Η μυστική συνήχηση μουσικής και ζωγραφικής...

Η εκδήλωση "Η μυστική συνήχηση μουσικής και ζωγραφικής" δεν θα πραγματοποιηθεί στις 14 Μαρτίου όπως είχε προγραμματιστεί λόγω του αναπάντεχου γεγονότος.
Οι άλλες εκδηλώσεις του Μαρτίου θα γίνουν:
1. 21 ΜΑΡΤΙΟΥ (Παγκόσμια ημέρα ποίησης-Αφιέρωμα στα100 χρόνια απο την γέννηση του Γ.ΡΙΤΣΟΥ) Συνδιοργάνωση με το βιβλιοπωλείο "ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ"
"Οταν η μουσική συναντιέται με την ποίηση"
ώρα 8.00μμ στο χώρο του βιβλιοπωλείου Δημάρχου Ι.Ανδρεαδάκη 49 (πρώην Πεσ.Μαχητών)
2 .28ΜΑΡΤΙΟΥ ώρα 8.00μμ Gala Όπερας στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ωδείου.
Διαβάστε ένα ενδιαφέρον άρθρο του Νίκου Λιβαθηνού για την σχέση μουσικής και ζωγραφικής πού έγραψε στο διαδυκτιακό τόπο "Η κλασική Μουσική στην Ελλάδα" τον
Φεβρουάριο του 2009

PAINTING MUSIC

Ένας παράλληλος διαδραστικός ρόλος της ζωγραφικής

Λιβαθινός Νίκος , Αρχιτέκτονας, Διακοσμητής, Πιανίστας Λιβαθινός Νίκος Αρχιτέκτονας, Διακοσμητής, Πιανίστας Ο Νίκος Λιβαθινός γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Είναι απόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων, Διακόσμησης και Σχεδιασμού Αντικειμένου του ΤΕΙ Αθηνών και τελοιόφοιτος του τμήματος Αρχιτεκτονικής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Το 1997 και 1999 απέκτησε Πτυχίο και Δίπλωμα πιάνου αντίστοιχα, με καθηγήτρια την Έφη Αγραφιώτη. Την περίοδο 1996-2001 παρακολούθησε σειρά σεμιναρίων, επιμορφωτικών κύκλων και masterclasses στην Ελλάδα και το εξωτερικό πάνω στην ερμηνεία, την ιστορία και την διδασκαλία του πιάνου. Μεταξύ 1997 και 2000 συμμετείχε σε πέντε διδακτικούς κύκλους πάνω σε έργα για πιάνο Ελλήνων συνθετών, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν με σειρά συναυλιών και μια ηχογράφηση σε δίσκο ακτίνας (Δ.Δραγατάκη-Αναδρομές). Ασχολείται, επίσης, με την διδασκαλία αρχιτεκτονικού σχεδίου από το 2003, την μουσική για θέατρο (¶δειος Χώρος Πειραματικής Σκηνής/Εθνικό Θέατρο 2006) και την ερασιτεχνική φωτογραφία (πρώτη ατομική έκθεση 2008).

Ήδη από την έκδοση των Οπτικών του Ισαάκ Νεύτωνα το 1704 που προτείνεται μια κυκλική χρωματική οργάνωση, διαφαίνεται μια προσπάθεια φιλοσοφικής ανάλυσης , 'μετάφρασης' και οπτικοποίησης των χρωμάτων και των μορφών.

Ακολουθεί μια σειρά πειραμάτων :

Το 1744 ο Kruger κατασκευάζει την μηχανή Basso Continuo, ενώ την ίδια περίοδο ο μουσικός και μαθηματικός Jean Philippe Rameau προβληματίζεται επί του συνθετικού νοήματος που προσλαμβάνει ο ακροατής.
Έναν αιώνα αργότερα, ο Mizler δημιουργεί την μηχανή Apparatus For Colorific Exhibition, ο Wagner βελτιστοποιεί την εικόνα και τον ήχο των έργων του σχεδιάζοντας και επιβλέποντας το κτίριο της όπερας στο Μπάυροϊτ και ο Scriabin μελετά με την βοήθεια της αντιληπτικής ψυχολογίας την προβολή συγκεκριμένων χρωματικών αποχρώσεων κατά την διάρκεια εκτέλεσης του Προμηθέα του.
Είναι βασικό ότι το χαρακτηριστικό του μη-αναπαραστατικού μοντέλου της καλλιτεχνικής έκφρασης που βασίζεται στις δυνατότητες και τα στοιχεία που ενυπάρχουν στη φόρμα και την δομή της οργάνωσης, είναι η πρωταρχική συνθήκη που εκμεταλλεύονται αυτές οι προσπάθειες και γενικότερα το δίπολο μουσική-ζωγραφική.
Στην σχετική βιβλιογραφία συναντά κανείς και άλλες έννοιες, όπως θα δούμε παρακάτω, που σχετίζονται με την μίμηση, την οπτική αντίληψη, την ανάμνηση και την εσωτερική αίσθηση.
Απόψεις επί τέτοιων εννοιών θα τεθούν στα συγγράμματα, την διδασκαλία και τα έργα των Wassily Kandinsky και Paul Klee την περίοδο που διδάσκουν στην σχολή Bauhaus την δεκαετία του '20.

WASSILY KANDINSKY
Μελετά την δυναμική των αρχικών μορφών, τις χωρικές τους επιδράσεις, την μουσικότητά τους και αναφέρει:

• η ηχητικότητα του σημείου μεταβάλλεται ανάλογα με τις διαστάσεις του και την μορφή του
• στην περίπτωση του απλού σημείου εντός κάποιου επιπέδου, η διφυσία σημείο/επίπεδο παίρνει τον χαρακτήρα μιας απλής αρμονίας - η αντήχηση του επιπέδου γίνεται σχετικά ανύπαρκτη
• οι άκαμπτες και σύντομες παύσεις αποτελούν επίσης σημεία, ενεργητικούς ή παθητικούς τόνους
• κατά την μετάβαση μιας οριζόντιας προς άλλες χωρίς κοινό κέντρο γραμμές, ο ψυχρός λυρισμός μετασχηματίζεται σε θερμότερο, ως σημείου μιας δραματικής έκφρασης. Ωστόσο, ο λυρισμός επικρατεί σαν αποτέλεσμα εφαρμογής εξωτερικής δύναμης. Το δράμα φέρει μέσα του όχι μόνο την ηχητικότητα του απόκεντρου, αλλά και την ηχητικότητα της σύγκρουσης.
• κάθε φαινόμενο του εξωτερικού ή εσωτερικού κόσμου μπορεί να βρει την γραμμική του έκφραση και μεταφορά.....
• Πατήστε εδώ http://www.classicalmusic.gr/Αντανακλάσεις για να διαβάσετε όλο το αρθρο