O Γκέοργκ Φρήντριχ Χαίντελ(23 Φεβρουαρίου1685 -14 Απριλίου 1759) ήταν Γερμανός συνθέτης της ύστερης περιόδου της μουσικής μπαρόκ που διακρίθηκε κυρίως για τα ορατόρια που έγραψε.Έζησε κατά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Αγγλία και απέκτησε την αγγλική ιθαγένεια το 1726. Συνέθεσε concerti grossi, όπερες και ορατόρια. Το πιο διάσημο έργο του είναι το ορατόριο Μεσσίας. Επηρέασε βαθιά πολλούς από τους μεταγενέστερους συνθέτες, μεταξύ των οποίων ήταν ο Φ.Γ.Χάυντν ο Μότσαρτ και ο Μπετόβεν ενώ το έργο του συνέβαλε στη μετάβαση από την εποχή της μουσικής μπαρόκ στην κλασικκή μουσική . Οι συνθέσεις του περιλαμβάνουν περίπου 50 όπερες, 23 ορατόρια και πολλές συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσικής, καθώς και ορχηστρικά κομμάτια .
ΔΙΑΒΑΣΤΕ :Ένα ενδιαφέρον άρθρο απο την Ελευθεροτυπία 22/4/09
"Ηχοι ζωντανοί"
"Δισκογραφικά υποκατάστατα για την επέτειο Χέντελ (που δεν θα γιορτάσουμε)"
Εφέτος, σε κάθε γωνιά της πολιτισμένης υφηλίου -πλην Ελλάδος!- τα 250 χρόνια από τον θάνατο του Χέντελ (1685-1759) τιμώνται ουσιαστικά, με επισημότητα και περισσή έμπνευση.
Από αυτή τη μεγάλη διεθνή γιορτή στη χώρα μας φτάνουν μόνον όσα εκλεκτά κομίζει η επετειακή δισκογραφία. Προσπερνώντας πληθώρα ηχογραφήσεων ολόκληρων οπερών θα σταθούμε σε δύο ξεχωριστά, αξιοσημείωτα ρεσιτάλ με άριες: ένα απολύτως αναμενόμενο και ένα που αρκετοί θα θεωρήσουν ανορθόδοξο.
* Μέχρι χθες, ο Ρινάλντο Βιγιασόν ταυτιζόταν αποκλειστικά με το λυρικό ρεπερτόριο του 19ου αιώνα. Ωστόσο, καθώς εξομολογείται ο ίδιος, ήδη από την αρχή της σταδιοδρομίας του ένας δίσκος της Μπάρτολι τον είχε εκθέσει στη μοιραία γοητεία του μπαρόκ. Χρειάστηκε να περάσει αρκετός χρόνος ώσπου να διανοηθεί να κάνει τη μουσική αυτή δική του. Η αρχή έγινε με μια ηχογράφηση έργων Μοντεβέρντι για τη Virgin (2006). Εφέτος ακολουθεί μία ακόμα με άριες Χέντελ («Ταμερλάνος», «Αριοντάντε», «Ροντελίντα», «Ξέρξης», «Ανάσταση») στις οποίες τον συνοδεύουν οι σπεσιαλίστες Gabrieli Players υπό τον Πάουλ Μακρής. Οι φανατικοί του μπαρόκ ασφαλώς θα σηκώσουν ενοχλημένοι το φρύδι καθώς ο Βιγιασόν ανακτά το ρεπερτόριο των ανδρών ηρώων από κόντρα τενόρους και γυναίκες μεσοφώνους που υποκαθιστούν σήμερα τους καστράτους. Κι όμως, το αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά συνιστά ολέθριο ξεστράτισμα σε ξεπερασμένες συνήθειες παλαιότερων εποχών. Αντίθετα, ηχεί ως τελικό βήμα στην ωρίμανση της ιστορικής ερμηνευτικής, της οποίας ο Βιγιασόν έχει αφομοιώσει κάθε κατάκτηση και κανόνα. Ο Μεξικανός τενόρος τραγουδά με συναρπαστικό οίστρο, άκρα ευαισθησία και συναίσθηση ύφους, ενώ η γλυκιά, εύκαμπτη φωνή του προσθέτει πειστικά -και ευπρόσδεκτα- τη θερμή ανδρική της χροιά στο υπερδεξιοτεχνικό μουσικοαισθητικό στίγμα της γραφής του Χέντελ (DG 4778057, CD + bonus DVD).
Περισσότερα:http://www.enet.gr/?i=news.el.texnes&id=37137
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου