Ο διάσημος
Ισραηλινός μουσικός της τζαζ ,ο
Γκίλαντ Ατζμον θα λάβει μέρος στη
"μεγάλη νύχτα της τζαζ"
το Σάββατο 17 Ιανουαρίου στις 0.30 π.μ. στο
ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ στην αίθουσα
BANQUET. Θα παρουσιάσει αποσπάσματα κυρίως απο το τελευταίο άλμπουμ του με τίτλο
"Refuge", στο οποίο συνδυάζει τη τζαζ με την έθνικ.
Ο
Γκίλαντ Άτζμον έδωσε συνέντευξη στη
Ματούλα Κουστένη που
δημοσιεύτηκε στην
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σήμερα
11-1-09.μερικά αποσπάσματα απο τη συνέντευξη:Ερ.
Αυτές τις μέρες ο παλαιστινιακός λαός δοκιμάζεται πολύ σκληρά από τις ισραηλινές επιχειρήσεις. Πώς νιώθετε;
«Νιώθω ρημαγμένος και καθόλου έκπληκτος. Γνωρίζετε ότι υποστηρίζω κάθε μορφή αντίστασης από μέρους των Παλαιστινίων. Αλλωστε, όσο θυμάμαι τον εαυτό μου οι πολιτικές πρωτοβουλίες του Ισραήλ ήταν καταδικασμένες να οδηγούν πάντα σε τραγικές συνέπειες. Ο στόχος του σιωνισμού ήταν να εξασφαλίσει έναν πολιτισμένο τρόπο ζωής για τους εβραίους. Αλλά απέτυχε παταγωδώς. Η βιαιότητα με την οποία αντιδρά το Ισραήλ αγγίζει τα όρια της κτηνωδίας, αφού οδηγεί σε πολιτικές ξεκληρίσματος. Τάσσομαι στο πλευρό των Παλαιστινίων με όλη μου την καρδιά. Ονειρεύομαι ένα παλαιστινιακό κράτος μεταξύ της Μεσογείου και του Ιορδάνη ποταμού. Η ισραηλινή βαρβαρότητα αποδεικνύει ότι δεν χωρά εβραϊκό κράτος ούτε στην Παλαιστίνη ούτε πουθενά αλλού. Και ο λόγος είναι απλός: μια ταυτότητα η οποία στηρίζεται στην αντίληψη του "εκλεκτού" και στη φυλετική υπεροχή θέτει τον εαυτό της και το περιβάλλον της σε κίνδυνο».
-Και η τέχνη τι ρόλο μπορεί να παίξει τέτοιες στιγμές;«Ο ρόλος της μουσικής όπως και των τεχνών είναι να αντιτίθενται στις μόδες και να αναζητούν την αυθεντική ομορφιά. Και η ομορφιά είναι που γεμίζει αρετή το ανθρώπινο γένος. Υπό το φως της ομορφιάς η ισραηλινή επιθετικότητα και η αμερικανική βαρβαρότητα μπορεί να καμφθούν».
-Πόσο δύσκολο ήταν για σας να εγκαταλείψετε τη γενέτειρά σας;«Δεν ήταν και τόσο περίπλοκο. Στο κάτω κάτω ο εβραϊκός εποικισμός στην Παλαιστίνη είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών. Υπάρχει ελάχιστη αυθεντικότητα στην ισραηλινή κουλτούρα. Οταν ένας Ισραηλινός επιμένει να είναι αυθεντικός τρώει χούμους και ορκίζεται στα αραβικά. Ετσι λοιπόν, όπως οποιοσδήποτε άλλος Ισραηλινός, δεν ήμουν στην πραγματικότητα μέλος της περιοχής. Η Παλαιστίνη είναι μια χώρα, ενώ το Ισραήλ είναι κράτος. Οταν μου λείπει η πατρίδα μου, δηλαδή η χώρα, πηγαίνω σε ένα παλαιστινιακό ή σε ένα λιβανέζικο εστιατόριο. Εναλλακτικά μπορώ να ορκιστώ στα παιδιά μου σε μια γλώσσα που στην πραγματικότητα δεν μιλώ: τα αραβικά».
Γιατί υποστηρίζετε τον παλαιστινιακό λαό;«Γιατί όλα είναι, καθαρά, ένα δικό μου λάθος. Είναι δική μου η ευθύνη να φέρω τους Παλαιστίνιους πίσω στην πατρίδα τους και στα σπίτια που τους έκλεψε ο παππούς μου, ο πατέρας μου και, δυστυχώς, εγώ».
