική παλέτα εμπλουτισμένη -ειδικά στο βιολί- με ιδιάζουσες, εκφραστικά φορτισμένες αποχρώσεις στις ακραίες περιοχές συνέβαλαν σε μια συναρπαστική ανάγνωση. Οι συχνές, ακραίες μεταπτώσεις διαθέσεων αποδόθηκαν με καλογυμνασμένα ανακλαστικά και συναισθηματική ευαισθησία εξασφαλίζοντας έντονο δραματικό ανάγλυφο, δίχως να σημειωθούν χάσματα ή «κοιλιές» στο μουσικό ειρμό. Την βραδιά ολοκλήρωσαν ο κλαρινετίστας Μερκούριος Κάραλης, η βιολίστρια Ιωάννα Γαϊτάνη και ο πιανίστας Χρήστος Σακελλαρίδης συμπράττοντας ως τρίο στο απροκάλυπτα φολκλορίστικο «Τρίο» (1932) του Αράμ Χατσατουριάν και στην εξαμερή σουίτα από την «Ιστορία του στρατιώτη» (1918-19) του Στραβίνσκι. Παρ' ότι το δέσιμο των τριών οργάνων δεν διέθετε τον αβίαστο, φυσικά ωριμασμένο συντονισμό τακτικού συνόλου μουσικής δωματίου, οι άρτια προετοιμασμένες ερμηνείες τους χαρακτηρίστηκαν από έμφαση στη λεπτομέρεια και ωραίες, εύστοχες σολιστικές συνεισφορές.

Η φωνή της ακριβοθώρητης βιόλας
Την περασμένη εβδομάδα (11-16/1/2011), στο χώρο «Μπετόν» στον Κεραμεικό, η υψίφωνος Μάιρα Μηλολιδάκη και ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης διοργάνωσαν κύκλο επτά συναυλιών μουσικής δωματίου. Παρακολουθήσαμε αυτήν υπό τον τίτλο «Viol-Arte Ι -προκαλώντας τα όρια» (11/1/2011). Πρώτη η Αγγέλα Γιαννάκη ερμήνευσε τη «Σονάτα για σόλο βιόλα», έργο 25, αρ.1 (1922) του Χίντεμιτ, μία από τις λιγοστές, μείζονες συνθέσεις του μοντερνισμού για το όργανο αυτό. Πρόκειται για έργο τυπικό του γερμανικού Μεσοπολέμου: τεχνικά δύσκολο και αγέλαστο, φορτισμένο με διάφωνα ακούσματα και παραγράφους
enet.gr

Το μίξερ παίζει...μουσική!

Παιχνίδια, ηλεκτρονικά μέσα, παλιοί δίσκοι βινυλίου, ηλεκτρικές σκούπες, μίξερ και, γενικά, ο,τιδήποτε μπορεί να παράξει ήχο θα χρησιμοποιήσουν τα παιδιά που θα λάβουν μέρος στο εργαστήριο των Staalplat Soundsystem προκειμένου να κατασκευάσουν πρωτότυπα μουσικά όργανα. Το αποτέλεσμα του εν λόγω εργαστηρίου - όπου θα χρησιμοποιηθούν τα όργανα που έφτιαξαν τα παιδιά στην διάρκεια της ίδιας ημέρας- θα παρουσιαστεί σε συναυλία στο πλαίσιο του Hertz Festival ,το οποίο θα διοργανωθεί στην αίθουσα του φιλολογικού συλλόγου "Παρνασσός" στις 28 και 29 Ιανουαρίου.
Αξιοποιώντας την ολοένα και μεγαλύτερη σύγκλιση Τέχνης και Τεχνολογίας, τα πρότζεκτ των Staalplat Soundsystem - που ας σημειωθεί έχουν παρουσιάσει δουλειά τους σε διεθνή φεστιβάλ, μεγάλα μουσεία, γκαλερί και διοργανώσεις του εξωτερικού - είναι βασισμένα στην ίδια την απλότητα των μέσων που χρησιμοποιούν, έτσι ώστε να δημιουργήσουν στο θεατή την αίσθηση ότι πρόκειται για κάτι το οποίο μπορεί να κάνει κι ο ίδιος.
Οι Staalplat Soundsystem ιδρύθηκαν το 2000 κι έκτοτε έχουν παρουσιάσει διάφορες παραγωγές χρησιμοποιώντας όλη την γκάμα των οικιακών ηλεκτρονικών συσκευών.
Με το εργαστήριο για παιδιά, επιχειρούν ν΄αποδείξουν ότι ο ακριβός εξοπλισμός δεν είναι ο μόνος τρόπος για να κάνει κανείς μουσική, αντίθετα, το μόνο που χρειάζεται, είναι αντικείμενα της καθημερινότητας και διάθεση για ν΄ανακαλύψει κανείς νέους τρόπους κατασκευής οργάνων. Η δράση τους μπορεί να περιγραφεί με τέσσερις λέξεις: παιχνίδι-πειραματισμός- λάθος- δοκιμή.
Η ιδέα για το παιδικό εργαστήριο δημιουργήθηκε όταν οι Staalplat Soundsystem διέκριναν τον ενθουσιασμό των παιδιών με την "ανορθόδοξη" χρήση οικιακών συσκευών κατά τη διάρκεια των παραστάσεων τους οι οποίες συνήθως περιέχουν παράξενες...«ορχήστρες μηχανών», κατασκευασμένες από πληθώρα «τυχαίων» αντικειμένων. Μετά την πρόσκληση του Avanto Festival του Ελσίνκι, το πρώτο παιδικό εργαστήριο πραγματοποιήθηκε το 2005 κι έκτοτε βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη.
Το Herz Festival, στο πλαίσιο του οποίου πραγματοποιείται το παιδικό εργαστήριο των Staalplat Soundsystem, προσφέρει μια ευρεία αναπαράσταση ηχητικών και οπτικοακουστικών δρωμένων. Πέρα από τις συναυλίες των προσκεκλημένων μουσικών σε τετραφωνικό ηχητικό περιβάλλον, το φεστιβάλ περιλαμβάνει επίσης προβολές οπτικοακουστικών έργων, μια έκθεση-περφόρμανς κ.α.

Πηγή: Το Βήμα
http://hertzfestival.com/

«Λέμε όχι στην παραίτηση... »

Ιστορίες για Κρουστά

Ο Βασίλης Βασιλάτος μιλά, με αφορμή τη συναυλία του με το συγκρότημα «Ιστορίες για Κρουστά», στις 21/1, στο Μέγαρο Μουσικής

Σ' ένα πρόγραμμα γεμάτο τραγούδια, ρυθμό, παλμό και παράδοση, προσκαλούν ο Βασίλης Βασιλάτος και το συγκρότημα «Ιστορίες για Κρουστά», στις 21 του Γενάρη (9μμ), στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
«Πρόθεσή μας είναι να κάνουμε μια συναυλία που ξεκινάει σαν μια γιορτή, σαν ένας θίασος ανθρώπων που στήνουν κάπου μια σκηνή και αρχίζουν να λένε μια ιστορία με τα τραγούδια τους», αναφέρει ο Β. Βασιλάτος. «Θέλουμε να κάνουμε τον κόσμο να συμμετέχει σε μια βραδιά που θα καταλήξει σ' ένα πανηγύρι όπου θα παίζουμε όλοι μαζί μουσική». Με σπουδές στη μουσική και στα συμφωνικά κρουστά και εξειδίκευση στα λάτιν, παραδοσιακά και έθνικ κρουστά, ο Β. Βασιλάτος έχει συνεργαστεί με Ελληνες και ξένους μουσικούς, συνθέτες και τραγουδιστές, τόσο δισκογραφικά όσο και σε συναυλίες, στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εχει συμμετάσχει σε γκρουπ τζαζ, αβανγκάρντ, λάτιν και φλαμένκο - ανάμεσά τους και οι «Συνήθεις Υποπτοι» των οποίων υπήρξε βασικό μέλος - ενώ είναι ιδρυτής και επικεφαλής του πρωτοποριακού σχήματος «Ιστορίες για Κρουστά». Με αφετηρία και επίκεντρο τα κρουστά, η ελληνική και η βαλκανική παράδοση συναντιούνται με το ελληνικό τραγούδι και τους ήχους της παγκόσμιας μουσικής και φιλτράρονται μέσα από τον προσωπικό ήχο του γκρουπ. Συνδυάζοντας κάθε λογής κρουστά με άλλα όργανα και φωνές, δημιουργούν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα, μέρος της οποίας γίνεται και το κοινό.
Το συγκρότημα απαρτίζουν:
Κλαρινέτο - φωνή: Ελλη Βασιλάτου, Ακορντεόν: Νίκος Παπαναστασίου, Βιολί: Claudia Rossini, Κιθάρα - φωνή: Γιάννης Σιφναίος, Μπάσο: Σταύρος Ράπτης, Κρουστά: Βασίλης Βασιλάτος. Percussion System: Ξένια Κατσικοκέρη, Παναγιώτης Βρυζάλας, Χάρης Νείλας, Νικολέττα Ρουσογιάννη, Ιράνα Σάμιτα, Στράτος Κρυσταλλίδης. Συμμετέχει: Χαρίτωνας Χαριτωνίδης (γκάιντα)

.

«Θα παρουσιάσουμε αυτό το πανηγύρι που κάνουμε στις συναυλίες μας», λέει ο Β. Βασιλάτος.

