"Οι σιγανές φωνές της μνήμης"

Γιάννης Ζώτος &Band: Οι σιγανές φωνές της μνήμης στον Ιανό

σήμερα Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010 Ώρα έναρξης: 21.00                                                    

Μια μοναδική παράσταση θα παρακολουθήσει το κοινό του Ιανού, με τίτλο

«Οι σιγανές φωνές της μνήμης» σε ποίηση Μίκη Θεοδωράκη και μουσική Γιάννη Ζώτου, σήμερα Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010, στον Ιανό.

Ο Γιάννης Ζώτος, συνθέτης, μουσικός, ενορχηστρωτής, παραγωγός και χρόνια φίλος του Μίκη Θεοδωράκη, μελοποιεί έναν κύκλο τραγουδιών του μεγάλου Έλληνα συνθέτη και το παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με τον ίδιο τον Μίκη Θεοδωράκη να απαγγέλει ποιήματά του, που ποτέ δεν μελοποίησε ο ίδιος. Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος θα παρουσιαστούν τραγούδια του Γιάννη Ζώτου σε ποίηση Μαρίας Πολυδούρη, Γιώργου Σεφέρη, Κώστα Καρυωτάκη, Γιάννη Ρίτσου, τραγούδια που ντύνει με έναν διαχρονικά μοντέρνο μουσικό τρόπο, ο οποίος χρησιμοποιεί τόσο τις ελληνικές ρίζες όσο και δημοφιλή στοιχεία «Rock» και «Folk» και σύγχρονης μουσικής δωματίου.
Οι μουσικοί που πλαισιώνουν την παράσταση έρχονται από το Βερολίνο και είναι:
Γιάννης Ζώτος / φωνή, κιθάρα
Reinmar Henschke / piano, keyboards
Θανάσης Ζώτος / μπάσο, φωνή
Heiner Witte - κιθάρες
Micha Joch - τύμπανα
Φιλική συμμετοχή: Καλλιόπη Βέττα
Ο Μίκης Θεοδωράκης είπε, για τη συνεργασία του με τον Γιάννη Ζώτο: Έως τώρα και σε όλη μου τη ζωή έχω συνηθίσει να μελοποιώ στίχους άλλων. Με τον Γιάννη Ζώτο οι ρόλοι αντιστρέφονται και το γεγονός αυτό ομολογώ ότι με οδηγεί σε ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για μένα. Τώρα γίνομαι εγώ ο ποιητής που πρέπει να κρίνω κατά πόσον η μουσική ανταποκρίνεται στο ουσιαστικό περιεχόμενο των στίχων μου.Η πρώτη μου θετική αντίδραση αφορούσε την επιλογή των ποιημάτων, που το κάθε ένα ανήκει σε μια από τις πιο κρυφές πτυχές της ζωής και της σκέψης μου. Η δεύτερη επίσης θετική εκτίμηση, θα έλεγα, προέρχεται από την μουσική γλώσσα στην ολότητά της: την μελωδική γραμμή, τις αρμονίες και ιδιαίτερα την ενορχήστρωση την περιοχή του ροκ, που όλα μαζί δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα λυρισμού, ποίησης και μαγείας.Το γεγονός αυτό, εμένα προσωπικά, με παραπέμπει σε εμπειρίες και εποχές κατά τις οποίες ζούσα στην κόψη του ξυραφιού, ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό, στο υπαρκτό και στο ανύπαρκτο, στο συνειδητό και το ασυνείδητο, που ήταν και είναι για μένα ο βαθύς και απροσμέτρητος Έρωτας, που με εξουθενώνει και με λυτρώνει χωρίς αρχή και δίχως τέλος.Για τους λόγους αυτούς ευχαριστώ και ευγνωμονώ τον Γιάννη Ζώτο, γιατί με τη μουσική του με βοηθά όταν την ακούω να απογειώνομαι με τα φτερά των μελοποιημένων στίχων μου πάνω από έναν κόσμο ονειρικό, μιας ζωής που δεν συνειδητοποίησα ακόμα την αληθινή ύπαρξή της.Τέλος, θα πρέπει να συγχαρώ τους εξαίσιους μουσικούς που συμμετέχουν στην πραγμάτωση αυτού του τόσο ωραίου έργου.
Αθήνα, 25 Σεπτεμβρίου 2009
Μίκης Θεοδωράκης