-Ποια είναι η δική σας ιδανική λύση γι' αυτή την αέναη διαμάχη;«Αποφεύγω με κάθε τρόπο τη συζήτηση περί επίλυσης του προβλήματος. Ωστόσο, πρέπει να παραδεχτώ πως παρακολουθώντας την ισραηλινή βαρβαρότητα στην περιοχή γίνεται μέσα μου απόλυτα σαφές ότι δεν υπάρχει χώρος για οποιαδήποτε εβραϊκή εθνική οντότητα στην περιοχή ή οπουδήποτε αλλού. Το ισραηλινό κράτος έχει καταφέρει να αποδείξει κατηγορηματικά πως το "αγαπώ τους γείτονές μου" απέχει πολύ από το να αποτελεί μια ισραηλινή συλλογική αξία».
-Μιλώντας πάντα τόσο ανοιχτά, δεν φοβηθήκατε ποτέ για τη ζωή σας;«Εχω δεχτεί όλα αυτά τα χρόνια αρκετές απειλές, αλλά χωρίς ποτέ να συμβεί κάτι. Αλλωστε, τι κάνω; Υποστηρίζω τους Παλαιστίνιους που έχουν σφαγιαστεί και λιμοκτονούν. Θα ήταν εξαιρετικά αξιοθρήνητο εκ μέρους μου το να υπολογίζω τον εαυτό μου και να παραπονιέμαι για τους κινδύνους. Κάνω αυτό που πιστεύω. Και δεν διστάζω να πω την αλήθεια».
-Συνήθως ανταποκρίνεστε στις προκλήσεις ή απλώς τις αγνοείτε;«Θα μπορούσα να ανταποκριθώ σε μια πρόκληση που έχει επιχειρηματολογία. Ωστόσο, αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ένας σιωνιστής ή
ψευδοσιωνιστής που θα τόλμαγε να με αντιμετωπίσει σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση».
-Σας έχω ακούσει να μιλάτε για το «σύγχρονο κακό». Ποιους εννοείτε;«Το "σύγχρονο κακό" είναι ένα διανοουμενίστικο σύστημα που μας οδηγεί στο "βασίλειο του ανέκφραστου". Δηλαδή στη σιωπή. Θέλουμε να φωνάξουμε και κάτι πάντα μας περιορίζει, λέγοντας ότι η φωνή δεν συνάδει με την ηθική. "Σύγχρονο κακό" είναι η συνεχής κακοποίηση του παλαιστινιακού λαού μέσα από εθνοκαθάρσεις. Δύο εκατομμύρια εξαθλιωμένοι άνθρωποι απομονωμένοι, που πεινάνε, βομβαρδίζονται και ο πλανήτης δεν λέει κουβέντα. Και δεν φταίει μόνο το Ισραήλ γι' αυτή την κατάσταση. Είναι ο παγκόσμιος εβραϊσμός που υποστηρίζει θεσμικά το Ισραήλ. Είναι και οι διάφοροι Γούλφοβιτς που μας οδήγησαν στο Ιράκ και μετέτρεψαν την Αμερική και τη Βρετανία σε δύναμη πυρός για το Ισραήλ.
» Είναι επίσης όλος ο δυτικός κόσμος που δεν μπορεί να ορθώσει ανάστημα, παρ' όλο που παρακολουθεί τη Γάζα να γίνεται σκόνη. Γενικότερα το "σύγχρονο κακό" καταλύει κάθε δικαίωμα κριτικής. Απλώς παρακολουθούμε: το οικονομικό κραχ, την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς, τον Γκρίνσπαν να "παραμυθιάζει" τους μικρομεσαίους Αμερικανούς, την απάτη των 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων... Είμαστε κατεστραμμένοι άνθρωποι και φοβόμαστε ακόμα και να ψιθυρίσουμε την παντοδυναμία των σιωνιστών. Στο όνομα της ορθότητας απέχουμε από την αλήθεια. Και το χειρότερο; Οι διαπιστώσεις μας μας ωθούν στη σιωπή. Αυτολογοκρινόμαστε από το φόβο μήπως και δεχτούμε τις επιπτώσεις. Γινόμαστε άθελά μας συνεργάτες των σιωνιστών. »Λες και αγνοούμε ότι η μοίρα μας θα μπορούσε να είναι ίδια με των Παλαιστινίων. Για χάρη της πολιτικής ορθότητας και της φιλελεύθερης ιδεολογίας χάσαμε τα βασικά ένστικτα της επιβίωσης. Ολα αυτά είναι για μένα το "σύγχρονο κακό" και δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι πολύ. Διότι ξέρω πως όταν όλη αυτή η κατάσταση εκραγεί, κανείς μας δεν θα μπορεί να σταματήσει την παλίρροια της οργής».
Περισσότερα:http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=99984428
