"Οι μουσικοί επέτειοι του 2010"

 

1810-2010
200 ΧΡΟΝΙΑ από τη γέννηση του Φρειδερίκου Σοπέν

«Κύριοι, αποκαλυφθείτε! Ιδού μια νέα μεγαλοφυΐα!». Ηταν Δεκέμβριος του 1831 όταν με τις παραπάνω φράσεις ο νεαρός Ρομπέρ Σουμάν υποκλινόταν στο χάρισμα του συνομηλίκου του Φρειδερίκου Σοπέν. Τρεις μήνες αργότερα, καίτοι θριαμβευτικό, το επίσημο ντεμπούτο του τελευταίου στο Παρίσι στάθηκε αιτία να συνειδητοποιήσει ότι οι μεγάλοι συναυλιακοί χώροι δεν του ταίριαζαν. Τα υπόλοιπα χρόνια της σύντομης ζωής του θα επιλέξει να εμφανίζεται κυρίως σε ιδιωτικές συναθροίσεις προς τέρψιν της οικονομικής και πνευματικής ελίτ της εποχής, και ακόμη συχνότερα στο σαλόνι του σπιτιού του, παίζοντας πιάνο για τους φίλους του: τον Λιστ, τον Μπερλιόζ, τον Μπελίνι, τον Μέντελσον , τον

Ντελακρουά.

"Ο συνθέτης και η μοιραία σχέση του"  ΙΣΜΑ Μ. ΤΟΥΛΑΤΟΥ 

 

1810-2010

  200 ΧΡΟΝΙΑ από τη γέννηση του Ρόμπερτ Σούμαν

 Μια  από τις πιο σημαντικές ρομαντικές μορφές της εποχής του,

ασχολήθηκε αρκετά με τα τραγούδια και ακόμα περισσότερο με την μουσική για πιάνο, πάντα με την ευαισθησία και ευθύτητα που αρμόζει σε έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Το έργο του μπορεί να χαρακτηριστεί ποιητικό και σε πολλά σημεία ανώτερης τεχνικής. Λίγα είναι τα έργα του που δεν εκτελούνται τακτικά στις μέρες μας.

Το στυλ του είναι ρομαντικό. Τα τραγούδια του κρύβουν μέσα τους τη χαρά της ζωής και του έρωτα. Η μουσική για πιάνο φανερώνει τα εξαιρετικά χαρίσματά του. Σε μουσική για μεγαλύτερα σύνολα φανερώνει όλες τις πτυχές του ταλέντου του χρησιμοποιώντας - και αυτός - εν μέρει την κλασική παράδοση.

                                         1960 -2010                   

50 ΧΡΟΝΙΑ από τον θάνατο του Δημήτρη Μητρόπουλου

Στις 2 Νοεμβρίου 1960 ο μαέστρος πεθαίνει κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής της τρίτης Συμφωνίας του Γκούσταβ Μάλερ, με την ορχήστρα της Scala του Μιλάνου. Στο υψηλότερο σημείο της δόξας, πιθανώς και της μοναξιάς. Ένας άνθρωπος για τον οποίο τα πιο αντιφατικά έχουν ακουστεί, σε μια προσπάθεια να προσεγγισθεί από όλες τις –πάμπολλες- οπτικές γωνίες. Ένας άνθρωπος που έδρασε σε μια εποχή κατά την οποία και ο μουσικός «σταρ» έμπαινε στο παιχνίδι των διαφημιστικών κλισέ και της εμπορευματικής διάστασης του «επαγγέλματός του». Ακόμα και σε ... θαύμα έχουν αποδώσει τις υψηλού κύρους ερμηνείες του κατά τα τριάντα πέντε σχεδόν χρόνια καρριέρας, ενώ την ίδια ώρα δεν πρόβαλαν αντίστοιχα τις σκληρές και διαρκείς προσπάθειες να γνωρίσει όσο πιο βαθιά και ουσιαστικά γινόταν τα μουσικά κείμενα που πρότεινε στο κοινό. Πρόβαλαν τις απομνημονευτικές του ικανότητες αλλά χωρίς να στέκουν στις «γήινες διαπιστώσεις» όπως πχ στις ατέλειωτες πολύωρες σχεδόν εξαντλητικές προσπάθειες να ανακαλύψει πρώτος αυτός και να διδάξει ακολούθως, ακόμα και τις πιο μικρές μουσικές συλλαβές των μεγάλων συμφωνικών δημιουργημάτων, πριν καν τα απομνημονεύσει.

"Υπηρέτησε μόνο την τέχνη" ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Π.ΜΑΛΟΥΧΟΥ

30 ΧΡΟΝΙΑ από τη δολοφονία του Τζον Λένον  

Στις 8 Δεκεμβρίου του 1980, ο Mark David Chapman πυροβόλησε τον John Lennon τέσσερις φορές, την ώρα που ο τελευταίος βρισκόταν έξω από το κτίριο Dakota, όπου κι έμενε με τη Yoko Ono. Ο Lennon άφησε την τελευταία του πνοή είκοσι λεπτά αργότερα.Ο παραγωγός του δίσκου Double Fantasy, Jack Douglas, δήλωσε σε δημοσιογράφο: «Tην τελευταία φορά που είδα τον Lennon είχε ένα υπέροχο χαμόγελο στο πρόσωπό του. Ήταν κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης του Walking On Thin Ice. Ήταν ενθουσιασμένος σα μικρό παιδί. Τον καληνύχτισα λίγο μετά και σαράντα λεπτά αργότερα το ραδιόφωνο έλεγε ότι ο John πυροβολήθηκε…» .   

 "Ο μουσικός που διεύρυνε τα όρια της ροκ"  του ΣΑΚΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΥ