Οι εργαζόμενοι και οι συντάκτες σε αυτό έδωσαν στη δημοσιότητα την παρακάτω ανακοίνωση. Τη δημοσιεύουμε μαζί με μηνύματα στήριξής τους από τον καλλιτεχνικό κόσμο, που συνεχώς δημοσιεύονται.
«Το «Δίφωνο» κυκλοφορεί αδιαλείπτως από τον Οκτώβριο του 1995 και αποτελεί θεσμό στα εγχώρια πολιτιστικά δρώμενα. Στις σελίδες του φιλοξενήθηκε το σύνολο των σημαντικότερων προσώπων και τάσεων της ελληνικής μουσικής σκηνής. Αυτή η απόφαση έρχεται σε συνέχεια του κλεισίματος των εντύπων «Ποπ & Ροκ» και «Όασις» που ανήκουν στην ίδια εταιρεία. Για αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι του «Διφώνου», θεωρούμε ως μοναδικό υπεύθυνο, τις κομβικές επιλογές της ιδιοκτησίας του περιοδικού, επιλογές οι οποίες αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία του. Ένας ιστορικός τίτλος, λοιπόν, κλείνει, σε αντίθεση με τις διαθέσεις και τη στήριξη που τόσο η συντακτική ομάδα όσο και το πολυπληθές αναγνωστικό κοινό εξέφραζαν προς το περιοδικό. Οι συντάκτες του «Διφώνου» παραμένουμε απλήρωτοι εδώ και μήνες, ωστόσο συνεχίσαμε μέχρι και την τελευταία ημέρα λειτουργίας του, να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας με συνέπεια. Για όλους εμάς, το «Δίφωνο» δεν ήταν μόνο ένα μέσο βιοπορισμού, αλλά ένα πεδίο έκφρασης και δημιουργίας που πήγαζε από την αγάπη μας για τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, μια όαση ποιότητας στην έρημο του ευτελούς «πολιτισμού».
Εμείς, οι συντάκτες και εργαζόμενοι στο «Δίφωνο»:
- Διαμαρτυρόμαστε για το κλείσιμο του περιοδικού και διεκδικούμε τη συνέχιση της έκδοσής του.
- Απαιτούμε την άμεση και πλήρη καταβολή των δεδουλευμένων μας, καθώς και την απορρόφηση των μισθωτών συναδέλφων μας σε άλλες θέσεις του ομίλου, σε περίπτωση που δεν συνεχίσει η έκδοση του «Δίφωνου».
- Εάν η έκδοση του περιοδικού δεν είναι εφικτή υπό το τωρινό ιδιοκτησιακό καθεστώς, δηλώνουμε την πρόθεση μας να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, με κάθε πρόσφορο μέσο για τη συνέχεια ύπαρξης του «Διφώνου».
Καλούμε την ΕΣΠΗΤ και τα υπόλοιπα σωματεία στο χώρο του Τύπου να καταδικάσουν το γεγονός.
Καλούμε τους αναγνώστες, τους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης να γνωστοποιήσουν την αντίθεση τους στο κλείσιμο του «Δίφωνου».
Ευχαριστούμε τους αναγνώστες και τους ανθρώπους του πολιτισμού που στάθηκαν πλάι στο περιοδικό για δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια, συνοδοιπόροι μιας συναρπαστικής διαδρομής. Ελπίζουμε αυτή η διαδρομή να έχει συνέχεια και να συναντηθούμε ξανά σύντομα».
ΟΙ εργαζόμενοι στο «Δίφωνο»
Μαριάνθη Πελεβάνη (διευθύντρια σύνταξης), Κώστας Αγοραστός, Σπύρος Αραβανής, Αλέξης Βάκης, Παναγιώτης Γιαννέλης, Αδάμ Γιαννίκος, Άντυ Δημοπούλου, Γιώργος Ιωάννου, Μαρία Κασίτα, Κέλλυ Κυλίτου, Μαρία Λαμπράκη, Φωτεινή Λαμπρίδη, Λιάνα Μαλανδρενιώτη, Χρήστος Α. Μιχαήλ, Σωτήρης Μπέκας, Αντώνης Μποσκοΐτης, Ηρακλής Οικονόμου, Νίκη Ορφανού, Ελένη Παγκαλιά, Μιχάλης Παπαμακάριος, Αντώνης Περιβολάκης, Γιάννης Θ. Πετρίδης, Μιχάλης Πολυχρόνης, Σάββας Σερέτης, Βάσια Τζανακάρη, Γιώργος Φλωράκης, Μενίνα Φουρτούνη, Αντώνης Ν. Φράγκος, Δήμητρα Φωτοπούλου.
ΑΜΕΣΗ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Όχι στο κλείσιμο του «Δίφωνου»
Και ενώ ακόμα είναι νωπή η είδηση, η αντίδραση του μουσικού κόσμου είναι άμεση. Με δηλώσεις και υπογραφές αντιδρούν στο κλείσιμο του «Δίφωνου» και εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους. Ενδεικτικά δημοσιεύουμε κάποιες από τις δηλώσεις και τις υπογραφές που έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι στιγμής.Είναι πολύ κρίμα να κλείσει ένα από τα σοβαρότερα περιοδικά στην Ελλάδα με θέμα τη μουσική. Ελπίζω να βρεθεί τρόπος να συνεχίσει τη λειτουργία του. Καλή τύχη!
Έλενα Παπανδρέου
Ενώνω τη φωνή μου με όλες τις φωνές των εργαζομένων του «Διφώνου» που ζητούν δίκαια αιτήματα. [...] Το κλείσιμο του «Διφώνου» σηματοδοτεί την αρχή μιας ανελέητης δίωξης της ελληνικής μουσικής ζωής. Φίλοι, αξιώστε το σεβασμό που σας οφείλει η εργοδοσία σας. Θέλω να ελπίζω ότι όλοι μαζί ενωμένοι θα αγωνιστείτε ώστε να παραμείνετε ομάδα και εύχομαι να μην υποκύψετε σε διαλυτικές και εξαγοραστικές τακτικές, αλλά να διεκδικήσετε δυναμικά την οικονομική δικαίωση σας, όπως και το να παραμείνει σε λειτουργία αυτό το σημαντικό μουσικό περιοδικό.
Νένα Βενετσάνου
Με μεγάλη θλίψη άκουσα τη δυσάρεστη είδηση για το κλείσιμο του περιοδικού «Δίφωνο». Και λέω θλίψη γιατί είναι βαθιά θλιβερό για αυτόν το λαό το ότι δεν είσαι σε θέση να συντηρήσει έστω ένα και μοναδικό σοβαρό μουσικό - καλλιτεχνικό περιοδικό την ίδια στιγμή που αγοράζονται σωρηδόν δεκάδες περιοδικά τύπου λάιφ στάιλ και κουτσομπολιού, όπως και δεκάδες εφημερίδες με ποδοσφαιρικά νέα και γενικότερα έντυπα «κίτρινου» χρώματος. [...] Να ευχηθώ στους εργαζόμενους του περιοδικού καλό κουράγιο και να ζητήσω από την εργοδοσία να αντιμετωπίσει το πρόβλημα με όσο γίνεται πιο ανθρώπινο τρόπο. Να δώσει δηλαδή την ευκαιρία στους εργαζόμενους να κάνουν μια προσπάθεια να «σώσουν» το έντυπο τους μια και έχουν αυτή τη πρόθεση.
Δήμητρα Γαλάνη
Τα περιοδικά δεν κλείνουν, αναστέλλουν την κυκλοφορία τους. Ένα περιοδικό που περιγράφει τη μουσική με λέξεις είναι πιο σπουδαίο απ’ την ίδια τη μουσική. Λυπάμαι που ένα ιστορικό περιοδικό δεν υπάρχει και μπαίνει στην περιπέτεια της σιωπής. Είμαι κοντά στους ανθρώπους που δούλεψαν σ’ αυτή την τέχνη του γραπτού λόγου στην υπηρεσία της μουσικής που υπάρχει παντού!
Γιώργος Χρονάς
Το ευτελίσαμε, λοιπόν, το έντεχνο, φορτώνοντας του ανόητες δισκογραφικές απόπειρες. Το κρεμάσαμε στο περίπτερο πουλώντας το τσάμπα μαζί με τις τσίχλες και τα γαριδάκια, στριμωγμένο σε ζελατίνες ανάμεσα σε ένθετα, διαφημιστικά flyers, γεγονότα, dvd και το πρόγραμμα της τηλεόρασης. Το βαφτίσαμε ξοφλημένο και του κλείσαμε άγαρμπα το «μαγαζάκι» του. Τώρα του σφραγίζουμε και μία μία τις πόρτες που θα μπορούσαν και θα ήθελαν να το επικοινωνήσουν και πετάμε έτσι απλά, τους εργάτες του στο δρόμο. Το πρόβλημα δεν είναι ότι μας τέλειωσε το «Δίφωνο». Ούτε το Δίφωνο ήταν το στρατηγείο του εντέχνου, ήταν όμως μια καλή προσπάθεια να κρατηθεί ζωντανό επικοινωνιακά, με τον υγιή, παλιό, καλό τρόπο της ανάγνωσης. Κι η προσπάθεια είναι σπάνιο πράγμα στις μέρες μας! Είναι κρίμα και ντροπή να βυθίζεται έτσι, λοιπόν, παρασέρνωντας μάλιστα, στον πάτο της τόσους ανθρώπους που δούλεψαν σκληρά και φθηνά, για να ανταμειφθούν σκληρότερα και φθηνότερα με μια στεγνή απόλυση κάποιο βράδυ στις αρχές του ‘11. Βέβαια, την καλή μουσική δεν την φροντίζουν τα περιοδικά, ούτε οι δισκογραφικές, ούτε τα ραδιόφωνα, άλλα εκείνοι που την αγαπούν και την πιστεύουν, κι είμαι σίγουρη πως τα παιδιά του «Διφώνου» δεν θα σταματήσουν να συγκινούνται και να προσπαθούν να γνωστοποιήσουν αυτή τους τη συγκίνηση σε όσους θέλουν να πάρουν την πληροφορία, έστω και αν προς το παρόν δεν θα έχουν επίσημη στέγη. Τώρα, για το ποιός θα φροντίσει εκείνους, δεν έχω καμία απάντηση, μόναχα την καλύτερη μου ευχή και την απόλυτη στήριξη μου.
Νατάσα Μποφίλιου
Την υποστήριξή τους στους εργαζόμενους του «Διφώνου» και τη διαμαρτυρία τους για το κλείσιμό του δηλώνουν επίσης οι: Μαρίζα Κωχ, Λένα Πλάτωνος, Μανώλης Μητσιάς, Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Σωκράτης Μάλαμας, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Ανδρεάτος Γεράσιμος, Καλλιόπη Βέττα, Γεωργία Βεληβασάκη, Κώστας Αθυρίδης, Νίκος Χαλβατζής, Νίκος Ανδρουλάκης, Ευσταθία, Δανάη Παναγιωτοπούλουμ, Γιώργος Μητρόπουλος, Κ. Βήτα, Στάθης Δρογώσης, Ντόρα Μπακοπούλου, Λίλα Αδαμάκη, Τζένη Δριβάλα, Αλέξανδρος Μούζας, Γιώργος Κουμεντάκης, Σαράντης Κασσάρας, Αντώνης Στεφάνου, Ράνια Βουγιουκαλάκη, Μιχάλης Γρηγορίου, Στέλλα Βλαχογιάννη, Θόδωρος Κερκέζος, το διαδικτυακό μουσικό περιοδικό TAR, η δημοτική παράταξη της Ανοιχτής Πόλης και οι υπογραφές συνεχίζονται στην ιστοσελίδα της «Εποχής» και στην ιστοσελίδα http://www.e-difono.blogspot.com/
Πηγή: Εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου