«Ο Ρότα θα ζεστάνει λίγο τις καρδιές μας»

                                      

Ο σπουδαιότερος ακορντεονίστας του κόσμου αποτίνει φόρο τιμής στον μεγάλο Ιταλό συνθέτη, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Δευτέρα 14/11/2011, ώρα 21.00 Θέατρο Παλλάς
Συνεδριακό Κέντρο, Citylink, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα

«Ο Ρότα θα ζεστάνει λίγο τις καρδιές μας»
 Της Μαρίας Μαρκουλή

Ενα ταξίδι στον κόσμο του Νίνο Ρότα κάνει ο Ρισάρ Γκαλιανό με τους μουσικούς του.

Και η τζαζ δεν θα λείψει...

«Είχα το πρώτο μου κινηματογραφικό σοκ όταν πήγα να δω το "La Strada" με τους γονείς μου. Είχε τη νοσταλγία μιας άλλης εποχής. Φαίνεται πως οι εικόνες και η μουσική αλληλεπιδρούν και είναι αθάνατες» λέει ο Ρισάρ Γκαλιανό, που με τη μουσική του, τη δεξιοτεχνία του στο ακορντεόν και τη συνέπειά του στην αναζήτηση νέων μουσικών εμπειριών παραμένει ένα από τα πιο σίγουρα ονόματα της τζαζ σκηνής.

Μαζί με το ακορντεόν του πηγαίνει παντού υποκινούμενος από το μουσικό πάθος που κληρονόμησε από τον πατέρα του, ακορντεονίστας κι εκείνος με ρίζες στην Ιταλία. Ετσι έμαθε από πολύ μικρός να παίζει. «Ο Νίνο Ρότα ζει στις καρδιές των ανθρώπων», καταθέτει ο 60χρονος Γκαλιανό. «Και τις ζεσταίνει». Εικόνα - ήχος - συναίσθημα και Νίνο Ρότα, δηλαδή, μια καινούργια μουσική δράση. Καθώς συμπληρώνονται φέτος εκατό χρόνια από τον θάνατο του μουσουργού, ο Γκαλιανό μαζί με τους μουσικούς του αξιοποιεί την ευκαιρία για να διακτινιστεί στον κόσμο του ιταλού συνθέτη. «Ακόμη και κάποιος που δεν παρακολουθεί σινεμά έχει σίγουρα στ' αυτιά κάποιες από τις μουσικές του, από τις ταινίες του Φελίνι ή από τον "Νονό"», σημειώνει ο γάλλος μουσικός.

Η προσέγγιση τώρα;

Μείναμε πιστοί στο πνεύμα της μουσικής του Ρότα, χωρίς να παρασυρθούμε σε πολλές τζαζ αποκλίσεις. Αλλά η μπάντα είναι μια τζαζ μπάντα, πέντε μουσικοί από τέσσερις διαφορετικές χώρες, από τη Γαλλία, την Αμερική, τη Βρετανία και τη Ρωσία. Το θαύμα είναι ότι όλο αυτό λειτουργεί.

Ποια ήταν η πρόκληση; «Το να δώσω τη δική μου ερμηνεία μένοντας πιστός στον Ρότα, με τους μουσικούς και τις διαφορετικές επιρροές του καθενός οι οποίοι επίσης δεν έχουν όλοι το ίδιο συναίσθημα απέναντι στον συνθέτη».

Με ανάλογα άλλωστε αντανακλαστικά και έμπνευση είχε απαντήσει τα τελευταία χρόνια στις μουσικές του Αστορ Πιατσόλα με περιοδείες αλλά και με δισκογραφία.

Και η μουσική στους δύσκολους καιρούς;

Λένε συχνά πως η μουσική μπορεί να ηρεμήσει, να μαλακώσει λίγο τα πράγματα. Σε σκληρούς καιρούς, σαν αυτούς που ζούμε τώρα, και ειδικά εσείς στην Ελλάδα, η μουσική είναι μια ελπίδα για να ξεπεράσεις τα εμπόδια και τις δυσκολίες. Μια ελπίδα για συγκέντρωση δυνάμεων.

Ο Τσετ Μπέικερ, ο Γιαν Γκαρμπάρεκ, ο Μισέλ Πετρουτσιανί, ο Γουίντον Μαρσάλις αλλά και ο Σαρλ Αζναβούρ, η Ζιλιέτ Γκρεκό, και άλλοι πολλοί είναι ανάμεσα σε αυτούς που έχουν συνεργαστεί μαζί του. 

Ενας «παίκτης» - ο Γκαλιανό - της ευρωπαϊκής τζαζ με σπουδαία φήμη, έζησε από την πρώτη θέση τα χρυσά της χρόνια.

Εχοντας τη Νίκαια όπου μόνιμα ζει (γεννήθηκε στις Κάννες) αφετηρία των ασχολιών του, παίζει αλλά και διδάσκει το ακορντεόν στους νέους έχοντας αναπτύξει και δική του, βραβευμένη μέθοδο.

Στα σκαριά τα επόμενα σχέδιά του: «Μετά το "Bach Project" στην Deutsche Grammophon, ακολουθεί το αφιέρωμα στον Νίνο Ρότα και μετά νομίζω πως η δισκογραφική εταιρεία περιμένει κάτι πιο κλασικό πάλι - ίσως τις "Τέσσερις εποχές" του Βιβάλντι μετά τις "Τέσσερις εποχές" του Αστορ Πιατσόλα;»

Πηγή