Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Μαθήματα φλάουτου από τον Σπύρο Παπικινό στο Τροφώνιο Ωδείο


Το Φεφρουάριο αρχίζουν τα μαθήματα φλάουτου απο το συνεργάτη του Ωδείου μας καταξιωμένο καλλιτέχνη
και έμπειρο καθηγητή Σπύρο Παπικινό.


Βιογραφικά
Ο ΣΠΥΡΟΣ Α. ΠΑΠΙΚΙΝΟΣ μετά τις πρώτες του μουσικές
σπουδές στην Κέρκυρα, συνέχισε στο Ελληνικό Ωδείο
Αθήνας από το οποίο αποφοίτησε παίρνοντας δίπλωμα
με άριστα και Α΄ Βραβείο. Στη συνέχεια μελέτησε φλάουτο με καθηγητή τον W.Freivogel και μουσική δωματίου
με τους C.Florea και C.P.Hahn στο Conservatorio Professional
de musica
στην Tarragona της Ισπανίας.
‘Εχει μακρόχρονη δραστηριότητα στο χώρο της μουσικής δωματίου
με πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ηχογραφήσεις για το ραδιόφωνο,εμφανίσεις στην τηλεόραση και πλούσια δισκογραφική παρουσία.

Τρίτη 20 Ιανουαρίου 2009

20 χρόνια ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ-7η εκδήλωση "Οι μαθητές παίζουν ρομαντικούς συνθέτες"

Αφιέρωμα στη Ρομαντική περίοδο από τους μαθητές της Σχολής Πιάνου και της σχολής Κλασικής κιθάρας

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ


F. Schubert

Κωσταντία Διαμαντοπούλου(πιάνο)

θέμα από την«The unfinished symphon »

D.Aguado

Γιάννης Κεράστας(κιθάρα)

«Αndante»

Χάρης Αίσωπος (κιθάρα)

«Αllegro»

Σπύρος Σωτήρχαινας (κιθάρα)

«Etude»

R. Schumann

Iωάννα Καρβούνη (πιάνο)

«Joyous Farmer»

Δέλια Δραγώγια Ειρήνη Σόλια(πιάνο για 4 χέρια)

«Traumerei»

Μαργαρίτα Κώτσου (πιάνο)

«Knight Rupert»

F.Tarrega

Χρήστος Φραγκούλης (κιθάρα)

«Etude»

Ζωή Ευαγγελίου (κιθάρα)

«Τango»

F.Mendelsoohn

Ολυμπία Μπίμη(πιάνο)

«Presto agitato » οp.53, No 3

F.Sor

Ανδρέας Μπούρας(κιθάρα)

«Etude»

Θάνος Κρυονερίτης(κιθάρα)

«Ετude»

F.Chopin

Ηώ Κουτσοθόδωρου (πιάνο)

«Valse» op.34, No 2

Θανάσης Σαράντης (πιάνο)

«Prelude»op.28. Νο 15

Γεωργία Μήτραινα (πιάνο)

«Valse» οp. 64 Νο 1

I.Albeniz

Κωνσταντίνος Ζώτας

"Asturias"


Τα κείμενα διαβάζει η Γιάννα Νάχα μαθήτρια του

Θεατρικού εργαστηριού του Ωδείου


Επιμέλεια κειμένων-προβολής & εκδήλωσης

Παναγιώτα Καρακούση


ΔΙΔΑΞΑΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

Πιάνο: Σπύρος Γκεζερλής

Παναγιώτα Καρακούση ,Κατερίνα Μπότση

κιθάρα: Κώστας Κηρολύτης




Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009

Τα παιδιά του ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟΥ ζωγραφίζουν θέματα από το μουσικό έργο του Saint Saens "Καρναβάλι των ζώων" την ΚΥΡΙΑΚΗ 18/1/09 & ώρα 11π.μ.

Την ΚΥΡΙΑΚΗ 18 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ώρα 11π.μ. στην αίθουσα του ΤΡΟΦΩΝΙΟΥ ΩΔΕΙΟΥ όσα παιδιά θέλουν, μπορούν να ζωγραφίσουν μια ζωγραφιά που θα έχει σχέση με τα διάφορα κομμάτια που θα ακούσουν από το «Καρναβάλι των ζώων»

του Σαιν - Σανς **να έχουν μαζί τους χαρτί (Α4) ακουαρέλας και ό,τι χρώματα θέλουν (μπογιές-μαρκαδόρους κ.α.) Οι ζωγραφιές των παιδιών θα σαρωθούν και θα προβάλλονται σε μια μεγάλη οθόνη στην αίθουσα φίλων της Μουσικής (ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣΑΘΗΝΩΝ) (με powerpoint) την ώρα που οι μουσικοί θα παίζουν το αντίστοιχο κομμάτι.



ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ


ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟ ΜΕΓΑΡΟ

Με το σύνολο Χάλκινων Πνευστών της ΚΟΑ



Σε έργα: Claude Debussy,Saint -Saens,Charlles Gounod,

Beatles κ.ά

ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ:Ανδρέας Πυλαρινός

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ:Έφη Αβέρωφ Μιχαηλίδου


Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009(ώρα έναρξης 11.30π.μ)

(αναχώρηση από το Ζάππειο 8.30π.μ)


ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ έως 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ


Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2009

"Να επιστρέψουμε στους Παλαιστίνιους την πατρίδα που τους κλέψαμε" λέει ο ισραηλινός μουσικός της τζαζ Γκίλαντ Ατζμον

Ο διάσημος Ισραηλινός μουσικός της τζαζ ,ο Γκίλαντ Ατζμον θα λάβει μέρος στη "μεγάλη νύχτα της τζαζ" το Σάββατο 17 Ιανουαρίου στις 0.30 π.μ. στο ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ στην αίθουσα BANQUET. Θα παρουσιάσει αποσπάσματα κυρίως απο το τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο "Refuge", στο οποίο συνδυάζει τη τζαζ με την έθνικ.

Ο Γκίλαντ Άτζμον έδωσε συνέντευξη στη Ματούλα Κουστένη που
δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σήμερα 11-1-09.

μερικά αποσπάσματα απο τη συνέντευξη:

Ερ.Αυτές τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός δοκιμάζεται πολύ σκληρά από τις ισραηλινές επιχειρήσεις. Πώς νιώθετε;
«Νιώθω ρημαγμένος και καθόλου έκπληκτος. Γνωρίζετε ότι υποστηρίζω κάθε μορφή αντίστασης από μέρους των Παλαιστινίων. Αλλωστε, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου οι πολιτικές πρωτοβουλίες του Ισραήλ ήταν καταδικασμένες να οδηγούν πάντα σε τραγικές συνέπειες. Ο στόχος του σιωνισμού ήταν να εξασφαλίσει έναν πολιτισμένο τρόπο ζωής για τους εβραίους. Αλλά απέτυχε παταγωδώς. Η βιαιότητα με την οποία αντιδρά το Ισραήλ αγγίζει τα όρια της κτηνωδίας, αφού οδηγεί σε πολιτικές ξεκληρίσματος. Τάσσομαι στο πλευρό των Παλαιστινίων με όλη μου την καρδιά. Ονειρεύομαι ένα παλαιστινιακό κράτος μεταξύ της Μεσογείου και του Ιορδάνη ποταμού. Η ισραηλινή βαρβαρότητα αποδεικνύει ότι δεν χωρά εβραϊκό κράτος ούτε στην Παλαιστίνη ούτε πουθενά αλλού. Και ο λόγος είναι απλός: μια ταυτότητα η οποία στηρίζεται στην αντίληψη του "εκλεκτού" και στη φυλετική υπεροχή θέτει τον εαυτό της και το περιβάλλον της σε κίνδυνο».

-Και η τέχνη τι ρόλο μπορεί να παίξει τέτοιες στιγμές;
«Ο ρόλος της μουσικής όπως και των τεχνών είναι να αντιτίθενται στις μόδες και να αναζητούν την αυθεντική ομορφιά. Και η ομορφιά είναι που γεμίζει αρετή το ανθρώπινο γένος. Υπό το φως της ομορφιάς η ισραηλινή επιθετικότητα και η αμερικανική βαρβαρότητα μπορεί να καμφθούν».

-Πόσο δύσκολο ήταν για σας να εγκαταλείψετε τη γενέτειρά σας;

«Δεν ήταν και τόσο περίπλοκο. Στο κάτω κάτω ο εβραϊκός εποικισμός στην Παλαιστίνη είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Υπάρχει ελάχιστη αυθεντικότητα στην ισραηλινή κουλτούρα. Οταν ένας Ισραηλινός επιμένει να είναι αυθεντικός τρώει χούμους και ορκίζεται στα αραβικά. Ετσι λοιπόν, όπως οποιοσδήποτε άλλος Ισραηλινός, δεν ήμουν στην πραγματικότητα μέλος της περιοχής. Η Παλαιστίνη είναι μια χώρα, ενώ το Ισραήλ είναι κράτος. Οταν μου λείπει η πατρίδα μου, δηλαδή η χώρα, πηγαίνω σε ένα παλαιστινιακό ή σε ένα λιβανέζικο εστιατόριο. Εναλλακτικά μπορώ να ορκιστώ στα παιδιά μου σε μια γλώσσα που στην πραγματικότητα δεν μιλώ: τα αραβικά».

Γιατί υποστηρίζετε τον παλαιστινιακό λαό;
«Γιατί όλα είναι, καθαρά, ένα δικό μου λάθος. Είναι δική μου η ευθύνη να φέρω τους Παλαιστίνιους πίσω στην πατρίδα τους και στα σπίτια που τους έκλεψε ο παππούς μου, ο πατέρας μου και, δυστυχώς, εγώ».

-Ποια είναι η δική σας ιδανική λύση γι' αυτή την αέναη διαμάχη;
«Αποφεύγω με κάθε τρόπο τη συζήτηση περί επίλυσης του προβλήματος. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ πως παρακολουθώντας την ισραηλινή βαρβαρότητα στην περιοχή γίνεται μέσα μου απόλυτα σαφές ότι δεν υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε εβραϊκή εθνική οντότητα στην περιοχή ή οπουδήποτε αλλού. Το ισραηλινό κράτος έχει καταφέρει να αποδείξει κατηγορηματικά πως το "αγαπώ τους γείτονές μου" απέχει πολύ από το να αποτελεί μια ισραηλινή συλλογική αξία».

-Μιλώντας πάντα τόσο ανοιχτά, δεν φοβηθήκατε ποτέ για τη ζωή σας;
«Εχω δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια αρκετές απειλές, αλλά χωρίς ποτέ να συμβεί κάτι. Αλλωστε, τι κάνω; Υποστηρίζω τους Παλαιστίνιους που έχουν σφαγιαστεί και λιμοκτονούν. Θα ήταν εξαιρετικά αξιοθρήνητο εκ μέρους μου το να υπολογίζω τον εαυτό μου και να παραπονιέμαι για τους κινδύνους. Κάνω αυτό που πιστεύω. Και δεν διστάζω να πω την αλήθεια».

-Συνήθως ανταποκρίνεστε στις προκλήσεις ή απλώς τις αγνοείτε;
«Θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε μια πρόκληση που έχει επιχειρηματολογία. Ωστόσο, αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ένας σιωνιστής ή
ψευδοσιωνιστής που θα τόλμαγε να με αντιμετωπίσει σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση».

-Σας έχω ακούσει να μιλάτε για το «σύγχρονο κακό». Ποιους εννοείτε;
«Το "σύγχρονο κακό" είναι ένα διανοουμενίστικο σύστημα που μας οδηγεί στο "βασίλειο του ανέκφραστου". Δηλαδή στη σιωπή. Θέλουμε να φωνάξουμε και κάτι πάντα μας περιορίζει, λέγοντας ότι η φωνή δεν συνάδει με την ηθική. "Σύγχρονο κακό" είναι η συνεχής κακοποίηση του παλαιστινιακού λαού μέσα από εθνοκαθάρσεις. Δύο εκατομμύρια εξαθλιωμένοι άνθρωποι απομονωμένοι, που πεινάνε, βομβαρδίζονται και ο πλανήτης δεν λέει κουβέντα. Και δεν φταίει μόνο το Ισραήλ γι' αυτή την κατάσταση. Είναι ο παγκόσμιος εβραϊσμός που υποστηρίζει θεσμικά το Ισραήλ. Είναι και οι διάφοροι Γούλφοβιτς που μας οδήγησαν στο Ιράκ και μετέτρεψαν την Αμερική και τη Βρετανία σε δύναμη πυρός για το Ισραήλ.

» Είναι επίσης όλος ο δυτικός κόσμος που δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα, παρ' όλο που παρακολουθεί τη Γάζα να γίνεται σκόνη. Γενικότερα το "σύγχρονο κακό" καταλύει κάθε δικαίωμα κριτικής. Απλώς παρακολουθούμε: το οικονομικό κραχ, την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς, τον Γκρίνσπαν να "παραμυθιάζει" τους μικρομεσαίους Αμερικανούς, την απάτη των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων... Είμαστε κατεστραμμένοι άνθρωποι και φοβόμαστε ακόμα και να ψιθυρίσουμε την παντοδυναμία των σιωνιστών. Στο όνομα της ορθότητας απέχουμε από την αλήθεια. Και το χειρότερο; Οι διαπιστώσεις μας μας ωθούν στη σιωπή. Αυτολογοκρινόμαστε από το φόβο μήπως και δεχτούμε τις επιπτώσεις. Γινόμαστε άθελά μας συνεργάτες των σιωνιστών. »Λες και αγνοούμε ότι η μοίρα μας θα μπορούσε να είναι ίδια με των Παλαιστινίων. Για χάρη της πολιτικής ορθότητας και της φιλελεύθερης ιδεολογίας χάσαμε τα βασικά ένστικτα της επιβίωσης. Ολα αυτά είναι για μένα το "σύγχρονο κακό" και δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι πολύ. Διότι ξέρω πως όταν όλη αυτή η κατάσταση εκραγεί, κανείς μας δεν θα μπορεί να σταματήσει την παλίρροια της οργής».

Περισσότερα:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=99984428

Κυριακή 4 Ιανουαρίου 2009

Παλαιστίνη 2009 " ΩΣ ΤΟΝ ΥΣΤΑΤΟ ΧΤΥΠΟ"


ΩΣ ΤΟΝ ΥΣΤΑΤΟ ΧΤΥΠΟ
Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος
Στίχοι: Σαχίμ Κασέμ (Παλαιστίνιος ποιητής)
Ερμηνεία: Χαράλαμπος Γαργανουράκης
Δίσκος: Παράθυρο στη Μεσόγειο, 1983

Ίσως να στερηθώ και το ψωμί μου
ίσως το στρώμα ξεπουλήσω και τα ρούχα μου
ίσως δουλέψω σκουπιδιάρης, πετροκόπος και χαμάλης
ίσως να σωριαστώ γυμνός και πεινασμένος

Αλλά δεν παζαρεύω
ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
αντιστέκομαι
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
αντιστέκομαι.

Ίσως αρπάξεις απ' τη γη μου και την τελευταία σπιθαμή
ίσως ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου
ίσως μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου
ίσως καθήσεις πάνω απ' το χωριό μας εφιάλτης.

Αλλά δεν παζαρεύω
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
αντιστέκομαι
κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου
αντιστέκομαι.

Ίσως από τις νύχτες μου να σβήσει κάθε φως
ίσως να στερηθώ της μάνας το φιλί
ίσως στερήσεις στα παιδιά μου καινούργιο ρούχο στη γιορτή
ίσως στις μέρες μου καρφώσεις το σταυρό.

KAΛH XPONIA ;;;;;;;ΕΙΡΗΝΙΚΗ;;;;


Ο βιολιστής στη στέγη είναι ένα από τα σταθερα μοτίβα του
εξπρεσιονιστή ζωγράφου Μάρκ Σαγκάλ. Όπως σημειώνει
"όταν παρατηρεί κανείς τον βιολιστή στη στέγη δεν μπορεί να ξέρει αν την
επόμενη στιγμή θα συνεχίζει να παίζει μουσική ή θα γκρεμιστεί.
Παρά την φαινομενική αταραξία του νιώθει την ένταση στο σώμα του.
Ο βιολιστής φοβάται.
Είναι μετέωρος και φοβισμένος... σαν τον εβραικό λαό..."

Που όμως δεν έμαθε τίποτα απο την ιστορία του;;;

Εδώ και πολλά χρόνια ένας άλλος λαός, ο παλαιστινιακός είναι
στη θέση του..., ... είναι μετέωρος και βομβαρδίζεται απο παντού...