Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Τους τελευταίους μήνες συντελούνται στην αθηναϊκή μουσική ζωή ενδιαφέρουσες αλλαγές τοπίου που υπακούουν σε έναν πολλαπλώς σημαίνοντα συνδυασμό... δαρβινικών εξελικτικών κανόνων και θεωρίας του χάους.
Ενώ η εντεινόμενη οικονομική κρίση πλήττει καίρια μείζονες θεσμούς παραγωγής μουσικών εκδηλώσεων, άρχισαν να ξεχωρίζουν ελάσσονες πόλοι δράσης με συνειδητά αντισυμβατικό προφίλ εκδηλώσεων. Στις μεσαίου ή μικρού μεγέθους αίθουσές τους βρίσκουν καλλιτεχνική εκτόνωση ακμαίοι, νέοι καλλιτέχνες. Επίσης, το πιο επιτρεπτικό, «ανοιχτό» πλαίσιο οργάνωσης συνδυάζεται εδώ με τη διακαή αναζήτηση κοινού υπαγορεύοντας απροκάλυπτα υβριδικές γειτνιάσεις ρεπερτορίων, στις οποίες -αίφνης και επιτέλους!- βρίσκεται χώρος να ακουστούν εκλεκτά, «δύσκολα» έργα που ουδέποτε ή σπανιότατα παίζονται αλλού. Τους τελευταίους μήνες παρακολουθήσαμε αρκετές τέτοιες εκδηλώσεις αποκομίζοντας καλές εντυπώσεις.
Από το ρεπερτόριο της Αν. Ευρώπης
Χώρος με πολυσυλλεκτικό προγραμματισμό μουσικών εκδηλώσεων, ο «Παρνασσός» φιλοξένησε τις προάλλες μια ωραία βραδιά μουσικής δωματίου (10/1/2011). Στο πρώτο μισό, που διοργανώθηκε με υποστήριξη της πρεσβείας της Εσθονίας, η βιολίστρια Μαρί Πολ και ο πιανίστας Μίκελ Πολ ερμήνευσαν έργα Σεργκέι Προκόφιεφ. Το τεχνικά ολοκληρωμένο παίξιμό τους χαρακτήρισαν ορθοτονία, ακρίβεια φραστικής και πολύ καλή, εις βάθος οργάνωση του μουσικού συντακτικού. Σταθερές απ' αρχής μέχρι τέλους, οι ποιότητες αυτές αξιοποιήθηκαν σε ερμηνευτικά μεστές αναγνώσεις που υπηρέτησαν υποδειγματικά την ιδιόφωνη γραφή του Σοβιετικού συνθέτη. Οι «Πέντε μελωδίες για βιολί και πιάνο» (1925) δόθηκαν σε εκφραστικά ήπιους τόνους, με ρευστό, γεμάτο γλυκασμούς παίξιμο. Τελείως διαφορετικά ερμήνευσαν τα δύο αδέλφια τη «Σονάτα για βιολί και πιάνο αρ.1» (1938-46), σκοτεινό έργο της περιόδου του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, απαιτητικό τεχνικά και ερμηνευτικά. Ανεβασμένα επίπεδα ενέργειας, τεταμένη, γωνιώδης φραστική, αμφίπλευρα διευρυμένο φάσμα δυναμικής, ρυθμικό στοιχείο αθλητικού σφρίγους και ηχοχρωματική παλέτα εμπλουτισμένη -ειδικά στο βιολί- με ιδιάζουσες, εκφραστικά φορτισμένες αποχρώσεις στις ακραίες περιοχές συνέβαλαν σε μια συναρπαστική ανάγνωση. Οι συχνές, ακραίες μεταπτώσεις διαθέσεων αποδόθηκαν με καλογυμνασμένα ανακλαστικά και συναισθηματική ευαισθησία εξασφαλίζοντας έντονο δραματικό ανάγλυφο, δίχως να σημειωθούν χάσματα ή «κοιλιές» στο μουσικό ειρμό. Την βραδιά ολοκλήρωσαν ο κλαρινετίστας Μερκούριος Κάραλης, η βιολίστρια Ιωάννα Γαϊτάνη και ο πιανίστας Χρήστος Σακελλαρίδης συμπράττοντας ως τρίο στο απροκάλυπτα φολκλορίστικο «Τρίο» (1932) του Αράμ Χατσατουριάν και στην εξαμερή σουίτα από την «Ιστορία του στρατιώτη» (1918-19) του Στραβίνσκι. Παρ' ότι το δέσιμο των τριών οργάνων δεν διέθετε τον αβίαστο, φυσικά ωριμασμένο συντονισμό τακτικού συνόλου μουσικής δωματίου, οι άρτια προετοιμασμένες ερμηνείες τους χαρακτηρίστηκαν από έμφαση στη λεπτομέρεια και ωραίες, εύστοχες σολιστικές συνεισφορές.
Η φωνή της ακριβοθώρητης βιόλας
Την περασμένη εβδομάδα (11-16/1/2011), στο χώρο «Μπετόν» στον Κεραμεικό, η υψίφωνος Μάιρα Μηλολιδάκη και ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης διοργάνωσαν κύκλο επτά συναυλιών μουσικής δωματίου. Παρακολουθήσαμε αυτήν υπό τον τίτλο «Viol-Arte Ι -προκαλώντας τα όρια» (11/1/2011). Πρώτη η Αγγέλα Γιαννάκη ερμήνευσε τη «Σονάτα για σόλο βιόλα», έργο 25, αρ.1 (1922) του Χίντεμιτ, μία από τις λιγοστές, μείζονες συνθέσεις του μοντερνισμού για το όργανο αυτό. Πρόκειται για έργο τυπικό του γερμανικού Μεσοπολέμου: τεχνικά δύσκολο και αγέλαστο, φορτισμένο με διάφωνα ακούσματα και παραγράφους
enet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου