Κυριακή 31 Μαΐου 2009

200 ΧΡΟΝΙΑ από τον θάνατο του JOSEPH HAYDN .


ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ...
31 Μαϊου
1809 πεθαίνει ο JOSEPH HAYDN ένας απο τους πιο σημαντικούς συνθέτες της κλασικής εποχής.
Φέτος γιορτάζονται 200 χρόνια από το θανατό του
" 'Ετος Χάυντν "
Σην Αυστρία έχουν ήδη απο το Σεπτέμβριο προγραμματιστεί εκδήλώσεις που είναι αφιερωμένες στον μεγάλο συνθέτη.


Ο Ηaydn γεννήθηκε το 1732 στο χωριό Rohrau της Ανατολικής Αυστρίας και ήταν ο πρωτότοκος υιός ενός αμαξοποιού που έφτιαχνε και διόρθωνε ρόδες για τα κάρα των συγχωριανών του. Ήταν ευγνώμων στους γονείς του που τον έμαθαν να είναι οικονόμος, εργατικός και θεοσεβούμενος.
Αυτός που του έδωσε ώθηση στις μουσικές σπουδές ήταν ένας συγγενής του, δάσκαλος της μουσικής. Ζώντας με αυτόν το θείο και την οικογένεια του στη πόλη Χέμπουργκ, έψαλλε στην εκκλησία, έπαιζε βιολί και διάφορα πληκτροφόρα όργανα.
Ο
Reutter, ο οποίος ήταν διευθυντής της χορωδίας του Αυτοκρατορικού Ναού, πρότεινε στον Haydn να τραγουδήσει μια τρίλια, και κατ’ αυτό το τρόπο μπήκε στη χορωδία του Αγίου Στεφάνου στη Βιέννη. Κατά την ηλικία της μεταφώνησης η θέση του στη χορωδία κινδύνευε, έτσι στα 17 του βρέθηκε άνεργος και χωρίς χρήματα. Τον βοήθησε ένας τενόρος ονόματι Spangler και τα επόμενα λίγα χρόνια δίδασκε μουσική και καμία φορά τραγουδούσε. Διάβαζε διάφορα εγχειρίδια, έπαιζε τις σονάτες του C. P. E. Bach, για το λόγο ότι του έφερναν χαλάρωση και παρηγοριά από τις σκοτούρες που είχε.

Την εποχή αυτή ο Haydn ζούσε στο ίδιο ακίνητο με το συγγραφέα οπερατικών λιμπρέτων Matastasio. Με τη βοήθεια του απόκτησε μια μαθήτρια, τη Marianne Martinez που ήταν τραγουδίστρια, τσεμπαλίστρια και μια από τις πρώτες γυναίκες συνθέτες. Ο καθηγητής φωνητικής της ήταν ο Nicola Porpora που τον προσέλαβε ως συνοδό του στο τσέμπαλο και του παρέδιδε μαθήματα σύνθεσης. Το 1759 ο Haydn έγινε μουσικός διευθυντής του κόμητα Morzin. Το 1761 μπήκε στην υπηρεσία του πρίγκιπα Esterhazy . Ο Haydn έμεινε σε αυτή τη θέση ως διευθυντής μουσικής για 30 χρόνια δηλαδή ως το 1790 που συνταξιοδοτήθηκε. Η σχέση του με τον πρίγκιπα ήταν ευχάριστη, γιατί παρ’ όλο που ο Haydn είχε την ιδιότητα ενός ειδικευμένου υπηρέτη, ο πρίγκιπας μπόρεσε να εκτιμήσει τόσο τα καλλιτεχνικά όσο και τα ανθρώπινα προσόντα του, έτσι που με το χρόνο παρέμεινε μια σταθερή φιλία.

Ο Haydn ήταν επικεφαλής μιας ορχήστρας εγχόρδων και πνευστών, που στα χρόνια του αριθμούσε πάνω από 20 μέλη και διάθετε 6 τραγουδιστές για οπερατικούς ρόλους και ως χορωδία στην εκτέλεση της Κυριακάτικης Λειτουργίας. Το χειμώνα του 1781-1782 ο Haydn συνάντησε τον Mozart και η φιλία τους υπήρξε μουσικά γόνιμη και για τους δύο. Η φήμη του Haydn είχε απλωθεί πλ και η μουσική του είχε φτάσει στη Γαλλία και την Αγγλία, ήδη από τη δεκαετία του 1760. Μόλις αποτραβήχτηκε από τη θέση του στους Esterhazy το 1790, άρχισε να λαβαίνει όλων των ειδών τις προσφορές για δουλειά, από τις οποίες οι περισσότερες προέρχονταν από υψηλά πρόσωπα, αντιμετωπίζοντας δυσκολία να τις αρνηθεί. Δελεάστηκε από μια πρόταση να πάει στην Ιταλία, που τον καλούσε εκεί ο βασιλιάς της Νάπολης. Αυτή η πρόταση του επέτρεπε να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και ήταν οικονομικά ενδιαφέρουσα. Θα χρειαζόταν να ταξιδέψει στην Αγγλία ως διευθυντής ορχήστρας και συνθέτης, και να γράψει 6 νέες συμφωνίες και διάφορα άλλα μουσικά κομμάτια για να εκτελεστούν εκεί.

Ο Mozart και οι άλλοι φίλοι ήταν αντίθετοι με αυτό το ταξίδι λόγω της ηλικίας του (60 ετών), και ότι δε γνώριζε ξένες γλώσσες. Παρ’ όλα αυτά ήταν γερός και ανθηρός, καθώς ανυπομονούσε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του σ’ έναν ευρύτερο χώρο. Το ταξίδι του Haydn στην Αγγλία διήρκεσε 17 ημέρες και η διάβαση του από το στενό της Μάγχης κράτησε μια μέρα, κατά την οποία έγραψε «Στάθηκα στο κατάστρωμα για να χορτάσει η ματιά μου το τεράστιο τέρας που λέγεται θάλασσα, οι περισσότεροι επιβάτες είχαν πάθει ναυτία και έμοιαζαν με φαντάσματα». Μόλις έφτασε στο Λονδίνο, ξεκουράστηκε για 2 ημέρες στο σπίτι ενός φίλου εκδότη στο Χόλμπορν και άρχισε στα σοβαρά αυτό που θα κατέληγε σε μια εξαίρετη πετυχημένη επίσκεψη.

Ο Haydn τιμήθηκε από την αριστοκρατία μέσα στην οποία βρισκόταν και ο μέλλοντας βασιλιάς Γεώργιος ο Δ'. Ο Haydn, ακούγοντας το Μεσσία δάκρυσε από συγκίνηση και δήλωσε ότι η μουσική του Handel τον έκανε να αισθανθεί ότι ήταν αρχάριος και έπρεπε να ξαναριχτεί στη μελέτη. Η μεγάλη εναρκτήρια συναυλία του, που διηύθυνε ο ίδιος από το πιάνο, ξεσήκωσε μεγάλο ενθουσιασμό, και το αργό μέρος της νέας του συμφωνίας 96 μπιζαρίστηκε. Αλλά ζούσε κάτω από υπερβολική ένταση και πολύ γρήγορα αναγκάστηκε να μετακομίσει από τους θορυβώδεις δρόμους του κεντρικού Λονδίνου στην εξοχική περιοχή της Μέριλμπ. Υπέφερε από κούραση στα μάτια και είχε μερικές άυπνες νύχτες, εξαιτίας της αδιάκοπης δουλειάς του, που τον ανάγκασε να γράφει στα 60 του χρόνια. Με εξαίρεση το γράψιμο ορισμένων κουαρτέτων για έγχορδα, που με αυτά ολοκλήρωσε το εντυπωσιακό επίτευγμά του σε αυτή τη μορφή, στράφηκε τώρα κυρίως προς τη χορωδιακή μουσική. Χρονολογούνται και 2 ορατόρια που τα οφείλουμε στην Αγγλία και τα παραδείγματα του Handel. Πρόκειται για τη Δημιουργία (1798), με γερμανικό κείμενο βασισμένο στον Milton και τις Εποχές (1801). Ο ίδιος έθεσε τη Δημιουργία ως το κατ’ εξοχήν έργο της σταδιοδρομίας του και άρχιζε κάθε μέρα τη σύνθεσή του με προσευχή. Το 1808 καθώς παρακολουθούσε μια εκτέλεση της Δημιουργίας, η συγκίνηση του τον εμπόδισε να παρακολουθήσει τη συναυλία ως το τέλος και εγκατέλειψε την αίθουσα στο διάλειμμα. Ο θάνατός του ήταν γαλήνιος και τον βρήκε στις 31 Μαΐου του 1809. Ο τελευταίος επισκέπτης του ήταν ένας Γάλλος αξιωματικός που του τραγούδησε την άρια In Native Worth από τη Δημιουργία. Δεν είναι εύκολο να συνοψιστεί το έργο του με λίγα λόγια. Βέβαια δεν επινόησε ούτε τη συμφωνία ούτε τη σονάτα και ακόμα ούτε το κουαρτέτο, παρ’ όλο που δεν θα έφτανε και πολύ έξω αν τον θεωρούσαμε πατέρα του είδους. Αλλά, όταν πια είχε φτάσει τα 40 του, είχε καθιερώσει τη φόρμα της σονάτας με ένα τρόπο που είναι δύσκολο να καθοριστεί, αλλά που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πρώτο στάδιο της ωριμότητάς της.
Όλα του τα έργα είναι αξιόλογα για την εποχή του.
Εύλογο θα ήταν να κλείσουμε με μια χαρακτηριστική φράση που είπε ο Mozart για τον Haydn:
«Στην ανθρωπότητα δεν θα εμφανιστεί ένα τέτοιο ταλέντο για τουλάχιστον 100 χρόνια».




ΤΟ ΟΡΑΤΟΡΙΟ "ΕLIJAH"(ΗΛΙΑΣ 1846) του ΦΕΛΙΞ ΜΕΝΤΕΛΣΟΝ)

Το Κέντρο Τεχνών στο ACS παρουσιάζει (σήμερα 31 Μαϊου 2009 ώρα 21.00) αποσπάσματα από το δημοφιλές ορατόριο Elijah (Ηλίας, 1846) του F. Mendelssohn (Φέλιξ Μέντελσον) υπό τη διεύθυνση του διεθνούς φήμης μαέστρου Dr. Robert McBain (Δρ Ρόμπερτ Μακμπέιν).

Συμμετέχουν δύο διακεκριμένοι καλλιτέχνες, από τις πιο ελπιδοφόρες φωνές του 21ου αιώνα, ο μεγάλος Αμερικανός τενόρος της LaScalla Opera House Stuart Neill (Στιούαρτ Νήλ) και η εξαίρετη σοπράνο της Metropolitan Opera Sandra Lopez (Σάντρα Λόπεζ).

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συμμετέχουν επίσης οι καλλιτέχνες: Horace English, Anna McDonald και Viola Dacus(Χόρας Ηνγκλις, Άννα ΜακΝτόναλντ, Βαϊόλα Ντάκους), καθώς επίσης και τέσσερεις χορωδίες από τις ΗΠΑ. Συνοδεύει η ορχήστρα Εναρμόνια.


O Φέλιξ Μέντελσον(1809-1847) συνέθεσε το Ορατόριο που αναφέρεται σε διάφορα επεισόδια από τη ζωή του βιβλικού προφήτη ELIJAH με βάση την Παλαιά Διαθήκη και τα βιβλία Α' και Β' Βασιλέων, το 1846, για το Φεστιβάλ του Μπέρμιγχαμ, εμπνευσμένος από συνθέσεις των Μπαχ και Χέντελ, την μουσική των οποίων αγαπούσε πολύ. Βέβαια ο ιδιοφυής συνθέτης έδωσε στο ορατόριο το δικό του στίγμα με το λυρισμό του και τον τρόπο χρήσης των ορχηστρικών και χορωδιακών χρωμάτων. Το έργο είναι γραμμένο για τέσσερεις σολίστ [μπάσο/βαρύτονο (ELIJAH), τενόρο, άλτο και σοπράνο], συμφωνική ορχήστρα και μεγάλη χορωδία. Από την πρώτη του παράσταση το έργο έγινε αμέσως δημοφιλές και αγαπημένο έργο χορωδιών. Ερμηνεύεται συχνά, κυρίως στις αγγλόφωνες χώρες, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία σε αμέτρητες παραστάσεις.

F. Mendelssohn "ELIJAH" Ορατόριο

Ερμηνεύουν:

Horace English bass/baritone ως Elijah

Stuart Neill tenor ως Obadiah

Sandra Lopez, soprano (νέα)

Anna McDonald, soprano(χήρα)

Viola Dacus, mezzo soprano (Angel)

Χορωδία Millsaps Chamber Singers

Μαέστρος: Timothy Coker

Χορωδία FUMC Chancel Choir Columbus, Mississippi

Μαέστρος: Doug Browning

Χορωδία FUMC Chancel Choir Jonesboro, Arkansas

Μαέστρος: Sean Pollock

Χορωδία St. Timothy On the Northshore Choir

Μαέστρος: Robert McBain

Ορχήστρα "ΕΝΑΡΜΟΝΙΑ''

Μαέστρος: Λουκάς Καρυτινός

Υπό την Διεύθυνση του Robert McBain

Σάββατο 30 Μαΐου 2009

Ο ΟΜΑΡ ΦΑΡΟΥΚ ΤΕΚΜΠΙΛΕΚ και οι ΠΕΡΙΣΤΡΕΦΟΜΕΝΟΙ ΔΕΡΒΙΣΗΔΕΣ

Σήμερα Σάββατο 30 Μαϊου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών έρχεται ο Ομάρ Φαρούκ Τεκμπιλέκ για ακόμη μια φορά μαζί με την Νέα Συμφωνική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, υπό την διεύθυνση του Καμπάνη Σαμαρά, να μας παρουσιάσει την μουσική Sufi και να μας παρασύρει στα ονειρικά μουσικά του μονοπάτια. Τη συναυλία πλαισιώνουν οι Περιστρεφόμενοι Δερβίσηδες -βασικό κομμάτι της φιλοσοφίας των Sufi, των τραγουδιών-προσευχών.

Λίγα λόγια για τον Ομάρ Φαρούκ Τεμπιλέκ

Eνας από τους πιο αγαπημένους καλλιτέχνες για το ελληνικό κοινό, ο Omar Faruk Tekbilek, ο «πολυμουσικός» που γνώρισε στην Ελλάδα τις μουσικές του κόσμου πριν από δεκαπέντε χρόνια, είναι σήμερα ένας καλλιτέχνης με παγκόσμια φήμη που κάνει συνεχώς περιοδείες σε όλον τον κόσμο στέλνοντας ταυτόχρονα ένα μήνυμα αγάπης και συναδέλφωσης. Το συγκρότημα που έχει φτιάξει ο Omar Faruk Tekbilek περιλαμβάνει μουσικούς από την Τουρκία, την Αρμενία, την Ιταλία, τη Γερμανία καθώς επίσης και έναν Έλληνα, τον Γιάννη Δημητριάδη. Στην ομάδα υπάρχουν επίσης δύο Εβραίοι, ο ένας από το Ισραήλ και ο άλλος από τις Η.Π.Α. Μια σύγχρονη Βαβέλ αλλά όχι του διαχωρισμού. Μια Βαβέλ της συνεννόησης και της επαφής που δίνει συναυλίες σε όλον τον κόσμο στέλνοντας ένα μήνυμα αγάπης και μόνο με την παρουσία τους.
Χαρισματικός οργανοπαίκτης, βιρτουόζος στο νέι, τον ζουρνά, τον μπαγλαμά και τα κρουστά, με την υπέροχη μεθυστική φωνή του συγκινεί και χαρίζει πάντα αξέχαστες εμπειρίες στο κοινό που παρακολουθεί τις συναυλίες του.

Η μουσική του υπερβαίνει τα πολιτικά σύνορα, ενώ διατηρεί τις ευαισθησίες της παράδοσης, με έναν τρόπο που μόνο λίγοι καλλιτέχνες μπορούν να πετύχουν! Μια μουσική, όπου συγχωνεύονται οι ήχοι της παράδοσης με τους σύγχρονους, συνδυάζοντας το μυστικισμό, τον έρωτα και την φαντασία. Μια μουσική που, όπως λέει ο ίδιος, συμβολίζει τη διαφορετικότητα μέσα από την ολότητα!

Πέμπτη 28 Μαΐου 2009

9ο ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ TΖΑΖ

«Τεχνόπολις» (Πειραιώς 100). Έναρξη συναυλιών 21.00.

Στο 9ο Ευρωπαικό Φεστιβάλ τζάζ συμμετέχουν 14 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης!
Η μουσική αυτή γιορτή που έχει καθιερωθεί ως θεσμός στα πολιτιστικά δρώμενα του καλοκαιριού, καθώς αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές καλλιτεχνικής συνεργασίας της Ενωμένης Ευρώπης, οργανώνεται και εφέτος από την Ελλάδα-, σε συνεργασία με τις αντίστοιχες Πρεσβείες και τα Μορφωτικά Ινστιτούτα, που λειτουργούν στην Αθήνα. Για 5 ημέρες " παρελαυνουν από την σκηνή 14 από τα πλέον σημαντικά συγκροτήματα του είδους από ισάριθμες χώρες της Ευρώπης.
Σε απέραντη τζαζ σκηνή έχει μετατραπεί ο χώρος «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων.
Κάθε βράδυ πραγματοποιούνται τρεις συναυλίες διαδοχικά και απόψε η σκυτάλη
- από την Βig Βand του Δήμου Αθηναίων, τον Δανό Βenni Chawes με την μπάντα του και την Αngela Τroendle με τους Μosaik από την Αυστρία- περνά στους Εσθονούς Νordic Sounds που θα παρουσιάσουν σκανδιναβική φολκ μέσα από μια σύγχρονη αντίληψη, τον Βέλγο ντράμερ Τeun Verbruggens με το κουιντέτο του για τζαζ αυτοσχεδιασμούς και πρότζεκτ που αγγίζουν τον χώρο του πανκ και εν τέλει τον Γιάννη Κασσέτα (από τους σημαντικότερους νέους σαξοφωνίστες της ελληνικής τζαζ σκηνής) και τους Funk Wizards, για μια βόλτα χωρίς ανάσα από το post bop και τη modal jazz μέχρι το funk jazz.

Το βράδυ της Παρασκευής θα έχει αύρα από φλαμένκο, καθώς την αυλαία θα ανοίξουν οι Jerez Texas από την Ισπανία, ένα γκρουπ που συνδυάζει το πάθος του φλαμένκο με την τζαζ και την κλασική μουσική. Ακολουθούν οι Wired Ρaradise από τη χώρα της τουλίπας- με λίντερ τον Υuri Ηoning- που θα παρουσιάσουν συνθέσεις εμπνευσμένες από τον κινηματογράφο. Το «καληνύχτα» θα πουν οι Μarco Di Gennaro και Luca Velotti (Ιταλία) με περγαμηνές και συμμετοχές στα σύνολα των Ρaolo Conte, Νicola Ρiovani.

Το Σάββατο μια γεύση της πλούσιας φιλανδικής τζαζ σκηνής θα δώσει το Κaisa Κulmala τρίο, για να συνεχίσουν οι μουσικοί της τσέχικης Μiriam Βayle Βand. Η βραδιά θα κλείσει με αύρα από τον Ατλαντικό, που θα πνεύσει από σκηνής χάρη στο Μaria Joao΄s Quartet από την Πορτογαλία.

Τζαζ, φανκ, έθνικ και μπλουζ ήχους περιλαμβάνει το ρεπερτόριο της μπάντας του Σλοβάκου David Kollar, που θα ανοίξει τις κυριακάτικες συναυλίες. Αμέσως μετά στη σκηνή θα εμφανιστεί το γκρουπ του Μaxime Βender από το Λουξεμβούργο, σαξοφωνίστα, συνθέτη και ενορχηστρωτή με συνεργασίες όπως αυτές με τους Dee Dee Βridgewater, Lalo Schifrin.

Απόφοιτοι της Μουσικής Ακαδημίας Ferenc Liszt της Ουγγαρίας είναι τα μέλη της πενταμελούς μπάντας των Janos Αved και Μarton Fenyvesi, που κλείνουν τις εκδηλώσεις του ευρωπαϊκού φεστιβάλ τζαζ.

Τετάρτη 27 Μαΐου 2009

συνΚΙΘΑΡΙΣΜΟΙ στο ΠΥΘΑΓΟΡΕΙΟ ΩΔΕΙΟ

Συνεχίζοντας τις μουσικές μας συναντήσεις τις Τετάρτες στο Αμφιθέατρο ΜΟΥΣΙΚΟΙ & ΜΟΥΣΙΚΗ ...

Τετάρτη 27-5-09 ώρα 20.30

Η ΝΕΟΤΑΤΗ ΓΕΝΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΙΘΑΡΙΣΤΩΝ επιμέλεια Κώστας Γρηγορέας

συνΚΙΘΑΡΙΣΜΟΙ με τους

Βιβή Γύπαρη,Γιώργο Γεωργάτο, Γιαννη Ζαχαρέλη & Δημήτρη Μαστροπέρρο.