Η "Τόσκα" από την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Μέγαρο

Η Τόσκα, η λατρεμένη όπερα του Πουτσίνι που γεμίζει ασφυκτικά τα μεγαλύτερα θέατρα σε όλο τον κόσμο κάθε φορά που παρουσιάζεται, σηκώνει την αυλαία της σήμερα 16 Ιανουαρίου, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

‘Ενα από τα «χίτ» της Εθνικής Λυρικής σκηνής όπως έχει χαρακτηριστεί επιστρέφει με τις σκηνοθετικές εκπλήξεις του Νίκου Πετρόπουλου που αφήνουν την πλοκή να εκτυλιχτεί υπό τους κανόνες ενός φιλμ νουάρ.

« Η Τόσκα έχει θεωρηθεί ο πρόδρομος του κινηματογράφου. Θα μπορούσε δηλαδή να ήταν και ταινία. Η συγκεκριμένη παράσταση είναι ένα ασπρόμαυρο φίλμ επί σκηνής» δήλωσε ο σκηνοθέτης, Νίκος Πετρόπουλος.

«Η δράση του έχει μεταφερθεί στην Ρώμη του 1942 αλλά έχει κανείς την εντύπωση ότι βγαίνει από το σήμερα» λέει χαρακτηριστικά ο Λουκάς Καρυτινός, που διευθύνει την ορχήστρα της όπερας.
«Ο Πουτσίνι βασίζει την όπερα του σε καθαρά ρεαλιστικά θεμέλια. Τον ενδιαφέρει όχι το τι αισθάνονται οι ήρωες αλλά το τι πράττουν. Ήθελε να κάνει μια όπερα η οποία να μην θυμίζει όπερα», συνεχίζει.Με αυτόν τον τρομερό αφηγηματικό, ρεαλιστικό τρόπο, ο Πουτσίνι καταφέρνει μέσα στο έργο του να προβάλει όλα τα ανθρώπινα πάθη, όπως είναι ο έρωτας, η ζήλια, η διεστραμμένη λαγνεία και η πίστη στη φιλία.
Η πλοκή μεταφέρεται στη Ρώμη, παρωδία ανοχύρωτης πόλης, γεμάτη πρόσφυγες, κατασκόπους, διπλούς πράκτορες, πληροφοριοδότες, συνεργούς Γερμανών, δοσίλογους, βασανιστές, φυγάδες. Μέσα στον πάταγο των συμμαχικών βομβαρδισμών, η Τόσκα μετατρέπεται σε ρεαλιστικό ιστορικό δράμα.
«Έζησα για την τέχνη, έζησα για τον έρωτα, ποτέ δεν έβλαψα ζωντανή ψυχή», τραγουδά η αριστουργηματική ηρωίδα του Πουτσίνι που στην παράσταση ενσαρκώνει η Τιτσιάνα Καρούζου εναλλάξ με την Τσέλια Κοστέα.
Η Φλόρια Τόσκα, διάσημη τραγουδίστρια όπερας, είναι ερωτευμένη με τον ζωγράφο Μάριο Καβαραντόσσι. Ο Μάριο Καβαραντόσι είναι ο πνευματώδης νέος, ο εραστής, ο οποίος δεν αναλώνεται όμως μόνο σε έρωτες και πάθη.
Ο Βαρόνος Σκάρπια, αρχηγός της αστυνομίας, συλλαμβάνει τον Καβαραντόσσι, που παρείχε άσυλο σε έναν πολιτικό φυγά.Ο Σκάρπια, αντιπροσωπεύει το παντοδύναμο αλλά και σκοτεινό πρόσωπο της εξουσίας και καταδιώκει με πάθος τους αντιστασιακούς. Οταν η Τόσκα εκλιπαρεί τον Σκάρπια να απελευθερώσει τον εραστή της, εκείνος δέχεται, αλλά υπό έναν όρο, να υποκύψει στις σεξουαλικές του ορέξεις. Η Τόσκα συμφωνεί να ενδώσει στον Σκάρπια, ωστόσο την κρίσιμη στιγμή τον εκδικείται. Όμως, ο Καβαραντόσσι δεν γυρνά στο πλευρό της ποτέ πια…Τότε η Τόσκα η γυναίκα που ζει με πάθος και κάνει τα πάντα για να σώσει τον εραστή της αυτοκτονεί.
“Η ομορφιά είναι πως κάθε βράδυ είναι μια άλλη παράσταση ποτέ δεν είναι η ίδια” αναφέρει ο Νίκος Πετρόπουλος.Από το 1900 ως σήμερα, κατά τη διάρκεια ενός ολόκληρου αιώνα, η «Τόσκα» δεν σταμάτησε να παρουσιάζεται σε ολόκληρο τον κόσμο με την ίδια επιτυχία.
Στο ρεπερτόριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής μπήκε στις 27 Αυγούστου 1942, μεσούσης της γερμανικής κατοχής, με την 19χρονη τότε Μαρία Κάλλας στον κεντρικό ρόλο.
Φέτος, η παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για οκτώ παραστάσεις.

Τόσκα  Όπερα σε τρεις πράξεις

Μουσική Τζάκομο Πουτσίνι, Ποιητικό κείμενο Τζουζέππε Τζακόζα, Λουίτσι Ίλλικα
Βασισμένο στο θεατρικό του Βικτοριέν Σαρντού
Μουσική Διεύθυνση : ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΥΤΙΝΟΣ
Σκηνοθεσία- Σκηνικά- Κοστούμια : ΝΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
Φωτισμοί : ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Διευθυντής Χορωδίας : ΝΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Διεύθυνση Παιδικής Χορωδίας : ΡΟΖΗ ΜΑΣΤΡΟΣΑΒΒΑ
Βοηθός μαέστρου : ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΟΝΤΕΣΑΝΤΟΣ
Βοηθός σκηνοθέτη : ΙΩΝ ΚΕΣΟΥΛΗΣ Μουσική προετοιμασία (σολίστ) : ΔΟΜΝΑ ΧΑΛΑΡΗ – ΦΡΙΞΟΣ ΜΟΡΤΖΟΣ – ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ ΑΛΙΣΑΦΗΣ
Μουσική προετοιμασία (χορωδίας) : ΕΡΜΙΟΝΗ ΝΑΣΤΟΥ
Floria Tosca : TIZIANA CARUSO (16, 19, 22, 25/1) – ΤΣΕΛΙΑ ΚΟΣΤΕΑ (18, 21, 23/1)
Mario Cavaradossi : STUART NEIL(16, 19, 22, 25/1) - RUBENS PELIZZARI (18, 21, 23/1)
Scarpia` : ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΛΑΤΑΝΙΑΣ (16, 19, 22, 25/1) - ALBERTO GAZALE (18, 21, 23/1)
Angelotti : ΤΑΣΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)
Il Segrestano : ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΤΑΜΠΟΓΛΗΣ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)

Sciarrone : ΠΑΥΛΟΣ ΣΑΜΨΑΚΗΣ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)
Un Pastore : ΠΕΝΥ ΡΙΖΟΥ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)
Carceriere : ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΜΒΡΑΖΗΣ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)
Spoletta : ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΔΕΛΛΑΤΟΛΑΣ (16, 18, 19, 21, 22, 23, 25/1)
Συμμετέχει η παιδική χορωδία «ROSARTE»
Ορχήστρα και Χορωδία Εθνικής Λυρικής Σκηνή
ςΔιεύθυνση χορωδίας Νίκος Βασιλείου

Διεύθυνση παιδικής χορωδίας Ρόζη Μαστροσάββα

"Για τις μέρες του Γενάρη αυτουνού"

«Ολα μικρά κι όλα μεγάλα, είπα θα παίξω κι ό,τι βγει, αυτά δε μοιάζουνε με τ' άλλα κι ας τα 'χω όλα ξαναδεί»: ο στίχος «αυτοβιογραφεί» τον Μεράντζα, είναι όμως του Οδυσσέα Ιωάννου

Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ Γ. ΜΕΡΑΝΤΖΑ
Της ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
 Είκοσι πέντε χρόνια είχε να βγάλει προσωπικό δίσκο ο Γιώργος Μεράντζας, αυτός ο Ηπειρώτης «ιερουργός» που μαζί με τη Μαρία Δημητριάδη μεταλαμπάδευαν κάποτε στη γενιά της Μεταπολίτευσης τα «Τροπάρια για Φονιάδες» των Θάνου Μικρούτσικου και Μάνου Ελευθερίου.
Και τώρα που κυρίως αυτή η γενιά βάλλεται για τη μετέπειτα πορεία της και που η εποχή είναι μ' έναν άλλον τρόπο δυσνόητη και σκοτεινή, ο Μεράντζας επανέρχεται, διατηρώντας αλώβητα τα ερμηνευτικά του όπλα και τα πολιτικά του αντανακλαστικά.
«Ολα είναι εδώ», είναι ο αμφίσημος τίτλος του δίσκου του. Κυκλοφορεί από την ετικέτα «μικρός ΗΡΩΣ» (της Legend), με παραγωγό τον Αγγελο Σφακιανάκη. Ανάμεσα στα 13 τραγούδια, τα 8 είναι καινούργια, φτιαγμένα από σπουδαία δίδυμα δημιουργών (ο Θάνος Μικρούτσικος συνεργάστηκε ξανά με τον Μάνο Ελευθερίου αλλά και με τον Μιχάλη Γκανά, ο Κώστας Λειβαδάς με τον Θοδωρή Γκόνη και τον Οδυσσέα Ιωάννου κι ο Ντάσο Κούρτι με τον Γιώργο Κατάρα και την Αγγελική Κοτσά) ή από, εξίσου ξεχωριστούς, τραγουδοποιούς (Σωκράτης Μάλαμας, Διονύσης Τσακνής). Τα υπόλοιπα πέντε εκπροσωπούν ιστορικές στιγμές για το ελληνικό τραγούδι: «Πώς να σωπάσω», «Λέιλιμ Λέι», «Παλιά καλοκαίρια», «Είσαι η Πρέβεζα και το Κιλκίς» και το παραδοσιακό «Τι να της κάνω της καρδιάς».
Οι φανατικοί του Μεράντζα, από το 2006 που ξανάρχισε τις σποραδικές εμφανίσεις, με σταθερούς συμμάχους τρεις σπουδαίους μουσικούς (Β. Κετεντζόγλου, Απ. Βαγγελάκης, Ντ. Κούρτι), έχουν διαπιστώσει την ικανότητά του να «οικειοποιείται» μ' έναν τρόπο μοναδικό ακόμα και τραγούδια που πέρασαν στη συλλογική μας μνήμη με ερμηνείες σαν του Ξυλούρη. Ξέρουν επίσης πως μπορεί «να αναβαθμίζει ακόμα και μέτρια ή απλώς καλά τραγούδια», όπως επισήμανε χθες ο Γιάννης Τριάντης στην παρουσίαση του δίσκου, στον «Ιανό».
Πρώτος μίλησε ο Θάνος Μικρούτσικος για να ανακαλέσει, αρχές '74, σε μια συναυλία του Λεοντή, την πρώτη του συνάντηση με τον Μεράντζα, «ευθυτενή, όμορφο, να τραγουδάει εντυπωσιακά εκφραστικός (...)». Κι ακόμα τις 1.800 κοινές τους συναυλίες, τα τεράστια ακροατήρια και το λευκό κοστούμι του... Ομάρ Σαρίφ - σήμα κατατεθέν σε μια ταινία, το δανείστηκε ο Μεράντζας από ένα βεστιάριο εν όψει μιας συναυλίας στις Βρυξέλλες. Μίλησε όμως και για τη γενιά του ο Μικρούτσικος, η οποία τώρα κατηγορείται, αλλά κάποτε υπήρξε «η πρώτη που αντιμετώπισε τα πράγματα πολυεπίπεδα». Κι άλλωστε «σε κάθε γενιά ένα κομμάτι ενσωματώνεται, ένα ακροβατεί και ένα απομονώνεται».
Συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο Θανάσης Σκαμνάκης αντιμετώπισε την παρουσία του Μεράντζα παράλληλα με την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα κάθε εποχής. Μιλώντας για την «τόλμη που διασώζει την εποχή» και «διαρρηγνύει τις βεβαιότητες της "αφασίας", σ' έναν καιρό που ουδείς μπορεί να προσποιείται τον αθώο», όρισε ως τέτοια τόλμη την τέχνη και ως τόσο τολμηρό τον Μεράντζα που επιστρέφει για να πιστοποιήσει ότι «θα 'ρθει καιρός που θα φανούν οι κήρυκες κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι».
Για τη φωνή του Μεράντζα, «πλατιά και καθαρή σαν ηπειρώτικο πρόσωπο, λυγμική, λυρική και ταυτόχρονα επική, εξίσου σαγηνευτική και στις χαμηλότερες κλίμακες», και την ικανότητά του πρωτίστως να ομνύει στην «εξόριστη» συγκίνηση αναφέρθηκε ο Γιάννης Τριάντης, επισημαίνοντας πως ουσιαστικά ποτέ δεν απουσίαζε αφού «θα αρκούσαν κι όσα ερμήνευσε στα "Τροπάρια"».
Ο ίδιος ο Μεράντζας στα 60, με ενέργεια 25χρονου, ερμήνευσε αργότερα καινούργια και παλιότερα τραγούδια. Ξεκίνησε από τη «Δίκοπη ζωή» αφήνοντας να ταξιδέψει ξανά στο κέντρο της ταραγμένης πόλης ο αειθαλής στίχος: «Απ' το κακό και τ' άδικο διωγμένο κι όπως ενήστευες τη δίκοπη ζωή, σε βρήκα ξαφνικά σημαδεμένο...».Πηγή: Ελευθεροτυπία

«Ο Μάνος Χατζιδάκις συναντά την τζαζ»

Μια μετάφραση στη γλώσσα της τζαζ μερικών από τις πιο γνωστές μελωδίες του Μάνου Χατζιδάκι
Από την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής & το Κουιντέτο του Δημήτρη Καλαντζή
Διευθύνει ο Μίλτος Λογιάδης.
Σάββατο 15 Ιανουαρίου (8.30 το βράδυ) Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος

Την τζαζ διάσταση στη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι επιχειρούν να ανιχνεύσουν η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Μίλτο Λογιάδη και το Κουιντέτο του Δημήτρη Καλαντζή που εμφανίζονται μαζί στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος, το Σάββατο 15 Ιανουαρίου στις 8.30 το βράδυ. Αυτή η άκρως ενδιαφέρουσα μουσική συνάντηση εντάσσεται στο πλαίσιο των «Μετατροπιών», του νέου ετήσιου Κύκλου προγραμμάτων που συνδιοργανώνουν το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Καμεράτα, ο οποίος υποστηρίζεται από την χορηγία του Δημήτρη Δασκαλόπουλου. Η σειρά εγκαινιάστηκε τον περασμένο Οκτώβριο με την ιδιαίτερα επιτυχημένη εκδήλωση «Café Zimmerman».Συνδυάζοντας διαφορετικά είδη μουσικής, τεχνικής αλλά και τεχνοτροπίας, το δημοφιλές σύνολο εγχόρδων της Καμεράτα θα συμπράξει με τους διακεκριμένους έλληνες jazzmen του συγκροτήματος του Δημήτρη Καλαντζή: τον Τάκη Πατερέλη (σαξόφωνο), τον Ανδρέα Πολυζωγόπουλο (τρομπέτα και φλικόρνο), τον Γιώργο Γεωργιάδη (μπάσο), τον Αλέξανδρο-Δράκο Κτιστάκη (τύμπανα) και βέβαια τον ίδιο τον Δημήτρη Καλαντζή (πιάνο). Το γνωστό Κουιντέτο εκπέμπει το δικό του εντελώς ιδιαίτερο σήμα στον χώρο της ελληνικής τζαζ σκηνής εδώ και καιρό, παρουσιάζοντας εμπνευσμένες μεταγραφές ελληνικών και ξένων τραγουδιών από πρόσφατες ή παλαιότερες δεκαετίες.

"Δίφωνο άφωνο"

Tη Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011, η εταιρεία Best End, ιδιοκτησίας του Ομίλου Γιαννίκου, ανακοίνωσε το κλείσιμο του ιστορικού μουσικού περιοδικού «Δίφωνο».
Οι εργαζόμενοι και οι συντάκτες σε αυτό έδωσαν στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση. Τη δημοσιεύουμε μαζί με μηνύματα στήριξής τους από τον καλλιτεχνικό κόσμο, που συνεχώς δημοσιεύονται.
«Το «Δίφωνο» κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία. Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του «Διφώνου», θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος, λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό. Οι συντάκτες του «Διφώνου» παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το «Δίφωνο» δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».

"Στις παρυφές της πόλης"

 

Μέσα από χωματένιους δρόμους

που οδηγούν στον ουρανό ….

Μια ξεχωριστή παράσταση την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου, 8.30μμ στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος.

Η καταξιωμένη φλαουτίστα και συνθέτης Στέλλα Γαδέλη παρουσιάζει τη μουσική και τα τραγούδια της ...

Η Στέλλα Γαδέδη, εκτός από καταξιωμένη φλαουτίστα είναι και μια αναγνωρισμένη, πολυσχιδής συνθέτης με πολύ σημαντικές συνεργασίες στο ενεργητικό της (Αινιάν, Artaud, Χατζιδάκις, Μαμαγκάκης, Παπαϊωάννου, Σαββόπουλος, Χρήστου, Κουνάδης κ.ά.) που μετρά ήδη επτά άλμπουμ στη δισκογραφία, εμπνευσμένα από την ποίηση, το θέατρο, τα διαφορετικά είδη μουσικής (από την κλασική έως την λαϊκή). Τα δύο πιο πρόσφατα ορίζουν και το πρόγραμμα της ξεχωριστής παράστασής της στο Μέγαρο Μουσικής – τη Δευτέρα 17 Ιανουαρίου, στις 8.30 το βράδυ, στην Αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος – που η ίδια έχει ονομάσει «Στις παρυφές της πόλης», εκεί όπου χρόνια τώρα κατοικεί δημιουργώντας απρόσκοπτα τις ιδιαίτερες μελωδίες της.

Τη βραδιά αυτή η Στέλλα Γαδέδη θα παρουσιάσει – όντας στο πιάνο αλλά και ως ερμηνεύτρια - τη μουσική και τα τραγούδια της από το «Πάντως ήταν νύχτα», έργο βασισμένο σε πεζά κείμενα και στίχους ποιημάτων του Γιάννη Ρίτσου που επέλεξε η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, το «Λα Πουπέ» σε στίχους του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη που συνέθεσε για την ομώνυμη θεατρική παράσταση της Άννας Κοκκίνου καθώς και τον λαϊκού ύφους Κύκλο τραγουδιών «Μona Lisa» σε απόδοση της νέας τραγουδίστριας Αντιγόνης Μπούνα. Το φωνητικό σύνολο συμπληρώνει η χαρισματική, σύγχρονη τραγουδοποιός κι ερμηνεύτρια Ευσταθία. Συμμετέχει οκταμελής σύγχρονη ορχήστρα σε ενορχήστρωση και επιμέλεια Άκη Κατσουπάκη και ο ηθοποιός Δημήτρης Καταλειφός σε ρόλο αφηγητή. Η παράσταση επενδύεται εικαστικά από τα video art της Ελένης Κυρμιζάκη.
Η παράσταση ανήκει στον Κύκλο Σύγχρονοι Περφόρμερ της Σειράς Γέφυρες που διευθύνει ο συνθέτης Δημήτρης Μαραγκόπουλος.

