Σαν σήμερα 3 Οκτωβρίου 1936 γεννήθηκε ο Στιβ Ράιχ (Steve Reich) αμερικανός συνθέτης της avant-garde και ένας από τους βασικούς ιδρυτές της μινιμαλιστικής μουσικής σχολής μαζί με La Monte Young, Terry Riley, και Philip Glass.
Βιογραφικά
Stephen Michael Reich
Ο Στιβ Ράιχ γεννήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 1936 στη Νέα Υόρκη. Είχε την τύχη να μεγαλώσει τόσο εκεί όσο και στην Καλιφόρνια, τα δύο κέντρα πολιτιστικών αποφάσεων της Αμερικής. Ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές του με πιάνο και τύμπανα. Σπούδασε φιλοσοφία στο Cornell University. Μεταξύ 1958 και 1961 σπούδασε σύνθεση στην Julliard School of Music. Μεταξύ 1961 και 1963 έκανε μεταπτυχιακές μουσικές σπουδές στο καλιφορνέζικο Mills College, με καθηγητές τον Νταριούς Μιγιό και τον Λουτσιάνο Μπέριο. Ξεκινά τη μουσική του σταδιοδρομία με κοντσέρτα σε πρωτοποριακές γκαλερί, αναθέσεις έργων και κινηματογραφικά σάουντρακ (για τις ταινίες του Ρόμπερτ Νέλσον The PlasticHaircut και Oh Dem Watermelons). Το 1966 ιδρύει στη Νέα Υόρκη το δικό του μικρό ορχηστρικό σχήμα Steve Reich & Musicians. Το 1967 κυκλοφορεί σε δίσκο το εκκεντρικό μοντάζ φωνών Come Out από τη CBS Odyssey Records. Το 1969 εκδίδονται τα It's Gonna Rain και Violin Phase από την Columbia Masterworks.Το καλοκαίρι του 1970 ταξιδεύει στην Γκάνα και σπουδάζει κρουστά στο Ινστιτούτο Αφρικανικών Σπουδών του εκεί πανεπιστημίου. Πρώτος σχετικός καρπός το έργο Drumming. Τα καλοκαίρια του 1973 και του 1974 σπουδάζει ινδονησιακή μουσική στο Σιάτλ και στο Μπέρκλεϊ με δασκάλους από το Μπαλί. Το 1974 κυκλοφορεί το βιβλίο τουWritings About Music (NYU Press). Η καταξίωσή του σε ένα ευρύτερο κοινό έρχεται με μια από τις πιο χυμώδεις και καλειδοσκοπικές συνθέσεις του, το Music for 18 Musicians, που έκανε πρεμιέρα τον Απρίλιο του 1976, στο Town Hall, στη Νέα Υόρκη. Μελετά τους εβραϊκούς ψαλμούς και το υμνολόγιο της Αγίας Γραφής. Το 1990 κερδίζει βραβείο Γκράμι για το έργο Different Trains σε ερμηνεία του Kronos Quartet. Η βιντεο-όπερα The Cave εξερευνά οπτικοακουστικώς βιβλικές ιστορίες, σε σκηνοθεσία Μπέριλ Κόροτ. Χαιρετίζεται από το Time ως χρησμός για τις όπερες του 21ου αιώνα. Στα χνάρια της δεν ήταν και η βιντεο-όπερα Τέρατα Θείας Χάριτος των Γκλας-Γουίλσον; Με τον ίδιο σκηνοθέτη, η τρίπρακτη βιντεο-όπερα Three Tales αναφέρεται στο Χίντενμπουργκ και στην πτώση του γερμανικού ζέπελιν στο Νιου Τζέρσι το 1937, στις ατομικές δοκιμές στην Μπικίνι το 1946 και στην Ντόλι, τον διάσημο γενετικό κλώνο. Συνεργάστηκε με κορυφαίους χορογράφους. Το 1994 εκλέχθηκε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Γραμμάτων και Τεχνών. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι έχει εμμονή με την έννοια της «διαύγειας» και το έργο του να θεωρηθεί μια ανατομική σπουδή σε αυτήν. «Ο Ράιχ ασφαλώς και δεν ανακάλυψε εκ νέου τον τροχό, σίγουρα όμως υπέδειξε καινούργιους τρόπους να κινούμαστε με αυτόν» γράφει ο Τζον Ανταμς στο εισαγωγικό κείμενο της επιβλητικής έκδοσης Steve Reich Works 1965-1995 (Nonesuch), ένα κουτί με δέκα CD το ιδεώδες μουσικό πορτρέτο του.Διαβάστε για Μινιμαλιστική μουσική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου