Πέρα απ' τον Σοπέν των κοντσέρτων...

 

Με αφορμή την επέτειο των 200 χρόνων από τη γέννηση του Φρεντερίκ Σοπέν η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης τίμησε την  προηγούμενη Παρασκεύη 22 Ιανουαρίου 2010  τον μεγάλο μουσικό με μία συναυλία-αφιέρωμα.

Στο πρώτο μέρος της συναυλίας, που  πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης , ο Eλληνοκύπριος πιανίστας  Μαρτίνος Τιρίμος και η ΚΟΘ υπό τη διεύθυνση του Αμος Ταλμόν  τίμησαν  τη επέτειο του Σοπέν, παρουσιάζοντας λιγότερο γνωστά έργα του. Η βραδιά έκλεισε με τους ήχους της 2ης Συμφωνίας του Ρόμπερτ Σούμαν (200 χρόνια απο την γέννησή του) .Για την συναυλία αυτή έγραψε στην Ελευθεροτυπία ο Γιάννης Σβώλος ("Ήχοι Ζωντανοί") και το αναδημοσιεύουμε...

Πέρα απ' τον Σοπέν των κοντσέρτων

Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΒΩΛΟΥ
Απολύτως ταιριαστό, ευπρόσδεκτα εκτός πεπατημένης φόρο τιμής στη φετινή επέτειο του Σοπέν (1810-1849) αποτέλεσε η συναυλία της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης υπό τον Αμώς Τάλμον με συμμετοχή του πιανίστα Μαρτίνου Τιρίμου στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης (22/1/2010).
Δομημένο με φιλέρευνο πνεύμα, το πρόγραμμα προσπέρασε τα χιλιοπαιγμένα, δημοφιλή κοντσέρτα, αντιπροτείνοντας τρεις ελάσσονες, σπάνια παρουσιαζόμενες συνθέσεις για πιάνο και ορχήστρα: το «Rondo a la Krakowiak», τη «Φαντασία επάνω σε πολωνέζικους σκοπούς» και το «Andante spianato et Grande Polonaise».

Ο 68χρονος, διεθνούς φήμης Κύπριος πιανίστας πρόσφερε ερμηνείες που δικαίωσαν κατά γράμμα παλαιότερη σύγκρισή του από Βρετανό δημοσιογράφο με πιανίστες-θρύλους όπως οι Αράου, Σνάμπελ, Ρούμπινσταϊν. Πεμπτουσιακά σοπενικό δίχως ποτέ να καταντά μελίρρυτο, θηλυπρεπές ή να εκτρέπεται σε μανιερισμούς που αλλοιώνουν την ευγένεια της μουσικής μορφής, το παίξιμό του υπήρξε φορέας ζηλευτού πλούτου έκφρασης. Στις εκτενείς εισαγωγές και τα αργά λυρικά μέρη ασύλληπτο εύρος διαβαθμίσεων δυναμικής και άκρας ευαισθησίας αυξομειώσεις ταχυτήτων συνδυάστηκαν αριστοτεχνικά -και με αψεγάδιαστη καλαισθησία- στη διάπλαση ρευστής μελωδικής φραστικής με εκφραστικές φωτοσκιάσεις και εκλεπτύνσεις τραγουδιού. Αντίθετα, στους χορευτικούς σκοπούς κυριάρχησαν κομψότητα και νευρώδης, αιθέρια κινητικότητα. Οι πιο σύνθετες γρήγορες ρυθμικές παραλλαγές δόθηκαν με εγρήγορση, αθλητικά παιγνιώδη ένταση και θαυμαστή καθαρότητα.
Το εκφραστικό φάσμα συμπλήρωσαν συναρπαστικές μεταπτώσεις, αντιπαραθέσεις και εναλλαγές, καίριοι χρονισμοί και άψογος συντονισμός με την ορχήστρα. Η συναυλία ολοκληρώθηκε με την ομοίως σπάνια παρουσιαζόμενη «Συμφωνία αρ. 2» του Σούμαν, έργο αγέλαστο αλλά ενδιαφέρον, οι δύσκολες αρετές του οποίου απαιτούν ικανή ορχήστρα και εμπνευσμένη προσέγγιση. Με εξαίρεση κάποια ολισθήματα κυρίως στα ξύλινα πνευστά, οι μουσικοί της ΚΟΘ ανταποκρίθηκαν με πειθαρχία και εγρήγορση στις οδηγίες του Ισραηλινού αρχιμουσικού, προσφέροντας μια καλή ανάγνωση με ουκ ολίγες δυνατές στιγμές, όπως η εύστοχα αγχωτική απόδοση του νευρικού Scherzo, το μαλέρειας νοσταλγίας Adagio espressivo -εδώ το άριστο σώμα εγχόρδων της ΚΟΘ θαυματούργησε!- και το συμπυκνωμένης δριμύτητας, καταληκτικό Allegro molto vivace. 
Ήχοι ζωντανοί