Πήραν την όπερα και βγήκαν στους δρόμους

Τι γίνεται όταν το κοινό δεν πάει στην όπερα; Η όπερα βγαίνει στον δρόμο, στις πλατείες και στις γειτονιές, απεκδύεται τη σοβαροφάνεια και τα πάσης φύσεως συμπλέγματά της και με μόνο όπλο την «αλήθεια» της, αλλά και τον ενθουσιασμό των -νέων- ανθρώπων της, μας συστήνεται από την αρχή και αναζητά εκ νέου το κοινό της.

Αυτό πάνω-κάτω επιχειρούν οι oper(ο), που στις 20 και 22 του μηνός ξεκινούν από το Αίθριο του Μουσείου Μπενάκη την καλοκαιρινή τους περιπλάνηση με τη νέα τους παραγωγή, την «Τραβιάτα». Με την ευχή να είναι τόσο πετυχημένη όσο και η περσινή τους εναρκτήρια «Κάρμεν», που ξεκινώντας από το γραφικό χωριό Πύργος της Τήνου, παρουσιάστηκε σε Μονεμβασία, Κύθηρα και Αθήνα (στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεάτρου Δρόμου, στην Καπνικαρέα και στο Αττικό Αλσος).

Οι oper(ο) είναι νέοι ηλικίας 25 - 35 ετών. Εχουν όλοι τους λαμπρές σπουδές στον χώρο του λυρικού τραγουδιού - αλλά και στο θέατρο, τη χορογραφία, τη σκηνογραφία. Για τους περισσότερους από αυτούς «τρέχει» και μια παράλληλη καριέρα στο εξωτερικό, με εμφανίσεις σε μεγάλες αίθουσες. Στην Ελλάδα, όμως, δοκιμάζουν κάτι διαφορετικό: βγάζουν την όπερα στον δρόμο και σε άλλους αναπάντεχους, μη θεατρικούς χώρους και αντιμετωπίζοντάς τη με φρέσκια ματιά, κρατούν μόνον ό,τι είναι απαραίτητο και απαλείφουν κάθε περιττό της στοιχείο. Το μότο τους
«Να είναι όπερα και όχι να φαίνεται όπερα» τα λέει όλα. 

Της ΕΛΕΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ  περισσότερα

 απο την Ίσμα  Τουλάτου Μια «Τραβιάτα» χωρίς προκαταλήψεις