«Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία»

Το Τροφώνιο Ωδείο σε συνεργασία με το Art cafe Αστραδενή σας προσκαλει σε μια ξεχωριστή μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο: 

                                      «Ας θυμηθούμε χωρίς νοσταλγία»

Μάνια Παπαδημητρίου: κείμενα, τραγούδι

Άρης Γραικούσης: πιάνο, τραγούδι

Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014 και ώρα 9.30μ.μ

(πεζόδρομος Ι. Λάππα & Ορφέως- πίσω απο τα παλιά ΚΤΕΛ) Art cafe Αστραδενή 

Η ηθοποιός Μάνια Παπαδημητρίου αναζητά, μέσα από το τραγούδι και την πρόζα την ουσιαστική έννοια της μνήμης.

 Μαζί με τον Άρη Γραικούση στο πιάνο και το τραγούδι, η πολυτάλαντη πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτης του θεάτρου Μάνια Παπαδημητρίου θα μας χαρίσει μια εξαιρετική παράσταση πλημμυρισμένη από αγαπημένα τραγούδια που συνοδεύονται από κείμενα που έχει γράψει η ίδια. 
Ξεκινώντας από την οπερέτα και τον Αττίκ, φτάνει στον Μάνο Χατζιδάκι, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Θάνο Μικρούτσικο αλλά και στην Λιλιπούπολη της Λένας Πλάτωνος δίνοντας μια νότα αισιοδοξίας σε μια εποχή που το παρόν φαντάζει δυσοίωνο.

Ζούμε σε μια χώρα που όλα γύρω μας μάς λένε:
«Θυμήσου…Τότε που… όπως γράφουν τα βιβλία…την παλιά την εποχή…. Τότε που οι γονείς μας ήταν στα θρανία…Όλα τότε ήταν πιο…κάπως…περισσότερο…» κι άλλα τέτοια συγκριτικά, που βγάζουν πάντα σκάρτο το παρόν κι εμάς μαζί του.
Ας προσπαθήσουμε να θυμηθούμε λοιπόν μια φορά δίχως νοσταλγία…να θυμηθούμε τα γεγονότα για να δούμε μήπως αυτό το εξιδανικευμένο χτες δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση; Μήπως είναι απλώς η δική μας η νεότητα που όπως αποχωρεί θέλει να κρατήσει μαζί της και όλα τα καλά και να μας αφήσει μόνο με τις λύπες; Και αν είναι ένα παιχνίδι των αισθήσεων του παρόντος η μνήμη του καθενός ξεχωριστά, τότε τί είναι η περίφημη συλλογική μνήμη; Όλα αυτά που μας μαθαίναν στο σχολείο να αγαπάμε; Η ιστορία, η ποίηση, τα τραγούδια,οι ζωγραφιές αυτών που συνιστούν όλα αυτά που μάθαμε πως είναι πατρίδα‑ όχι με την εθνικιστική έννοια αλλά με την έννοια της ταυτότητας και της καταγωγής; Όλα αυτά που μοιάζουν να μετασχηματίζονται τα τρία τελευταία χρόνια σε κινούμενη άμμο και να αλλάζουν δευτερόλεπτο το δευτερόλεπτο μπροστά στα μάτια μας ; Τι γίνεται με όλα αυτά που ακόμα κι αν λάθος μάθαμε να τα αγαπάμε…τώρα όμως έγινε και δεν αλλάζει;… Γιατί η μνήμη είναι χημεία και όταν γράψει κάτι στην ψυχή του ενήλικα δεν ξεγράφει όσο κι αν το θέλουν οι εποχές. Τι θα κάνουμε λοιπόν με όλα αυτά; Και με την κατάθλιψη που ελλοχεύει να μας ρίξει η σημερινή μιζέρια; Μήπως το μόνο που μένει να κάνουμε για να αντισταθούμε είναι Τέχνη; Να φτιάχνουμε δομές για να δικαιολογούμε αυτές τις μνήμες; Για μένα αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αντέξω την πραγματικότητα...

Μάνια Παπαδημητρίου

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1963. Σπούδασε στο Αρχ. Τμήμα του Παν/μίου Αθηνών και στη Δρ. Σχολή του Θ.Τ. Καρόλου Κουν. Συνεργάστηκε με πολλά θεατρικά σχήματα από το 1983 ως σήμερα: Θέατρο Τέχνης, Θεατρικός Οργανισμός Σκηνή, Θ.Ο. Εποχή, Αμόρε, Απλό Θέατρο, Θέατρο οδού Κεφαλληνίας ΚΘΒΕ, Εθνικό Θέατρο, Θίασος Ξ. Καλογεροπούλου, ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας, Λαμίας, Ρόδου κ.α. με σκηνοθέτες όπως: Κάρολος Κουν, Γ. Λαζάνης, Μ. Κουγιουμτζής, Λ. Βογιατζής, Στ. Φασουλής, Β. Παπαβασιλείου, Μ. Λυμπεροπούλου, Ρ. Πατεράκη, Γ. Χουβαρδάς, Α. Αντύπας, Π. Βούλγαρης, Μιχ. Κακογιάννης,Γιάννης Ρήγας, Νικίτα Μιλιβόγιεβιτς, Στ. Ντουφεξής, Ν. Μαστοράκης, Ν. Χατζόπουλος.

Έχει παίξει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε έργα κλασικού ρεπερτορίου (Σαίξπηρ, Μπρέχτ, Τσέχωφ, Γκολντόνι, Μαριβώ, Μολιέρος, Λόρκα, Φερνάντο Ντε Ρόχας, Τέννεση Ουίλιαμς, Ο’ Νήλ, Μπριάν Φρίελ κ.α.), τραγωδίες και αρχαίες κωμωδίες στην Επίδαυρο (Ευριπίδης, Σοφοκλής, Αριστοφάνης)

Προτάθηκε πολλές φορές για βραβείο Κοτοπούλη και Κουν:

Ζουβέ – Ελβίρα (Κλαούντια Ελβίρα) 1987

Μόλλυ Σουήννυ 1998

Τρωάδες Ευριπίδη (Ανδρομάχη) 2001

Ατσάλι (Φαίη) 2004

Πήρε το Βραβείο Κοτοπούλη για Α’ γυναικείο ρόλο με το «Γάλα»του Β. Κατσικονούρη (σκηνοθ. Ν. Μαστοράκης, 2005) και το Βραβείο Α’ γυν. Ρόλου στον Κινηματογράφο για την ταινία «Θα το μετανιώσεις» της Κ. Ευαγγελάκου (2001)

Από το 1998 διδάσκει σε δραματικές σχολές το μάθημα της υποκριτικής (Αρχή, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κούν)

Από το 2001 ασχολείται με τη σκηνοθεσία:

«Άκου τι λέει» Άλεκτον 2001, σε κείμενα Μπέκετ

«Νικαράγουα Περιστατικό 315» Θ. Νέου Κόσμου 2004

«Το Χαμόγελο της Γιαγιάς» 2003, Θέατρο Πορεία, καμπαρέ με κείμενα δικά της

«Ο Άλλος Θάνατος της Ιωάννας της Λωραίνης΄ Θ. Μεταξουργείο 2005

«Ου μοιχεύσεις» Εθν. Θέατρο Πειραματική Σκηνή 2006

«Το μοιρολόι της Φώκιας»καλοκαίρι 2005 σε διηγήματα του Παπαδιαμάντη

«Μ’ ένα καράβι φορτηγό» χειμώνας 2006-07  

2008-2009: «Νευροοδύσσεια», πάνω σε κείμενα νευροεπιστημονικά σχετικά με το πού εδράζεται η μνήμη μέσα στον εγκέφαλο και σε κομμάτια από ραψωδίες της Οδύσσειας, στο Θέατρο Τέχνης.

2009- 2010 Ο Βασιλιάς Πεθαίνει του Ιονέσκο για το Θέατρο Τέχνης.

2009-2011 Το Ονομά μου είναι Ρέητσελ Κόρι στο Θέατρο του Νέου Κόσμου

Καλοκαίρι 2011: Ο Γνωστός μας άγνωστος κύριος Γκάτσος… Μικρή Επίδαυρος-Φεστιβαλ Αθηνών. Επαιξε στις μεγάλου μήκους ταινίες:

Απ το Χιόνι του Σ. Γκορίτσα

Οι Αθηναίοι του Β. Αλεξάκη

Θα το Μετανιώσης της Κ. Ευαγγελάκου

Η Γυναίκα που επιστρέφει των Μ. Πάσσαρη και Ν. Σαββάτη

Το Βλέμμα του Οδυσσέα του Θ. Αγγελόπουλου

Η Γυναίκα είναι σκληρός άνθρωπος του Α. Καφετζόπουλου

Η Ληστεία του Α. Καρδαρά

Χρυσόσκονη της Μ. Μαντά 

 Άρης Γραικούσης

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών με υποτροφία στην τάξη της κυρίας Ρ.Σχοινά, απ’όπου πήρε το δίπλωμά του το 1998, με Α΄ βραβείο και χρυσό μετάλλιο. Είχε ενεργό συμμετοχή σε πολλά σεμινάρια πιάνου στην Ελλάδα και το εξωτερικό με τους: M.Tirimo, J. Mounier, Duo Ganev, E. Rjanof, Δ. Ευνουχίδου, B .Berthold P. Badura-Skoda. Στην συνέχεια, σπούδασε στην ανώτατη μουσική ακαδημία του Detmoldστην Γερμανία, «Μουσική Παιδαγωγική» στην τάξη του M. Kellig και στο τμήμα «Καλλιτεχνικής Ωρίμανσης» στην τάξη του Γάλλου πιανίστα Jean-Efflam Bavouzetαπό όπου πήρε το ακαδημαϊκό δίπλωμα πιάνου (Reifeprüfung-Diplom) με άριστα.  Κατόπιν, μελέτησε δίπλα στην διακεκριμένη παιδαγωγό Renate Kretschmar-Fischer. Επί δύο έτη σπούδασε στο Τμήμα Συνοδείας Τραγουδιού στην τάξη του Weber και εργάστηκε στην Opernschule της Ακαδημίας και σε τάξεις τραγουδιού.

Έχει κάνει ρεσιτάλ και συναυλίες μουσικής δωματίου στο Detmold (Αμφιθέατρο Ακαδημίας και Brahms-Saal), στο Hannover (Αμφιθέατρο της Waldorfschule και Maritin-Saal), στο Bielefeld, Wittmund, Herford και στην Πολωνία, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Μουσικές Πέμπτες» του Sopot, στο Gdansk. Στην Ελλάδα, έχει εμφανιστεί στο Φεστιβάλ Ηρακλείου Κρήτης (Κηποθέατρο Χατζιδάκις, Βικελαία Βιβλιοθήκη), στο Αναγεννησιακό φεστιβάλ Ρεθύμνου (Τζαμί Νερατζέ) και ως σολίστ με την «Δημοτική Συμφωνική Πειραματική Ορχήστρα Ρεθύμνου» στο Ενετικό Κάστρο Fortezza. Επίσης, στο διεθνές καλλιτεχνικό κέντρο και ωδείο Athenaeum, στο κρατικό ωδείο Θεσσαλονίκης, στο φεστιβάλ Σύμης, στο Πήλιο, στην Νάξο και στην Μύκονο. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η συναυλία για την “πανσέληνο του Αυγούστου” το 1999 στην Δήλο, υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Το 2005, διακρίθηκε σε ακρόαση της EPTA (European Piano Teachers Associations) όπου του διοργάνωσαν ατομικό ρεσιτάλ. Παράλληλα, ασχολείται ενεργά με την συνοδεία στο κλασικό και το σύγχρονο τραγούδι και έχει κάνει εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές και σε συναυλίες, με ρεπερτόριο από θεατρικό και κινηματογραφικό musical, jazz, tangos και έχει συνοδέψει τις χορωδίες Αταλάντης και Δήμου Περιστερίου στα φεστιβάλ Νικαίας και Περιστερίου αντίστοιχα. Από το 2004 διδάσκει πιάνο στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και το Δημοτικό Ωδείο Περιστερίου. Συνεργάζεται με το Τροφώνιο Ωδείο από το 2007 και έχει συμμετάσχει σε συναυλίες του Ωδείου (Μονοπάτια της θάλασσας, αφιέρωμα στον Γ.Ρίτσο, ευρωπαϊκή γιορτη Μουσική)