Ηλίας Σακαλάκ: Φωτογραφίζοντας Μουσικές

 του Αλκη Αναστόπουλου  (Αναδημοσίευση από το TAR)

Σαν μουσικός ακούω και ερμηνεύω τη Μουσική. Σαν φωτογράφος βλέπω και αισθάνομαι τη Μουσική μέσα από τους φακούς μου. Σε αυτό το λεύκωμα παρουσιάζω με καμάρι κάποιες στιγμές από τον Μουσικό μου Κόσμο."Ακούστε" τες…

Με αυτά τα λόγια στο οπισθόφυλλο "υπογράφει" ο Ηλίας Σακαλάκ το φωτογραφικό του λεύκωμα “Music Through My Lens”, το οποίο και μου έδωσε την αφορμή να σας παρουσιάσω αυτή την "άλλη πλευρά" του γνωστού τσελίστα: όχι την μουσική, αλλά τη φωτογραφική!

Ο Ηλίας Σακαλάκ γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και σπούδασε θεωρητικά  με  τον  Γιάννη  Ιωαννίδη  και  τσέλο  με  τον  Βύρωνα  Φιδετζή. Συνέχισε τις σπουδές του στο Λονδίνο με  καθηγητές  στο  βιολοντσέλο  τους  Derek  Simpson,  Michael  Hurwitz  και  David  Kenedy και στη Διεύθυνση Ορχήστρας τους Bernhard  Keefe  και  Arthur  Davidson. Σήμερα είναι μέλος της Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής "Καμεράτα".

(κάνοντας "κλικ" πάνω στις φωτογραφίες μπορείτε να τις δείτε σε μεγαλύτερο μέγεθος)

Για χρόνια είχε μια απλή, "συνηθισμένη" σχέση με τη φωτογραφία: πάντα υπήρχε φωτογραφική μηχανή στην οικογένειά του, αλλά, χωρίς να του είναι ξένο το αντικείμενο, δεν του είχε προκαλέσει παλιότερα εκείνο το ξεχωριστό ενδιαφέρον που θα τον οδηγούσε από νωρίς σε μια βαθύτερη ενασχόληση με τη φωτογραφική τέχνη.
Σε αρκετά μεγαλύτερη ηλικία πλέον, βιντεοσκοπώντας οικογενειακές στιγμές, άρχισε να συνειδητοποιεί πως τα πλάνα που τραβούσε ήταν περισσότερο στατικές εικόνες, παρά κινούμενες λήψεις. Έτσι, πριν από δέκα περίπου χρόνια, απέκτησε την πρώτη δική του φωτογραφική μηχανή και άρχισε να μελετάει συστηματικά την τέχνη της φωτογραφίας, τόσο πρακτικά, όσο και θεωρητικά (μέσω βιβλίων και διαδικτύου). Πολύ σύντομα, η Φωτογραφία εξελίχθηκε στο προσωπικό του πάθος, το οποίο πλέον συνυπάρχει αρμονικά με την "πρώτη και παντοτινή" του αγάπη, τη Μουσική.

Εδώ και χρόνια, στον απαραίτητο εξοπλισμό για τις πρόβες της ορχήστρας, εκτός από το τσέλο και το

δοξάρι, συγκαταλέγεται πλέον και η… κάμερα! Η δε φωτογράφηση στιγμών από τις πρόβες και τις παραστάσεις έχει γίνει καθημερινή πρακτική. Μάλιστα, οι συνάδελφοί του στην ορχήστρα, συμμεριζόμενοι το φωτογραφικό μεράκι του Ηλία Σακαλάκ, αποτελούν κατά κανόνα και τα… μοντέλα του. Άλλοτε "κατά παραγγελία", συχνά όμως, συνηθισμένοι καθώς είναι σε αυτή τη… φωτογραφική καθημερινότητα, με πόζες ανεπιτήδευτες (δεν… "στήνονται", με άλλα λόγια), πράγμα που γι’ αυτούς που ξέρουν είναι… "ευλογία" για τον φωτογράφο.

Αυτό λοιπόν το πάντρεμα Φωτογραφίας και Μουσικής αποτελεί και τον μεγαλύτερο όγκο της δουλειάς του Ηλία Σακαλάκ. Μια δουλειά που προσωπικά (καθώς επίσης ασχολούμαι και με τη φωτογραφία), θαυμάζω έως και… ζηλεύω (!): διεισδυτική ματιά στη λεπτομέρεια, εξαίσιοι χρωματικοί συνδυασμοί, πορτραίτα που πάντα δείχνουν κάτι πέρα από τα πρόσωπα, ευφυή παιγνίδια της σκιάς με το φως, αλλά και χιούμορ ενίοτε, είναι μερικά από τα πράγματα που με ενθουσιάζουν.

Καλύτερα όμως να θαυμάσετε μόνοι σας τον φωτογράφο Σακαλάκ μέσα από το Flickr, το blog του και τη σελίδα του στο facebook. Δεν θα αρκεστείτε μόνο στις μουσικές του αποτυπώσεις, αλλά και σε θέματα σαν τα παρακάτω:

Πρόσφατα συγκέντρωσε μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του σε ένα λεύκωμα με τίτλο “Music Through My Lens” (Η Μουσική μέσα από τους φακούς μου). Μπορείτε να "ξεφυλλίσετε" τις πρώτες του σελίδες πατώντας εδώ.
Ο Ηλίας Σακαλάκ μπορεί να μην ανήκει "φωτογραφικά" στη γενιά εκείνων που "γαλουχήθηκαν" με φιλμ, χαρτί και χημικά. Γνωρίζει καλά όμως την αξία τους. Έτσι, παρ’ ότι το λεύκωμα είναι σε ψηφιακή μορφή και – δυστυχώς! – δεν μπορείτε να το βρείτε σε βιβλιοπωλεία, σας δίνεται η δυνατότητα να το παραγγείλετε σε "απτή" μορφή (πατώντας εδώ).
 Και – πιστέψτε με! – το να αγγίζεις και να οσφραίνεσαι το χαρτί, να ξεφυλλίζεις πραγματικές σελίδες με φωτογραφίες, προσφέρει ασύγκριτα μεγαλύτερη απόλαυση σε σχέση ακόμα και με την καλύτερη (αλλά πάντα "ψυχρή") οθόνη ηλεκτρονικού υπολογιστή!