Τέσσερις σπουδαίοι σολίστ της κλασικής κιθάρας,συνεργάζονται για την ποιοτική παρουσίαση γνωστών και δύσκολων έργων μρ το πλεονέκτημα της εκφραστικής άνεσης και πλουσιότερης ηχητικής γκάμας.
Οι γνωστοί καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν έργα για 2 και μία κιθάρες:

Μάνου Χατζιδάκι,Κυριάκου Τζωρτζινάκη,Scot Joplin,Astor Piazzola,
Manuel de Falla, Johan Sebastian Bach, Nikita Koshkin, William Walton,oaquin Rodrigo,Ariel Ramirez,Nicolo Pagannini,Rolald Dyens,Jorge Morel, Fernardo Bustamante

Τρίτη 26 Μαΐου 2009

Η ΑΪΝΤΑ του ΒΕΡΝΤΙ στο ΗΡΩΔΕΙΟ

Η «Αΐντα», ένα από τα πλέον δημοφιλή έργα του Τζουζέπε Βέρντι -αλλά και του οπερατικού ρεπερτορίου γενικότερα-, γνωστή κυρίως από τη μουσική για την περίφημη θριαμβική παρέλαση των νικητών μπροστά στο Φαραώ, ανεβαίνει από την Εθνική Λυρική Σκηνή.
Την Κυριακή 24 Μαΐου, δόθηκε η πρεμιέρα στο Ηρώδειο (και συνεχίζεται για τρεις ακόμα παραστάσεις, σήμερα 26 ,27, 28 Μαϊου).Τη μουσική διεύθυνση της παράστασης που ανεβαίνει , υπογράφει ο Κάρλο Μοντανάρο, τη σκηνοθεσία ο Ιγκνάθιο Γκαρθία Φερνάντες, τα σκηνικά ο Τζουζέπε ντε Φιλίπι Βενέτσια, τα κοστούμια η Κάρλα Γκαλέρι και ο Ντομένικο Φράνκι και τους φωτισμούς ο Βινίτσο Κέλι. Τη χορωδία διευθύνει ο Νίκος Βασιλείου.
Είναι μια συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με την Αρένα της Βερόνας που στην πρεμιέρα της χειροκροτήθηκε στο σύνολό της.
Η δομή της παράστασης ήταν στα πρότυπα αυτού που ονομάζεται «μεγάλο θέαμα» τα σκηνικά ήταν υπερβολικά και μάλλον γαι τα μέτρα της "Αρένα της Βερόνας" , ενώ η μουσική και οι φωνές ήταν πολύ καλές...
Στη διανομή συναντάμε τον Δημήτρη Κασιούμη στο ρόλο του Βασιλιά. Την Άμνερις ερμηνεύουν οι Ντολόρα Ζάζικ και Μαλγκροζάτα Βαλέβσκα, την Αΐντα οι Λουκρέθια Γκαρθία και Δήμητρα Θεοδοσίου.
Το έργο εστιάζει εξίσου στα συναισθήματα των πρωταγωνιστών, του γενναίου Ρανταμές και των δύο γυναικών που τον διεκδικούν.
Η «Αΐντα» -όπερα σε τέσσερις πράξεις-, βασίζεται σε ποιητικό κείμενο του Αντόνιο Γκισλαντσόνι (στηριγμένο σε σενάριο του Ωγκύστ Μαριέτ). Η όπερα τοποθετείται στην εποχή των Φαραώ.
Η Αΐντα, κόρη του βασιλιά της Αιθιοπίας, είναι αιχμάλωτη στην Αίγυπτο και ερωτευμένη με τον Ρανταμές, αρχιστράτηγο του αιγυπτιακού στρατού. Αντίζηλός της είναι η Άμνερις, κόρη του βασιλιά της Αιγύπτου. Υποκύπτοντας στην επιθυμία του πατέρα της, η Αΐντα εκμαιεύει από τον Ρανταμές τα σχέδια δράσης του αιγυπτιακού στρατού.
Ο Ρανταμές συλλαμβάνεται για προδοσία, και καταδικάζεται από το ιερατείο σε θάνατο. Ούτε η παρέμβαση της Αμνέριδας είναι ικανή να τον σώσει. Στην υπόγεια κρύπτη του ναού του Ηφαίστου, όπου κλείνεται ζωντανός, έχει κρυφτεί επίσης η Αΐντα επιθυμώντας να πεθάνει στο πλευρό του αγαπημένου της.
Η «Αΐντα» παρουσιάστηκε πρώτη φορά στην Όπερα του Καΐρου στις 24 Δεκεμβρίου 1871, σε μουσική διεύθυνση του συνθέτη και κοντραμπασίστα Τζοβάνι Μποτεζίνι. Πρωταγωνιστούσαν οι Αντονιέτα Αναστάζι Ποτσόνι, Ελεονόρα Γκρόσι, Πιέτρο Μοντζίνι και Φραντσέσκο Στέλερ.
Στις 8 Φεβρουαρίου 1872 πραγματοποιήθηκε στη Σκάλα του Μιλάνου η ευρωπαϊκή πρεμιέρα της όπερας, με μικρές τροποποιήσεις στο μουσικό κείμενο. Διηύθυνε ο Φράνκο Φάτσο, ενώ η διανομή περιλάμβανε τους Τερέζα Στολτς, Μαρία Βάλντμαν, Τζουζέπε Φαντσέλι και τον Φραντσέσκο Παντολφίνι.

Στην Αθήνα αναφέρεται παράσταση της όπερας το 1882, στα ιταλικά. Τον Απρίλιο του 1916 εγκαινιάστηκε το θέατρο Ολύμπια με την όπερα Ερνάνης του Βέρντι. Κατά την πρώτη εκείνη καλλιτεχνική περίοδο, παρουσιάστηκε επίσης η «Αΐντα». Η παράσταση επαναλήφθηκε λίγους μήνες αργότερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, υπό τη διεύθυνση του Αρμάνδου Μαρσίκ.
Από την Εθνική Λυρική Σκηνή η «Αΐντα» πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958, εγκαινιάζοντας το σημερινό θέατρο Ολύμπια.

Για την πρεμιέρα του έργου διαβάστε περισσότερα (κριτικές από Ισμα Τουλάτου και Γιάννη Σβώλου)
http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=48008
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=269897&dt=26/05/2009



Κυριακή 24 Μαΐου 2009

ΝΤΟΥΛΤΣΕ ΠΟΝΤΕΣ : τα ΦΑΝΤΟΣ ήταν η ΜΟΙΡΑ ΜΟΥ

Η Πορτογαλέζα τραγουδίστρια παρουσιάζεται σήμερα Κυριακή 24 Μαϊου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και αύριο Δευτέρα στο Μέγαρο Θεσσαλονίκης.
Τις δύο αυτές βραδιές, θα ακουστούν οι πλέον οικουμενικοί ήχοι της πορτογαλέζικης παράδοσης, από τη φωνή της μεγάλης καλλιτέχνιδας -που δικαιωματικά βρίσκεται ψηλά στη διεθνή μουσική σκηνή-, και η οποία τους αποδίδει την πραγματική ερμηνεία που τους ταιριάζει.
Η Dulce Pontes γεννήθηκε στο Montijo της Πορτογαλίας το 1969 και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Εθνικό Φεστιβάλ τραγουδιού της χώρας της το 1991. Εκείνη τη χρονιά μάλιστα εκπροσώπησε τη χώρα της στο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision, όπου κέρδισε το βραβείο της καλύτερης ερμηνείας. Ήταν η πρώτη φορά που ολόκληρη η Ευρώπη και ο κόσμος άκουγε την υπέροχη φωνή της .Αυτό ήταν και το σημείο εκκίνησης για τη μεγάλη τραγουδίστρια. Άρχισε να ψάχνει για τις ρίζες της πορτογαλέζικης μουσικής συμπεριλαμβανομένης και της παραδοσιακής μουσικής fado, παρόλο που η μουσική αυτή εθεωρείτο για πολλούς "εκτός μόδας" κατάφερε να ξαναζωντανέψει ό,τι ήταν μέχρι τότε ξεπερασμένο.Όπως απέδειξε με τα χρόνια και τις δισκογραφικές δουλειές της, η Dulce κάνει κάτι πολύ περισσότερο από το να επαναλαμβάνει πράγματα που ήδη έχουν γίνει. Η φωνή της δεν περιορίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο στυλ. Ακόμα και όταν τραγουδάει ροκ, ποπ, fado ή κάποιο τραγούδι άλλης χώρας το στυλ της είναι μοναδικό και αλάνθαστο.

Το 1992 κυκλοφορεί το άλμπουμ της "LUSITANA" και από τον επόμενο χρόνο με τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά της "LAGRIMAS" γίνεται πολίτης του κόσμου. Ακολουθεί το άλμπουμ "A BRISA DO CORACAO" το 1995, το διπλό live άλμπουμ "CAMINHOS" το 1996 και μετά τις συνεργασίες της με τον Andrea Bocelli και τους Βραζιλιάνους Simone και CaetanoVeloso κυκλοφορεί το "O PRIMEIRO CANTO". Σ' αυτό το άλμπουμ, του οποίου παραγωγός ήταν ο Antonio Pinheiro Da Silva, συνεργάζονται θαυμάσιοι μουσικοί, όπως ο Ινδός κρουστός Trilok Gurtu, ο σαξοφωνίστας Wayne Shorter, οι φωνές των Maria Joao και Waldemar Bastos και η "trikitixa" (είδος ακορντεόν) του Kepa Junkera.Εξάλλου, πολύ σημαντικές είναι οι συνεργασίες της Dulce Pontes με τον μεγάλο Έλληνα τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα, τον Έλληνα συνθέτη Στέφανο Κορκολή και την εξαιρετική Ελληνίδα ερμηνεύτρια Ελευθερία Αρβανιτάκη.Το 2003 με το νέο άλμπουμ της ψάχνει για νέες εμπειρίες, για διαφορετικούς ήχους, φόρμες και όργανα. Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το άλμπουμ "FOCUS MORRICONE & DULCE PONTES", στο οποίο τραγουδά συνθέσεις του μεγάλου Ennio Morricone, ο οποίος σαγηνεύτηκε από το τεράστιο ταλέντο της σπουδαίας Πορτογαλέζας ερμηνεύτριας τόσο πολύ ώστε να λάβει μέρος και ο ίδιος στην ηχογράφηση.

Τελευταία η Dulce Pontes είναι έτοιμη να μας εκπλήξει με τη μεγάλη στροφή που επιχειρεί στην καριέρα της, την επιστροφή της στο fado. Το τελευταίο άλμπουμ της με τίτλο "OCORACAO TEM TRES PORTAS" έχει σημειώσει πολύ μεγάλη επιτυχία και το αφιερώνει στη μεγάλη AMALIA RODRIGUEZ.



Η ΜΑΡΙΑ του ΜΠΟΥΕΝΟΣ ΑΙΡΕΣ - "ΑΣΤΟΡ ΠΙΑΤΣΟΛΑ"

Σήμερα 24 Μαίου 2009 είναι η τελευταία παράσταση της τάνγκο οπερέτα "Μαρία του Μπουένος Άιρες" του Άστορ Πιατσόλα από την Εθνική Λυρική Σκηνή(παιζεται απο 19 Μαϊου έως 24) Είναι από τα πιο όμορφα έργα του Άστορ Πιατσόλα και του Οράσιο Φερέρ και η συμπαραγωγή της Λυρικής με το Εθνικό Θέατρο Θερβάντες του Μπουένος Άιρες μας δίνει μια ιδιαίτερα αξιόλογη παράσταση, μοναδική και σπάνια σε είδος...
Η σκηνοθεσία είναι του Μαρσέλο Λομπαρδέρο η μουσική διεύθυνση είναι του Ανδρές Χούνκος, η χορογραφία του 'Οσκαρ Αράις οι φωτισμοί είναι του Χοσέ Λουίς Φιορρούτσιο στο μπαντονεόν είναι ο Πάμπλο Μαϊνέτι και τους ρόλους ερμηνεύουν οι Χούλια Τσένκο, (εκπληκτική σκηνική παρουσία και αισθαντική φωνή) ο γνωστός ερμηνευτής του τάνγκο Γουιγέρμο Φερνάντεθ, στο ρόλο του αφηγητή είναι ο ίδιος














οΟράσιο Φερέρ(ο οποίος απαγγέλει τους δικούς του στίχους).
Η μουσική της Μαρίας του Μπουένος Άιρες στηρίζεται κυρίως στο νέο τάνγκο - nuevo tango- είδος που επεξεργάστηκε ο Πιατσόλα. Στην βάση του βρίσκεται φυσικά το αργεντίνικο τάνγκο, μπολιασμένο όμως με στοιχεία από άλλα είδη, όπως λόγου χάριν η τζαζ και η κλασική μουσική. Η επιτυχία του παντρέματος αποτυπώνεται στο γεγονός ότι τα νέα τάνγκο αφομοιώθηκαν άμεσα και έγιναν μέρος της σύγχρονης παραδοσιακής μουσικής της χώρας. Ο Πιατσόλα εμπλούτισε το νέο τάνγκο εισάγοντας επιπλέον νέα όργανα κι επομένως νέους ήχους, νέα χρώματα, εισήγαγε πιο σύνθετες αρμονικές και μελωδικές δομές, ενίσχυσε τις ενορχηστρώσεις με βιόλες, τσέλα, φλάουτα, κρουστά, βιμπράφωνο, ξυλόφωνο και δεύτερη κιθάρα.
Το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής γράφηκε το καλοκαίρι του 1967 στην ανατολική
Ουρουγουάη και ολοκληρώθηκε στην κατοικία του Πιατσόλα στο Μπουένος Άιρες. Η Μαρία του Μπουένος Άιρες πρωτοπαρουσιάστηκε στην αίθουσα Πλανήτης του Μπουένος Άιρες στις 8 Μαΐου με τον Έκτορ ντε Ρόζας. Τους ανδρικούς ανέλαβαν φίλοι των βασικών συντελεστών. Η παράσταση είχε τόση επιτυχία, ώστε ανάμεσα σε Μάη και Σεπτέμβριο εκείνης της χρονιάς επαναλήφθηκε περίπου 120 φορές και ηχογραφήθηκε.

«Η Μαρία είναι ένα δράμα στο Μπουένος Αϊρες, αλλά δεν αφορά μόνο την Αργεντινή» επισημαίνει ο Γκαμπριέλ Ανεκίνα, παραγωγός της παράστασης. «Υπάρχουν πολλές "Μαρίες" σε ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα πια, περισσότερο από ποτέ, ακούμε τις ιστορίες τους στις ειδήσεις. Είναι ένα πραγματικό δράμα για την αξία της γυναίκας».

Σύμφωνα με τον Οράσιο Φερέρ , ήταν ο ίδιος εκείνος που πρότεινε στον συνθέτη να γράψει τη Μαρία του Μπουένος Άιρες.Άλλη πηγή βεβαια αναφέρει ότι την ιδέα έδωσε στον Πιατσόλα η ηθοποιός και τραγουδίστρια Έγκλε Μαρτίν.
.Η Έγκλε Μαρτίν ήταν ηθοποιός και τραγουδίστρια στη δεκαετία του '60 στο Μπουένος Αϊρες.. Ηταν η ερωμένη του Αστορ Πιατσόλα και παντρεμένη όμως με άλλον. Αυτό δεν τον εμπόδισε να τη ζητήσει σε γάμο από τον άντρα της. Εκείνος δεν... ευλόγησε την απιστία της.Σύμφωνα με τη Μαρτίν όταν ο εραστής ζήτησε το χέρι της αγαπημένης του από τον... σύζυγό της , ο Πιατσόλα είπε στον Παλάθιος:«Είναι η ίδια η μουσική,δεν μπορεί να ανήκει σε κανέναν. Το άδοξο τέλος του ειδυλλίου οδήγησε στην ανεύρεση αντικαταστάτριας. Γρήγορα ωστόσο ο Πιατσόλα συνάντησε την ιδανική στο πρόσωπο της τραγουδίστριας παραδοσιακής μουσικής Αμελίτα Μπαλτάρ, η οποία αντικατέστησε τη Μαρτίν και στην καρδιά του συνθέτη. Η ταύτισή της με τον ρόλο της πρωταγωνίστριας σε συνδυασμό με την ομορφιά και την εντυπωσιακή σκηνική της παρουσία δημιούργησαν ένα πραγματικά «εκρηκτικό» κράμα.

