Της Έφης Αγραφιώτη (TAR)
Στέκουμε αποσβολωμένοι, έκπληκτοι. Πονάμε για την καταλυτική δύναμη των οικονομικών κατολισθήσεων. Οσο κι αν μας παρηγορεί η διαπίστωση ότι είμαστε μέρος ενός «πανευρωπαϊκού προβλήματος» εν τούτοις γνωρίζουμε ότι δεν πρόκειται γι’ αυτό ακριβώς.
Ας επικεντρωθούμε λοιπόν σε μια ουσιαστική λεπτομέρεια για τον μουσικό χώρο: Ο περιορισμός, λόγω κρίσης, από το ΥΠΠΟ, οικονομικής στήριξης, σε καλλιτεχνικά δρώμενα και προγράμματα φαίνεται αυτονόητη ενέργεια, αλλά και αυτό ακόμα έχει δύο όψεις: για τα λιγότερο σημαντικά (επιχορηγούμενα μέχρι τούδε, αλλά ο Θεός ξέρει γιατί) θα το δικαιολογήσουμε εύκολα: τέλος στις παρέες των υπουργών και των συμβούλων, είναι ευκαιρία να γκρεμίσουμε την «ύποπτη» πλευρά των επιχορηγήσεων, να ξαναχτίσουμε το οικοδόμημα υγιώς. Δεν είναι μόνον αυτό όμως.
Στη χώρα, το γνωρίζει ο κ. Γερουλάνος, αν και γενικά δείχνει μακρινός, σαστισμένος, αναπτύχθηκαν και άνθησαν πολιτιστικά προϊόντα παγκόσμιας εμβέλειας, που κινδυνεύουν να αφανιστούν εξαιτίας του κόστους των δράσεων τους, που δεν υπάρχει καν δυνατότητα να υποστηριχθεί από ιδιωτικές χορηγίες. Το ποιος χορηγεί πού και με τι κριτήριο, είναι εξάλλου προδήλως μεγάλο θέμα.
Οι τελευταίοι τρεις-τέσσερις υπουργοί επιμένουν να στηρίζονται στη δυναμική της προβολής του πολιτισμού προς τα έξω. Το πώς επιχειρηματολογούν έχει ενδιαφέρον ενίοτε. Ξόδευσαν πάντως πολλά χρήματα για την προβολή αυτή μέχρι τώρα. Ωραία!
Υπάρχουν δύο «επιτυχίες», με χαρακτηριστικά δυνατού προβολέα πολιτισμού και ισχυρό δείκτη αναγνώρισης από το ευρωπαϊκό κοινό, το Φεστιβάλ Θρησκευτικής Μουσικής της Πάτμου και το Grand Prix Μαρία Κάλλας που έχουν πολλή μεγάλη ανάγκη των επιχορηγήσεων. Πώς να περιγράψω τη δραματική εξέλιξή τους; Ψίχουλα θα πάρουν πλέον από το υπουργείο και τον δήμο, τα μισά του φετινού κόστους θα καλυφθούν, άρα ο ασθενής δεν… αποθνήσκει φέτος! Τα άλλα μισά όμως δεν υπάρχουν. Είναι και θα παραμείνουν χρωστούμενα στην πλάτη των μάχιμων, παθιασμένων οργανωτών, που δεν είναι Μαικήνες του χρήματος, αλλά Μαικήνες ωραίων και υψηλών ιδεών. Αυτά τα χρέη θα διπλασιαστούν του χρόνου, αλλά υπάρχουν ήδη και τα περυσινά. Πώς θα διεξαχθούν εκδηλώσεις κύρους με αυτό το πραγματικό βάρος;
Θα συμφωνήσουμε με ό,τι είπε πρόσφατα ο κ. Γερουλάνος, ότι η γαστρονομία είναι δύναμη του πολιτισμού μας, πρέπει να την εξάγουμε για να υποδεχθούμε τουρίστες. Είναι όμως άτακτη υποχώρηση να αποδυναμώσουμε, να συνθλίψουμε, στο χρονοντούλαπο της χώρας «που ποτέ δεν πεθαίνει», τα αδιαμφισβήτητα κέρδη επίπονων αγώνων λειτουργίας θεσμών ποιοτικής ανάδειξης του σημερινού και του παλιότερου πολιτισμού μας στον κόσμο, επειδή δεν φέρνουν τουρίστες. Τα πολιτιστικά κεκτημένα μάλλον δεν θα ξαναβρούν την υγειά τους μόνον με την απόλαυση της πεντανόστιμης ελληνικής φασολάδας.
(Αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Καθημερινή" - 22/2/2011)
Πηγή:ΤΑR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου