"Καλλιτεχνία = Χρήμα;"

Ένας πολύ ενδιαφέρον  διάλογος  έχει ξεκινήσει με αφορμή  το άρθρο «Βαφτίζουμε καλλιτεχνία ό,τι φέρνει χρήμα» της πιανίστα  Ε. Αγραφιώτη,  το οποίο  είχαμε  αναδημοσιεύσει στις 13/8/10 από την Καθημερινή ...

Ο διάλογος αυτός γίνεται μέσω του  TAR -(Διαδικτυακού Περιοδικού για την Κιθάρα) .

 Στις 15/8/ 10 αναδημοσιεύσαμε  και  το άρθρο "Ψευτοκουλτούρα αγοράς" απο το blog TaRaTAΤΖΟΥΜ του Νότη Μαυρουδή

Σήμερα αναδημοσιεύουμε  ...
από το (Τo ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΒΗΜΑ του TaR) το άρθρο της Τίνα Βαρουχάκη (Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, πτυχ. κλασικής κιθάρας)

Μερικές σκέψεις
Σε συνέχεια του πολύ ενδιαφέροντος διαλόγου που αναπτύχθηκε γύρω από το άρθρο της σολίστ πιάνου και συγγραφέως κυρίας Ε. Αγραφιώτη, με τίτλο «Βαφτίζουμε καλλιτεχνία ό,τι φέρνει χρήμα» ( http://www.tar.gr/content/content.php?id=3349 ), ας μου επιτραπεί να εκφράσω μερικές σκέψεις κυρίως με τη βοήθεια ενός κοινωνιολογικού υπόβαθρου.Θα ήθελα να υπογραμμίσω την τεράστια σημασία του άρθρου της, δεδομένου ότι η πολιτική ανάλυση σπανίζει όταν γίνονται ερμηνείες για το φαινόμενο απομόνωσης της κλασικής μουσικής από το σύγχρονο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Η κυρία Αγραφιώτη διαβλέπει την τάση εμπορευματοποίησης της κλασικής μουσικής φαινόμενο που σηματοδοτεί την περιθωριοποίηση των συντελεστών του χώρου ακόμη και από θεσμούς άρρηκτα συνδεδεμένους με το όραμα προώθησής της.
Από το διάλογο που ακολούθησε, συμφωνώ επίσης με την ψύχραιμη τοποθέτηση του συνθέτη και εκδότη του περιοδικού «μουσικής Πολύτονον» κου Λυγνού. Αναμφίβολα, η προσφορά του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών είναι αδιαμφισβήτητη. Συγχρόνως όμως, νομίζω ότι η αγανάκτησή της κυρίας Αγραφιώτη για τη δημιουργία συνθηκών περιθωριοποίησης της κλασικής μουσικής είναι δικαιολογημένη.
Η κοινωνιολογική οπτική

Πρόκειται για ένα φαινόμενο που δεν συμβαίνει τυχαία, αλλά σχετίζεται με το γεγονός ότι στην ύστερη νεωτερικότητα (δηλαδή στη φάση του ύστερου καπιταλισμού που βασίζεται στη μεταβιομηχανική ανάπτυξη), μεταβάλλονται ριζικά οι αξίες της νεωτερικότητας, από τις οποίες γεννήθηκε το κίνημα του μοντερνισμού που ήταν θεμελιωμένο στις αξίες του Διαφωτισμού. Η μετανεωτερικότητα, σηματοδοτεί το τέλος των οικουμενικών αξιών, των αδιαμφισβήτητων ιδεολογιών και των «μεγάλων αφηγήσεων», με αποτέλεσμα να μην υφίσταται πλέον η διαφοροποίηση που ίσχυε στο πολιτιστικό κίνημα του μοντερνισμού ανάμεσα σε «υψηλή» και «χαμηλή» κουλτούρα. Αντιθέτως καθίσταται «σχετική» και «υποκειμενική» η έννοια της αισθητικής, αλλά και η συζήτηση γύρω από το τι είναι «αξιόλογο» στην τέχνη.
Διαβάστε περισσότερα