. Τροφώνιο Ωδείο

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Σαν σήμερα στη Μουσικη ... Krzysztof Penderecki

 Σαν σήμερα 23 Νοεμβρίου  1933 γεννήθηκε ο Πολωνός συνθέτης Krzysztof Penderecki 












ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Πεντερέτσκι, Κριστόφ (Krzystof Penderecki, Ντέμπιτσα, Πολωνία 1933 – ). 
Πολωνός μουσικοσυνθέτης. Σπούδασε μουσική στο Ωδείο της Κρακοβίας και απέκτησε διεθνή φήμη το 1959, όταν κέρδισε και τα τρία βραβεία του διαγωνισμού σύνθεσης της Ένωσης Πολωνών Συνθετών, με τα έργα του Στροφές (1959), Emanations (1958-59) και Ψαλμοί Δαβίδ (1958). Το 1961 και το 1962 κέρδισε, αντίστοιχα, τα βραβεία της ΟΥΝΕΣΚΟ και της πόλης της Κρακοβίας, με τα έργα του Θρήνος (1959-61) και Κανών (1962).
Το προσωπικό ύφος του Π. οφείλεται στη συνύπαρξη και δημιουργική σύνθεση πολλών ετερόκλητων στοιχείων, από το γρηγοριανό μέλος έως το δωδεκάφθογγο και σειραϊκό σύστημα· επίσης, από τη χρήση μικροδιαστημάτων (απόσταση μεταξύ φθόγγων μικρότερη του ημιτονίου) και ηλεκτρονικών ήχων έως τη χρήση των κλάστερς (clusters), δηλαδή ταυτόχρονης συνήχησης όλων των φθόγγων που περιέχονται ανάμεσα σε μία ή περισσότερες οκτάβες, που αφθονούν μέσα στο έργο του και τα οποία χρησιμοποιεί είτε για να δημιουργήσει αληθινά ηχητικά τοπία εντυπωσιακής γοητείας και ποίησης είτε για να υπογραμμίσει δραματικές συγκρούσεις ενίοτε ασυνήθιστης έντασης. 
Τολμηρός και καινοτόμος, εξερεύνησε μεθοδικά τις ηχητικές και εκφραστικές δυνατότητες των φωνών και των μουσικών οργάνων, χρησιμοποιώντας με σπάνια αποτελεσματικότητα πλήθος ανορθόδοξων, αν και όχι πάντα άγνωστων τρόπων μουσικής εκτέλεσης. Αντιπροσωπευτικά έργο του ανακαινιστικού αυτού πνεύματος είναι το Κουαρτέτο (1960) για έγχορδα, η Ανάκλαση (1960) για έγχορδα και κρουστά, και οι Fluorescences (1961) για μεγάλη ορχήστρα. Από το 1962 ο Π. στράφηκε ακόμα πιο πολύ προς το γρηγοριανό μέλος, τάση που εγκαινιάστηκε με το Stabat Mater (1962) για 3 μεικτές χορωδίες a cappella και το οποίο, ενώ από τη μια μεριά ολοκληρώνεται με το ορατόριό του Πάθη κατά Λουκά (1963-65), για σολίστες, χορωδία και ορχήστρα, από την άλλη διακόπτεται και τελικά ακολουθείται από έργα πιο πρωτοποριακής υφής, όπως η Σονάτα (1964) για βιολοντσέλο και ορχήστρα, De natura sonoris (1965-66) για ορχήστρα, Καπρίτσιο (1967) για βιολί και ορχήστρα κ.ά. πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου