" Σε ποιόν ανήκει το μέγαρο Μουσικής;"

( απο Τo ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ του TaR)

του Γιώργου Λιγνού  

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΜOΥΣΙΚΗΣ; Μελαγχολικές σκέψεις πάνω στο Δημόσιο Πολιτισμό
Τι ερώτηση είναι αυτή; Μα στο λαό, θα έρθει η απάντηση. Άλλωστε είναι εποπτευόμενος πολιτιστικός οργανισμός του ΥΠ.ΠΟ (ας αφήσουμε τον Τουρισμό έξω), θα συμπληρώσουν οι υπερασπιστές της Απόφασης Ανάληψης Υποχρέωσης του ΥΠ.ΟΙΚ.
Φυσικά έχουν δίκιο. Τύποις μιλώντας αφού με απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης είχε μπεί το Ελληνικό δημόσιο εγγυητής του δανείου μεταξύ της Εθνικής και του ΟΜΜΑ. Μόνο που το ΟΜΜΑ ήταν σε καθεστώς εκχώρησης προς τον μακαρίτη Χρήστο Λαμπράκη.
Προφανώς δεν ετίθετο θέμα να μην ενισχυθεί η προσπάθεια. Μεταξύ μας έχουμε έτσι ένα χώρο της προκοπής και στεγάστηκαν και δομές και ορχηστρικά σχήματα. Να μην περιλάβω στα κοινωνικά ωφέλη το γεγονός πως έστω και για λόγους ματαιοδοξίας διέβησαν την πόρτα του Μεγάρου εύποροι κύριοι και κυρίες που αλλιώς δεν θα τους συναντούσατε ποτέ.
Και δεν παύει να είναι ένας απο τους λίγους φορείς με πρόγραμμα που να υπακούει σε μια λογική αξιοπρεπούς σχεδιασμού.
 Καλώς υπάρχει. Αλλά δεν μπορώ να μην μπω στον πειρασμό να πώ πως τα 2.600.000 ευρώ, που είναι οι τρέχουσες οφειλές απο την δανειακή σύμβαση των 95.000.000 ευρώ, δεν είναι τίποτε μπροστά στο να τραγουδάει ο σύζυγος της κυρίας υφυπουργού και συνονόματος του πρωθυπουργού.
Ή να ακούγονται διασκευές του Τσιτσάνη και του Βαμβακάρη για συμφωνική ορχήστρα. Δεν έχω τίποτε με αυτούς τους δύο λαϊκούς συνθέτες, αλλά πιστεύω ότι μάλλον θα κορόϊδευαν όποιον τους έλεγε ότι κάποτε τα έργα τους θα ακουγόντουσαν να παίζονται διασκευασμένα για συμφωνικα σύνολα.
ΕΔΩ περισσότερα