Ο Πίτερ Μπρουκ φρεσκάρει τον Μότσαρτ

«Αυτός είναι ένας Μαγικός Αυλός, όχι όπως θα τον περιμένατε. Η βαριά πανοπλία των σκηνικών, ο σκοτεινός συμβολισμός, το εντυπωσιακό θέαμα απουσιάζουν. Στη θέση τους θα συναντήσετε έναν αιώνια νέο Μότσαρτ παρέα με νέους, ταλαντούχους τραγουδιστές, ηθοποιούς και μουσικούς, έτοιμους -όπως και ο συνθέτης- να αυτοσχεδιάσουν, να ανατρέψουν, να εξερευνήσουν καινούργια χρώματα, να μεταμφιέσουν τις φόρμες».

«Ενας μαγικός αυλός» στην Αθήνα
Πρόσκληση-δήλωση του Πίτερ Μπρουκ για μια παράσταση, που μετά την τραγωδία της Κάρμεν και τις εντυπώσεις του Πηλέα, ολοκληρώνει την πρότασή του για την όπερα.
Η παράσταση με τίτλο «Ενας μαγικός αυλός» έκανε πρεμιέρα στο Theatre des Bouffes du Nord του Παρισιού τον Νοέμβριο του 2010 και κέρδισε το «Μολιέρ» μουσικού θεάτρου της χρονιάς. Βασισμένο στην όπερα του Μότσαρτ και το λιμπρέτο του Εμάνουελ Σίκανεντερ, το έργο ανεβαίνει σε τέσσερις παραστάσεις (2, 3, 4, 5 Νοεμβρίου) στην αίθουσα «Αλεξάνδρα Τριάντη» του Μεγάρου Μουσικής με τους ίδιους συντελεστές. Προσαρμογή: Πίτερ Μπρουκ, Φρανκ Κράβτσικ, Μαρί-Ελέν Ετιέν. Φωτισμοί: Φιλίπ Βιαλάτ. Πιάνο: Φρανκ Κράβτσικ, Ματάν Ποράτ.Η παράσταση διαρκεί μιάμιση ώρα.
Εχουμε μια γυμνή σκηνή διάσπαρτη με στύλους από μπαμπού, που διαρκώς συντάσσονται και ανασυντάσσονται για να υπαινιχθούν ένα κλουβί ή τους τοίχους του ναού του Σαράστρο, και έναν εξαιρετικό θίασο εννέα ηθοποιών-τραγουδιστών που τραγουδάνε στα γερμανικά και συνομιλούν στα γαλλικά μπροστά στο πιάνο με τον Φρανκ Κράβτσικ να υποκαθιστά την ορχήστρα. Ο Πίτερ Μπρουκ, παραμερίζοντας τον συμβολισμό και το φορτίο των ιδεών, με τον οποίο έχει επιβαρυνθεί ο Μαγικός Αυλός, συνθέτει μια παράσταση καθαρή, απλή και αθώα.
«Ο Μότσαρτ και ο λιμπρετίστας του δεν κάνουν κήρυγμα. Ο Αυλός είναι μια ιστορία με χαρακτήρες και ήχους», λέει. Στα 86 του χρόνια, ο Μπρουκ παραμένει ο ανήσυχος σκηνοθέτης με το ριζοσπαστικό όραμα, που αποκαλύφθηκε τη δεκαετία του '70. Από το 1974, όταν ανέλαβε την καλλιτεχνική διεύθυνση του Bouffes du Nord στο Παρίσι, μεταμόρφωσε και διεύρυνε το θέατρο με διαύγεια, ελαφράδα και αποσταγμένη κομψότητα. Και παρ' όλο ότι παραιτήθηκε από το παρισινό στρατηγείο του το 2008, η επιμονή του να προκαλεί διαρκώς τις νεκρές παραδόσεις εξακολουθεί να είναι η ιδιαίτερη υπογραφή της δουλειάς του.
Πηγή