Η πλοκή του έργου βαδίζει σε σουρεαλιστικά μονοπάτια με πρωταγωνίστρια τη Μαρία, μια πόρνη στο Μπουένος Άϊρες της Αργεντινής. Η δεύτερη πράξη του έργου εξελίσσεται μετά το θάνατο της.Οι χαρακτήρες που αποτελούν το έργο εκτός από τη Μαρία και την Σκιά της (στο δεύτερο μέρος του έργου), είναι ένας τραγουδιστής των payadas, διάφορα μέλη του υποκόσμου στο Μπουένος Άϊρες, ο ποιητής – αφηγητής που έχει υπό τον έλεγχό του πολλές μαριονέτες και ένα πλήθος ψυχαναλυτών. Πολλές φορές, γίνονται παραλληλισμοί στο έργο της Μαρίας με το πρόσωπο της Μαρίας, της μητέρας του Ιησού αλλά και με τον Ιησού πολλές φορές. Ουσιαστικά αφηγείται έναν θάνατο και μία ανάσταση. Η Μαρία«γεννήθηκε μια μέρα που ο Θεός ήταν μεθυσμένος» . Είναι θεά και ταυτόχρονα πόρνη...


Τετάρτη 20 Μαΐου 2009

ΡΕΣΙΤΑΛ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ από την ΕΥΑ ΦΑΜΠΑ

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στις 16 Μαϊου 2009 το ρεσιτάλ κιθάρας της Εύας Φάμπα που έδωσε στην αίθουσα εκδηλώσεων για τα 20 χρόνια του Ωδείου.
Το κοινό, οι σπουδαστές της κλασικής κιθάρας του Ωδείου αλλά και παλιοί μαθητές της Εύας Φάμπα (ήταν καθηγήτρια του Ωδείου μας από το 1988 έως και το 1992) παρακολούθησαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις ερμηνείες των έργων που έπαιξε. Η Εύα Φάμπα έδωσε σε όλα τα έργα μια ξεχωριστή προσωπική σφραγίδα, ενώ μας πρόσφερε έναν ήχο πολύ ξεχωριστό, θα λέγαμε σχεδόν μαγικό.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ για την Εύα Φάμπα

Η Εύα Φάμπα, είναι μια διεθνώς καταξιωμένη σολίστ της κιθάρας, έχοντας δώσει με μεγάλη επιτυχία ρεσιτάλ σε φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών σε περισσότερες από 25 χώρες σε Ευρώπη, Ασία, Λατινική Αμερική και Αφρική. Έχει συμπράξει με συμφωνικές ορχήστρες (Συμφωνική Δ. Αθηναίων, Συμφωνική της Ρωσίας, Μοσχοβίτικη Ορχήστρα Δωματίου ARCO, Συμφωνική του Πανεπιστημίου του Hidalgo – Μεξικό, Συμφωνική Νέων του Δ. Καλαμαριάς, Σύνολο εγχόρδων της ΚΟΑ, Ορχήστρα Εγχόρδων της Βομβάης, Ορχήστρα εγχόρδων Δ.Ηρακλείου Κρήτης). Σπουδαίοι συνθέτες έχουν γράψει για αυτήν ανάμεσά τους ο Δημ. Φάμπας, ο Yiu-Kwong Chung (το κονσέρτο FOR EVA), ο Andersen Viana, ο Waltel Branco, o Eduardo Morales Caso, ο G.Mizzi, ο Δ. Νικητός κ.α.

Έχει ηχογραφήσει 5 cd που παίζονται σε ραδιοφωνικές εκπομπές σε όλο τον κόσμο. (CAPRICCIO DIABOLICOBERBEN & IGS 2007, EVA FAMPAS plays FAMPASAULIA 2005, A GUITAR PORTRAIT OF FANTASYWAVE MUSIC GR 2002). Συνεργάζεται με εκδοτικούς Οίκους, στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την έκδοση έργων για την κιθάρα, επιμελείται της έκδοσης των έργων του πατέρα της Δημ. Φάμπα, και είναι και η ίδια συγγραφέας μουσικών βιβλίων. Κάνει διαλέξεις και σεμινάρια σε πανεπιστήμια και διεθνή φεστιβάλ.

Είναι διπλωματούχος του Εθνικού Ωδείου με καθηγητή στην κιθάρα τον πατέρα της Δημ. Φάμπα και στα ανώτερα θεωρητικά τον συνθέτη Δημ. Δραγατάκη. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα διεύθυνσης Ορχήστρας με τον Θ. Αντωνίου, σεμινάρια με τον Leo Brouwer κλπ.

Είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων της Κιθάρας «Δημήτρης Φάμπας» και Καλλιτεχνικός Διευθυντής των Διεθνών Ημερών Κιθάρας Λαύκου.

Ιστοσελίδες: www.evafampas.gr - www.myspace.com/evafampas - www.youtube.com/user/thegjst