Η Στέλλα Γαδέδη έγραψε το «Πάντως ήταν νύχτα» το 2003, μετά από παραγγελία της Ορχήστρας των Χρωμάτων, στο πλαίσιο μιας παράστασης που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη μ’ ένα πιάνο, ένα σαξόφωνο, κοντραμπάσο και φωνή. Η μουσική και τα τραγούδια αυτού του έργου που σήμερα παρουσιάζονται συνοδεία μιας μικρής τζαζ ορχήστρας (όπως η ίδια αρχικά το είχε φανταστεί), εμπνέονται από το λόγο του Γιάννη Ρίτσου: τα πεζά κείμενά του από τα βιβλία Ο Γέροντας με τους Χαρταετούς (Κέδρος 1985) και Αρίοστος ο Προσεχτικός αφηγείται στιγμές του βίου του και του ύπνου του (Κέδρος, 1982) αλλά και από στίχους ποιημάτων του από τις συλλογές Εαρινή Συμφωνία, 1938 («Πλάθοντας Άνθη», «Άκου, άκου τις οπλές», «Ξεχασμένοι ξεχαστήκαμε»), Περσεφόνη, 1965-70, («Κει πέρα τίποτα δεν ταράζει τη σιωπή»), Σημειώσεις στα περιθώρια του Χρόνου, 1938-42 («Ένα άστρο φέγγει»), Πυραμίδες, 1935 («Βράδυ θαμπό») που θα διαβάσει ο Δημήτρης Καταλειφός.

"Σαν σήμερα στη μουσική... Γιάννης Χρήστου "

Σαν σήμερα το 1926 γεννιέται ο Γιάννης Χρήστου, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες και φιλοσόφους της μουσικής του 20ού αιώνα, διεθνώς γνωστός ως Jani Christou.

Κύριο χαρακτηριστικό της ζωής και του έργου του ήταν οι έντονες φιλοσοφικές και μεταφυσικές του ανησυχίες, τις οποίες συσχέτιζε άμεσα με την μουσική, προσπαθώντας να αναδείξει την πανανθρώπινη θρησκευτική, μεταφυσική και μυστικιστική της διάσταση, πέραν από ιστορικές περιόδους, τεχνοτροπίες, πολιτισμούς και συγκεκριμένα θρησκευτικά δόγματα. Πέθανε επίσης σαν σήμερα το 1970 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

διαβάστε περισσότερα

"Η μελωδία της απληστίας "

του Ισαάκ Σούση
Για γενιές Ελλήνων το τραγούδι υπήρξε βιωματική ύλη, σημείο αναφοράς, διέξοδος, ανάσα. Ασφαλώς η αφέλεια ενός κόσμου που αγνοούσε όπως και αγνοεί τους μηχανισμούς παραγωγής και εμπορευματοποίησής του έπαιξε τον πρώτο ρόλο στη διάδοσή του, στο πόσο προσφιλές υπήρξε και στο πόσο συνδέθηκε με κάθε πτυχή ενός βίου που εκ των υστέρων ανακαλύπτουμε ότι ήταν κι αυτός αγορασμένος.
Μύρια όσα επενδύθηκαν στο τραγούδι κι από την τράπεζα των ονείρων και από την ανίερη φύση των ανθρώπων που καταπατά ότι συντηρεί την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση του γούστου, της επιλογής , της ψυχικής μας προβολής πάνω σε έναν κοινό τόπο που ναι μεν τον δημιούργησαν άλλοι αλλά μας χώρεσε όλους. Δεν υπήρξε άλλη μορφή έκφρασης για τον ψυχοτροπισμό των Ελλήνων πιο ενωτική και πιο διαιρετική, πιο ανυψωτική και πιο εκχυδαϊσμένη που να έχει αυτή την δημόσια λειτουργία. Όπως οι ομορφιές του τόπου έγιναν στερεότυπα της διαφήμισης και ανούσιες βερμπαλιστικές αναφορές, σημεία στιγμιαίας στάθμευσης, εικόνες και τοπικό χρώμα προς πώληση έτσι και το τραγούδι συνδέθηκε στην πορνική εξέλιξη και έκβαση όσων θρέψανε τον ιδεαλισμό και τις φαντασιώσεις μας. Το πόσο ψευδαισθήσεις ήταν αυτές οι πρώτες αναπαλλοτρίωτες νεανικές μας αισθήσεις μένει να το αποδείξει το μέλλον αλλά το ότι ήταν ζωτικές το αντιλαμβανόμαστε πλήρως στο τραυματισμένο παρόν.

Δυο χρόνια απουσίας...

Δύο χρόνια συμπληρώνονται σήμερα  από τον  θάνατο, της  Μαρίας Δημητριάδη.
Η  Μαρία Δημητριάδη υπήρξε μια από τις σημαντικότερες και πιο εκφραστικές Ελληνίδες τραγουδίστριες, που έβαλε το στίγμα της στο πολιτικό τραγούδι.
Ερμήνευσε μοναδικά στίχους κορυφαίων ποιητών ...
ήταν ασυμβίβαστη, δυναμική και συνάμα τρυφερή, με  μεγάλο ερμηνευτικό εύρος!

 

 

"Οι ορχήστρες δεν ξέρουν αν θα υπάρχουν σε ένα χρόνο"

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ME TON ΣΥΝΘΕΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΛΥΓΝΟ
Επιμέλεια: Λιάνα Μαλανδρενιώτη απο την "Εποχή"

Στη διάρκεια της αντίξοης αλλά και συναρπαστικής πορείας τής Έντεχνης Ελληνικής Μουσικής, από τα ελευθέρα Επτάνησα αρχικά και στη συνέχεια στο ελεύθερο ελληνικό κράτος, αναδύθηκαν κινήματα, ρεύματα και τάσεις, ανάλογα με τις αισθητικές επιταγές της δυτικής μουσικής αλλά και με τις εγχώριες κοινωνικοπολιτιστικές αξίες και παραδόσεις. Στη δημιουργία τους συμμετείχαν πολλοί και σημαντικοί έλληνες συνθέτες, με έργα, που σύντομα έφθασαν και ξεπέρασαν πολλές φορές τη μακρόβια δυτική μουσική. Η γνωριμία μας, όμως, η κατανόηση και η απόλαυση αυτών των έργων οφείλεται στους ερμηνευτές και εν πολλοίς στους μουσικολόγους μελετητές που ενδελεχώς μελετούν ανακαλύπτουν και φέρνουν στο φως πολύτιμες σελίδες του μουσικού μας πολιτισμού. Κάθε έργο είναι άρρηκτα δεμένο με την εκτέλεσή του, για να επιτευχθεί η ακρόασή του στο κοινό.
Εύλογα, λοιπόν, σήμερα σε καιρό γενικευμένης κρίσης, όχι μόνο οι φιλόμουσοι αλλά και όλοι όσοι ενδιαφέρονται για το μουσικό μας πολιτισμό αναρωτιούνται για την τύχη των ελληνικών έργων: μένουν στο συρτάρι, εκτελούνται, τι τύχη έχουν οι εκτελεστές, τι γίνεται με τις ελληνικές ορχήστρες;

Για όλα αυτά και πιο συγκεκριμένα για της Ελληνικές Ορχήστρες και τα ελληνικά έργα, η «Εποχή» συνομίλησε με τον συνθέτη και εκδότη του περιοδικού της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών «μουσικής Πολύτονον».

Στην εποχή της κρίσης που ζούμε, πώς βλέπετε τη σημερινή πραγματικότητα της ελληνικής μουσικής;
Η κρίση σίγουρα παίζει το ρόλο της, όμως το θέμα της ελληνικής μουσικής δημιουργίας πρέπει να το δούμε και ανεξάρτητα από αυτή. Τα τελευταία δέκα με είκοσι χρόνια έγιναν πολλά, αλλά νομίζω ότι πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερα. Υπάρχουν συσσωρευμένα χρόνια προβλήματα -κυρίως θεσμικά- που κάποτε επιτέλους πρέπει να λυθούν, αν θέλουμε πραγματικά να πούμε ότι αφήσαμε οριστικά πίσω μας την εποχή της μιζέριας όπου η λεγόμενη «λόγια» μουσική στη χώρα μας φυτοζωούσε μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Βέβαια οι στιγμές που περνάμε δεν είναι και οι πιο εύκολες για να γίνει κάτι τέτοιο.

" Αλλά δεν κατάφεραν να μου κλέψουν τη μουσική !!! "

Προχωράει ο μουσικος στην έρημο, πάνω σε μια καμήλα, και του επιτίθενται κάποιοι ληστές. Ακολουθεί συμπλοκή, και ο ταξιδευτής καταλήγει αναίσθητος και χτυπημένος. Μετά από ώρες συνέρχεται και κοιτάει γύρω του: η καμήλα μισοπεθαμένη, τα υπάρχοντά του εξαφανισμένα, το σώμα του τραυματισμένο. Και λέει: "-Μου σκότωσαν το ζώο, μου πήραν τα λεφτά, μου μάτωσαν το πρόσωπο, μου έκλεψαν τα ρούχα". Ύστερα γυρνάει και βλέπει παραπεταμένη τη λύρα του. Με όση δύναμη του έχει μείνει, φτύνοντας λάσπες και αίματα, καταλήγει γελώντας:

"- Αλλά δεν κατάφεραν να μου κλέψουν τη μουσική".

"Καλή χρονιά ! γεμάτη απο μουσική !"