Για τον Νίκο Γκάτσο

Ο έρωτας κι ο θάνατος « παντοτινοί σύντροφοι»  βασιλεύουν στον  κόσμο
  των τραγουδιών του Γκάτσου, σαν να ορίζουν τη μοίρα αθώων ηρώων που τους 

 φανταζόμαστε, τους συμπαθούμε και   συμπάσχουμε μαζί τους, παρόλο που

 η ιστορία ή ο μύθος τους μας δίνεται ελλειπτικά. Γιατί έχουμε  να κάνουμε με στίχους
 άκρως ποιητικούς, που, ακόμα κι όταν υποτάχτηκαν  στη μελωδία και στην τυραννία της ρίμας, 
 δεν άγγιξαν ποτέ τη χυδαιότητα μιας επικαιρικής κατασκευής

      Μαρία Ρόζα Καρακάουσι    Διδάκτωρ Ελληνικής και Λατινικής Φιλολογίας

      Πανεπιστήμιο του Παλέρμο